Η κατάκτηση του τίτλου στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας μπορεί να μην ήταν αυτοσκοπός του Τόνι Πάρκερ, αλλά μάλλον έμοιαζε σαν τον μοναδικό τρόπο για να τον κατατάξουν οι Γάλλοι οπαδοί στην ίδια κατηγορία με τους Πλατινί και Ζιντάν! Απ’ το ντεμπούτο του με τη φανέλα της εθνικής Γαλλίας το Νοέμβρη του 2000, σε ηλικία 18 χρόνων (λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού με την U-18) άρχισε να δείχνει ότι πόθος του είναι η κατάκτηση και του ευρωπαϊκού με την ανδρών.
Μία επιθυμία που δεν φάνηκε να “σβήνει” απ’ την καρδιά του γεννημένου στη Μπριζ του Βελγίου από Αμερικανό πατέρα με καταγωγή απ’ την Αφρική και Ολλανδή μητέρα (μεγαλωμένου ωστόσο στη Γαλλία), ούτε κι απ’ τις επιτυχίες που είχε διαβαίνοντας τον Ατλαντικό για χάρη των Σαν Αντόνιο Σπερς. Επιτυχίες που έβαλαν τ’ όνομά του σε μία λίστα στην οποία είχαν την τιμή να βρίσκονται λίγοι ευρωπαίοι παίκτες – Νοβίτσκι, Πάου Γκασόλ, Κιριλένκο – κι έκανε τους Αμερικανούς να πάψουν να υποτιμούν τους ευρωπαίους μπασκετμπολίστες, αλλά να ρίχνουν όλο και πιο συχνές ματιές προς το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τα ανερχόμενα ταλέντα του.
Τα δαχτυλίδια που φόρεσε ο Πάρκερ στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου με τους Σπερς (2003, 2005 και 2007), η πρόσκλησή του 5 φορές στα All Star Game του ΝΒΑ, καθώς κι η ανάδειξή του ως MVP των τελικών του 2007 θα μπορούσαν από μόνα τους να τον κάνουν να γυρίσει την πλάτη στους “μπλε”. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και το γεγονός πως οι Αμερικανοί συγκαταλέγουν τον Τόνι Πάρκερ μεταξύ των δύο, τριών κορυφαίων πόιντ γκαρντ του κόσμου!!!
Κι όμως παρ’ ότι κουβαλά όλα αυτά τα “παράσημα”, δεν αισθανόταν να έχει και την αναγνώριση που του άξιζε απ’ τους συμπατριώτες του, οι οποίοι δεν δείχνουν να ‘χουν και σε τόσο μεγάλη… υπόληψη το ΝΒΑ (!), το οποίο το παρακολουθούν φευγαλέα. Κι ας παίζουν στο πρωτάθλημα κάμποσοι δικοί τους παίκτες…
Οι αποτυχίες της Γαλλίας στα Ευρωμπάσκετ του 2003, του 2007 και του 2009, αλλά και ο χαμένος τελικός του 2011, όπως κι η αποτυχία να βρεθούν οι “μπλε” στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και του Πεκίνου, σε συνδυασμό με τις όποιες γκρίνιες ακούστηκαν θα μπορούσαν να ‘χαν κάνει τον Πάρκερ να… κουνήσει το μαντήλι στην εθνική ομάδα. Πολύ δε περισσότερο απ’ τη στιγμή που τον Οκτώβρη του 2010 επέκτεινε για 4 χρόνια το συμβόλαιό του με τους Σπερς, προσθέτοντας στον τραπεζικό του λογαριασμό περισσότερα από 50 εκ. δολλάρια. Αλλά ο μεγάλος αυτός σταρ δεν άφησε τους “μπλε” μόνους τους στα δύσκολα κι ούτε επέλεξε να εγκαταλείψει το καράβι, αλλά προτίμησε να μείνει εκεί. Και στα εύκολα και στα δύσκολα…
Η απώλεια του τίτλου στο ΝΒΑ μάλλον τόνωσε το κίνητρο που ούτως ή άλλως δείχνει όλ’ αυτά τα χρόνια να έχει ο Τόνι Πάρκερ για μία διάκριση με την εθνική ομάδα και φρόντισε να το επιβεβαιώσει και στα γήπεδα της Σλοβενίας. Και μπορεί στον τελικό να μην χρειάστηκε να “οπλίσει” (12 πόντους), είχε ωστόσο φροντίσει να το κάνει στα πιο δύσκολα παιχνίδια της διοργάνωσης. “Σκότωσε” τους Σλοβένους, “καθάρισε” τους Ισπανούς και πλέον έχοντας το… στέμμα στο κεφάλι του μπορεί να κοιτάζει τους γάλλους οπαδούς από άλλη οπτική.
Μην βιαστεί, ωστόσο κανείς να εικάσει ότι αυτή η κατάκτηση του δίνει και την ευκαιρία που ίσως άλλοι να έψαχναν για να κλείσουν τιμητικά την καριέρα τους με το εθνόσημο στο στήθος! Ο Πάρκερ δεν έχει τελειώσει ακόμη τη… δουλειά του με τους “μπλε” κι αυτό το είχε ξεκαθαρίσει πριν τον τελικό. “Θα συνεχίσω να παίζω με την εθνική Γαλλίας ως το 2016, είτε κερδίσουμε τον τελικό, είτε όχι“…