Νίκησε, αλλά δεν έφτανε αυτό για την εθνική μας ομάδα, ώστε να μην πει αντίο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Η νίκη με 84-77 δεν ήταν αρκετή για να δώσει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το πολυπόθητο εισιτήριο για την οκτάδα. Που “πλήρωσε” πολύ ακριβά εκείνον τον… καφέ που την κέρασε η Βραζιλία. Διότι από εκεί “στράβωσε” η “δουλειά” για την εθνική μας και την έμπλεξε στις περιπέτειες. Βέβαια το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε την ευκαιρία του και στον “τελικό” με την Τσεχία, αλλά κι εκεί φάνηκε πολύ “μικρότερη” της περίστασης. Και μπορεί ανά διαστήματα να έβγαλε πάθος στο παρκέ, να είχε διάθεση για να φτάσει στο πολυπόθητο +12 που θα της έδινε το εισιτήριο για τους “8”, όμως δεν είχε πολλά περισσότερα. Ήταν μονοδιάστατη επιθετικά, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να είναι “εγκλωβισμένος” πρώτα από την άμυνα των Τσέχων και εν συνεχεία από τα αλλοπρόσαλλα φάουλ που τον χρέωσαν οι διαιτητές (και τον έστειλαν στον πάγκο από το 34′ με 5 φάουλ!) και με τον Καλάθη να παλεύει σχεδόν μόνος του για να κρατήσει όρθια την ελληνική ομάδα. Η συνεισφορά του Θανάση Αντετοκούνμπο ήταν σημαντική, όπως και κάποια μεγάλα καλάθια του Σλούκα. Αλλά από εκεί και έπειτα, το… χάος! Εάν κοιτάξει κάποιος τη στατιστική θα δει ότι η ελληνική ομάδα έχασε σε πολλά σημεία από την Τσεχία, που παρουσιάστηκε καλά διαβασμένη και συνεχίζει στην διοργάνωση, δικαιώνοντας τον τίτλο της “Σταχτοπούτας”!
Οι Έλληνες διεθνείς μπήκαν στο παρκέ με σαφείς διαθέσεις να μην επιτρέψουν στην Τσεχία να κάνει το παιχνίδι της. Και με προσήλωση στον αμυντικό τομέα, αλλά και προσεκτικές επιλογές στην επίθεση (και συνάμα ευστοχία στα τρίποντα), κατάφεραν στα πρώτα 4,5 λεπτά του ματς να βρεθούν μπροστά με +8 (2-10). Η Τσεχία δεν μπορούσε να βρει λύσεις, καθώς ούτε ο Σατοράνσκι, ούτε ο Μπαλβιν μπορούσαν να απειλήσουν, ενώ και αμυντικά δυσκολεύονταν να σταματήσουν τις ελληνικές επιθέσεις. Το 5-14 υπέρ της ελληνικής ομάδας, ανάγκασε το προπονητικό επιτελείο της Τσεχίας να παίξει άμυνα ζώνης 2-3. Κάτι που απέδωσε καρπούς, αφού η ελληνική ομάδα “σίγησε” και είδε το 5-14 να γίνεται 12-15. Κάτι πάντως που δεν άγχωσε τους Έλληνες παίκτες, οι οποίοι συνέχισαν να παίζουν εμφανώς με προσήλωση στο πλάνο που υπήρχε.
Και αυτό απέδιδε καρπούς. Η άμυνα παρέμενε το “βαρύ πυροβολικό”, αφού ήταν αυτή που κρατούσε εγκλωβισμένους τους Τσέχους. Στην επίθεση η ελληνική ομάδα έχασε κάποιες φάσεις, αλλά ούτε κι αυτό πτόησε τους διεθνείς, που συνέχισαν να αναζητούν την ιδανική λύση. Τα καλάθια των Λαρεντζάκη, Καλάθη και Παπανικολάου έδωσαν τις λύσεις και έφεραν το αντιπροσωπευτικό μας και πάλι στο +9 (17-26), που όμως για μία ακόμη φορά δεν μπόρεσε να το διατηρήσει. Οι Τσέχοι αντιδρούσαν σωστά σε αυτή την πίεση που τους έβαζε η ελληνική ομάδα και χάρη στην υπομονή της και στην ευστοχία της από τα 6.75 επέστρεψαν στο ματς. Το +9 υπέρ της ελληνικής ομάδας εξανεμίστηκε, ενώ το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είδε και τον Greak Freak να “φορτώνεται” με 3ο φάουλ 70 δεύτερα πριν το τέλος του 20λέπτου. Η ψυχολογία σ’ αυτό το χρονικό σημείο έδειχνε σαφώς ότι ήταν στην πλευρά των Τσέχων, που ισορρόπησαν ακόμη περισσότερο το ματς, ισοφάρισαν σε 31-31 και προσπέρασαν με το τέλος του ημιχρόνου (33-32) και με το… καλημέρα της τρίτης περιόδου διεύρυναν ακόμη περισσότερο τη διαφορά (42-37).
Όπως λέει ο λαός “ήταν στραβό το κλίμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος” και … ήρθε και το 4ο φάουλ του Αντετοκούνμπο για να κάνει ακόμη πιο “βαριά” τα πόδια των Ελλήνων παικτών. Ο Έλληνας άσος έμεινε στο παρκέ (με δική του προτροπή προς τον Σκουρτόπουλο), αλλά εκείνος που έκανε όλη τη δουλειά ήταν ο Καλάθης. Πίστευσε στην ανατροπή και ήταν εκείνος που “κουβαλούσε” την ομάδα στις πλάτες του. Οι προσωπικές του ενέργειες, έδωσαν την ώθηση που χρειαζόταν η ελληνική ομάδα. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο μπήκε στο παρκέ και με το πάθος που τον χαρακτηρίζει συνεισέφερε, όπως και ο Λαρεντζάκης και η ελληνική ομάδα άλλαξε και πάλι τα δεδομένα. Οι Έλληνες παίκτες το πίστεψαν και με μάτια που γυάλιζαν διεκδικούσαν κάθε μπαλιά (βουτώντας 3-4 φορές για τη μπάλα) και αυτό τους έφερε στο +8 (49-57) με το τέλος του 10λέπτου και στο 32’ “έπιασε” το… όριο του +12 που κυνηγούσε πριν την έναρξη του ματς. Το 49-61 έδωσε ώθηση στα ελληνικά χέρια, ήρθε όμως μία… μαχαιριά από τους διαιτητές, με το 5ο φάουλ στον Αντετοκούνμπο, το οποίο ξεσήκωσε πάγκο, αλλά και τους οπαδούς στις εξέδρες…
Το σφύριγμα δεν άλλαξε, ωστόσο και η εθνική κλήθηκε στα υπόλοιπα 5 λεπτά να παίξει δίχως το μεγάλο της αστέρι. Και με νύχια και με δόντια πάλευε για να κρατήσει το ποθητό +12. Ανεπιτυχώς όμως. Τα σουτ δεν έβρισκαν στόχο, το άγχος βάραινε όλο και πιο πολύ τα χέρια και οι Τσέχοι με τον Μποχάτσικ να “πληγώνει” την ελληνική άμυνα είχαν φέρει το ματς στα δικά τους μέτρα. Ο χρόνος πίεζε τους Έλληνες, που πάλευαν, όμως ο Σατοράνσκι κι οι συμπαίκτες του δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν την πρόκριση από τα χέρια τους. Μπορεί να έχαναν το παιχνίδι (77-84), όχι όμως και τη διαφορά που θα τους έστελνε σπίτι τους. Αυτό θα το… γευόταν η ελληνική ομάδα. Που “πλήρωνε” ακριβά τον… πικρό καφέ που είχε πιει από τη Βραζιλία.
Δεκάλεπτα: 12-18, 33-32, 49-58, 77-84