Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν μπει στη τελική ευθεία της προετοιμασίας τους για το αυριανό ντέρμπι των «αιωνίων» της Α1. Τα βλέμματα της μπασκετικής Ευρώπης θα είναι στραμμένα αύριο το απόγευμα στις 19.00 στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, εκεί όπου οι «πράσινοι»- με σαφώς πληγωμένο εγωισμό από την εκτός έδρας ήττα από την Μπάμπεργκ για την Ευρωλίγκα υποδέχονται τους «ερυθρόλευκους». Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του είναι πανέτοιμοι για να δώσουν τη μάχη τους μέσα στο παρκέ. Την ίδια ώρα, που «πρώην» της ομάδας του Τριφυλλιού θα στηθούν μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες ή το i-phone τους – στη περίπτωση του συνεντευξιαζόμενού μας – για να παρακολουθήσουν τον αγώνα. «Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα με τα όλα της και η παρουσία του Ομπράντοβιτς στο πάγκο του είναι συνώνυμο της επιτυχίας. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα κερδίσουμε» μας είπε ο αιώνια πιστός στο Τριφύλλι, αν και πλέον αγωνίζεται στη τουρκική Τόφας, Γιούριτσα Ζούζα.
Ο 33χρονος Κροάτης σέντερ, πρωταθλητής και κυπελλούχος Ελλάδος με τους «πράσινους» τη περίοδο 2002-2003 «βιώνει» με πάθος τα ντέρμπι των δύο «αιωνίων». Ισως, να είναι το απωθημένο του μια που η θητεία του στην ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν ήταν- λόγω τραυματισμού – η επιθυμητή για εκείνον και η αναμενόμενη για τον Σέρβο κόουτς που είχε εισηγηθεί τότε την απόκτησή του από το Ηράκλειο. Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα, είναι για το «Ζουζάκι» όπως τον αποκαλεί ο Άριαν Κόμαζετς τα τέσσερα χρόνια που «θήτευσε» στη δική μας Α1, σε Ηράκλειο (2001-2002), Παναθηναϊκό, Ιωνικό Ν.Φ (2003-2004), Ρέθυμνο (2007-2008).
– Γιούρι, να ξεκινήσουμε από το επικείμενο ντέρμπι. Ποιος θα κερδίσει; «Ρωτάς;;;; Ο Παναθηναϊκός ασφαλώς. Λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας αλλά κυρίως χημείας, που δεν έχει ο Ολυμπιακός. Οσο και αν προσπαθούν να βρουν «χημεία» εκεί στο Λιμάνι, πάντα θα υστερούν».
– Είσαι εθισμένος τελικά στο «πράσινο»και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τη θητεία σου στο Παναθηναϊκό. Γι’ αυτό και η φωτογραφία του προφίλ σου στο FB είναι από τα αποδυτήρια στα Πατήσια αγκαλιά με τις κούπες… «Χαχαχαχα… λόγω του Ντίνο Ράτζα. Οταν παίζαμε μαζί, μιλούσε με τόσα καλά λόγια για τον Παναθηναϊκό που με «κόλλησε» τη λατρεία του πριν καν φορέσω τη φανέλα με το «τριφύλλι». Το μεγαλείο και τον επαγγελματισμό ενός μεγάλου συλλόγου, την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Ημασταν όλοι μαζί. Και στα καλά και στα δύσκολα. Οι κ. Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν μαζί μας ακόμη και στις προπονήσεις».
– Που πιστεύεις ότι οφείλεται η μακροχρόνια επιτυχία του Παναθηναϊκού; «Στον επαγγελματισμό και σαφέστατα, στον Ομπράντοβιτς. Αυτή η ομάδα είναι στη κορυφή τα τελευταία δέκα χρόνια επειδή στο πάγκο της κάθεται ο κορυφαίος προπονητής της Ευρώπης. Εχει «ποτίσει» την ομάδα με τη δική του φιλοσοφία και αυτό είναι το «ατού» του σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, θα έρχεται πάντα δεύτερος».
– Εχεις αγωνιστεί στην Α1 σε Ηράκλειο, Παναθηναϊκό, Ιωνικό Ν.Φ. και Ρέθυμνο. Θέλω να μου ταξινομήσεις αυτές τις ομάδες με γνώμονα που ένιωθες πιο ευτυχισμένος. «Το Ηράκλειο πρώτο επειδή αγωνιζόμουν περισσότερο. Μετά, τον Παναθηναϊκό καθώς τραυματίστηκα στα μέσα της σεζόν και δεν κατάφερα να αποδείξω ότι άξιζα τη μεταγραφή μου. Δεν μπόρεσα να δικαιώσω όσους με είχαν επιλέξει. Τρίτο το Ρέθυμνο και τελευταίο τον Ιωνικό γιατί «έφαγα» πολύ ψέμα. Πολύ απατεωνιά. Δεν υπήρχε καν η στοιχειώδη χημεία μεταξύ των παικτών. Τα πάντα πήγαν στραβά από την αρχή και δεν γινόταν να βελτιωθεί τίποτα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αν δεν κάνω λάθος, αλλάξαμε τέσσερις προπονητές σε οχτώ μήνες!. Δεν θέλω καν να θυμάμαι όσα πέρασα στον Ιωνικό».
– Αν σου ζητήσω να μου αναφέρεις τους πέντε καλύτερους συμπαίκτες που είχες, μέχρι στιγμής ασφαλώς, στη καριέρα σου, ποιους θα επιλέξεις; «Στον «άσο» ο Λάκοβιτς, στη θέση του σούτινγκ γκαρντ ο Κουτλουάι. Στη θέση «3» ο Κόμαζετς, στο «4» ο Ντάριλ Μίντλετον και στο «5» ο Ντίνο Ράτζα».
– Ούτε ένας Έλληνας φίλε μου; Με ξαφνιάζεις! «Εχω στους αναπληρωματικούς».
– Είπα και εγώ!!! Για πες. «Ο Αριέλ ΜακΝτόναλντ οργανωτής, στο «2», ο Γιόσιπ Σέσαρ, τριάρι ασφαλώς ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Ο καλύτερος αρχηγός που είχα ποτέ και ο πιο πλακατζής παίκτης εντός και εκτός παρκέ. Ο Αλβέρτης είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε μία ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά και στα αποδυτήρια. Τον είδα στην τηλεόραση στο παιχνίδι με την Ζαλγκίρις και να σκεφτείς γελούσα μόνος μου στο σπίτι καθώς θυμήθηκα τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Είναι απίστευτος. Στη θέση «4», χμ (σ.σ. δυσκολεύεται να βρει αλλαγή αλλά επιλέγει) ο Φώτσης. Εχω ήδη δύο Έλληνες και επειδή δεν μου έρχεται κάποιος άλλος σέντερ στο μυαλό αυτή τη στιγμή, θα επιλέξω και τρίτο Ελληνα. Τον «Λάζο».
«Ο Κικίλιας γιατί έπαιζε πολύ «βρώμικα»
– Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που βρέθηκε ποτέ μπροστά σου; «Σε ότι έχει να κάνει με τις προπονήσεις και τον ανταγωνισμό ο Ντίνο Ράτζα. Πάντα μου έδινε συμβουλές».
– Στο ελληνικό πρωτάθλημα; «Ο Κικίλιας γιατί ήταν πολύ «βρώμικος» παίκτης. Σωριαζόταν στο παρκέ και έκανε ότι περνούσε από το χέρι του ούτως ώστε να σε «χτυπήσει» για να αντιδράσεις και να πάρει το φάουλ. Δεν μου αρέσουν αυτού του είδους οι παίκτες».
– Όταν έκανες το άλμα από το Ηράκλειο στον Παναθηναϊκό, το πίστευες ή είπες του ατζέντη σου «σταμάτα να μου κάνεις πλάκα»; «Τώρα που το σκέφτομαι αντιλαμβάνομαι ότι προερχόμουν από μία πολύ καλή σεζόν με το Ηράκλειο οπότε όταν μου έκανε τη πρόταση ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να πω όχι. Θα ήμουν χαζός αν αρνιόμουν. Αλλά αναρωτιέμαι, τόσα χρόνια μετά, τι θα είχε συμβεί αν δεν έσπαγα το χέρι μου. Ηταν πολύ χάλια το τάιμινγκ γιατί τότε, Φεβρουάριος νομίζω ήταν, ο κόουτς είχε αρχίσει και μου έδινε χρόνο συμμετοχής. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να έπρεπε να είχα μείνει στο Ηράκλειο μία ακόμη χρονιά για να αποκτήσω εμπειρίες, να μάθω καλύτερα το ελληνικό πρωτάθλημα. Είχα χρόνια μπροστά μου αφού ήρθα στην Ελλάδα στα 23 μου. Δεν πρόκειται να πάρω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα αλλά είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχα όλη αυτή την ατυχία, θα μπορούσα να «ενταχθώ» στο Παναθηναϊκό. Θα μπορούσα να παίξω γιατί ο Ομπράντοβιτς είναι ένας προπονητής που κάνει πολύ καλύτερους τους παίκτες του και διευκολύνει το έργο τους απλούστατα επειδή είναι τόσο καλός στη δουλειά του. Όταν είσαι υπό τις οδηγίες του και είσαι λιγάκι έξυπνος ως παίκτης, αφομοιώνοντας το «μάθημα» του τότε μπορείς να γίνεις κορυφαίος παίκτης».
«Θα θυμάμαι για πάντα τις προπονήσεις που μας έκανε ο Ομπράντοβιτς»
– Ποια θεωρείς ότι είναι η κορυφαία στιγμή σου στο Παναθηναϊκό; Τι θυμάσαι πιο έντονα; «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ένταση που έχουν οι προπονήσεις του Ομπράντοβιτς και τον τρόπο που προετοιμάζει τους παίκτες του πριν από κάθε αγώνα».
– Αγωνίστηκες στο ελληνικό πρωτάθλημα όταν υπήρχαν ακόμη λεφτά στην Ελλάδα. Πλέον, ξέρεις πολύ καλά την οικονομική κατάσταση της χώρας μου. Είμαι σε θέση όμως να γνωρίζω ότι λατρεύεις την Ελλάδα. Θα σου θέσω λοιπόν, ένα υποτιθέμενο δίλημμα. Χτυπάει το τηλέφωνο σου και είναι ο μάνατζερ σου με έτοιμη πρόταση από την Α1. Πως αντιδράς; «Είμαι πλέον, 33 ετών. Αν ήμουν νεότερος, σίγουρα θα έλεγα «Ναι» με το σκεπτικό ότι θα πάω στο ελληνικό πρωτάθλημα για να βελτιωθώ, να γίνω πιο έμπειρος κτλ. Τώρα δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν. Παίζω για να απολαμβάνω το μπάσκετ και πληρώνομαι γι’ αυτό που κάνω. Εχω ακόμη δύο, τρία, πέντε καλά χρόνια ακόμη μπροστά. Ποτέ δεν με καθοδήγησαν στη καριέρα μου τα χρήματα αλλά πάντα επέλεγα τις ομάδες μου με βάση, να υπάρχουν καλοί προπονητές στο πάγκο και να γίνομαι καθημερινά καλύτερος. Προτεραιότητα μου ήταν να είμαι χαρούμενος στην εκάστοτε ομάδα που ήμουν και είμαι. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου και αν κάποιος μου πει «Γιούρε, έλα στο ελληνικό πρωτάθλημα τώρα» θα είναι σαν να βάζει ένα μαχαίρι στη καρδιά μου. Δεν θα αρνηθώ επειδή δεν υπάρχουν πλέον, χρήματα αλλά θα το σκεφτώ σοβαρά. Ξέρω ότι η κατάσταση είναι πολύ χάλια στην Ελλάδα αλλά δεν θα αφήσω μόνο τη λογική να αποφασίσει».
– Να γυρίσω λιγάκι στο τραυματισμό σου αν και έγινε πριν από τόσα χρόνια. Ειλικρινά, μήπως σε κυνηγούσε καμιά κατάρα; Ήρθες στον Παναθηναϊκό και δεν κατάφερες, θα πω εγώ λόγω τραυματισμού, να αποδείξεις την αξία σου. Όταν αποθεραπεύτηκες και επέστρεψες στη Κροατία για λογαριασμό της Τσιμπόνα, ξαναχτύπησες στο ίδιο ακριβώς σημείο, στο ίδιο χέρι. «(σ.σ. Γελάει). Δεν θέλω να το πιστεύω. Συνέβη. Το άφησα πίσω μου και προχώρησα. Όχι όμως, ότι δεν αναρωτήθηκα άπειρες φορές «why me» (Γιατί σε μένα;)»
«Θα φύγω μόνος από το μπάσκετ, χωρίς να με διώξει το άθλημα»
– Ζουζάκι, μέχρι πότε πιστεύεις ότι θα παίζεις επαγγελματικά μπάσκετ; «Λες και είσαι μέσα στο μυαλό μου γιατί πλέον, σκέφτομαι τις εναλλακτικές όταν θα κρεμάσω τα παπούτσια. Δεν ξέρω ακόμη για πόσο διάστημα- μικρό ή μεγάλο- θα είμαι στην ενεργό δράση. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δουλεύω κάθε καλοκαίρι με κόουτς φυσικής κατάστασης για να διατηρώ τη φόρμα μου. Όταν ολοκληρώνονται οι αγωνιστικές υποχρεώσεις με την ομάδα μου, επιστρέφω στο Ζαντάρ και για ένα μήνα δεν κάνω τίποτα. Μετά όμως, του δίνω και καταλαβαίνει μαζί με τον γυμναστή μου. Διπλές προπονήσεις καθημερινά επί δύο μήνες μέχρι να ενσωματωθώ και πάλι στην εκάστοτε ομάδα μου. Ετσι διατηρώ το σώμα μου σε καλή κατάσταση. Δεν θέλω να σταματήσω γιατί μου αρέσει αυτή η δουλειά και όσο με κρατάνε ακόμη τα πόδια μου και τα χέρια μου θα είμαι στο παρκέ. Όταν διαπιστώσω εγώ ο ίδιος ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω τότε θα πάω στο προπονητή μου και θα του πω «ευχαριστώ πολύ αλλά δεν σας κάνω πλέον». Τότε θα πω «αντίο». Δεν θα περιμένω να με διώξει το μπάσκετ. Θα φύγω με ψηλά το κεφάλι».
– Καλά όλα αυτά αλλά τι θα κάνεις όταν σταματήσεις το μπάσκετ; «Θέλω να εξακολουθήσω να είμαι στο χώρο από άλλο πόστο. Ισως να γίνω προπονητής. Πιστεύω ότι στα τόσα χρόνια θητείας μου στα ευρωπαϊκά γήπεδα έχω μάθει κάποια πράγματα που θα ήθελα να μεταδώσω σε παιδιά. Είχα τη τύχη να δουλέψω με πολύ καλούς προπονητές. Για παράδειγμα στο Ηράκλειο, ο τότε προπονητής μου, μου έμαθε τι εστί οικογενειακή ατμόσφαιρα στο παρκέ και στα αποδυτήρια. Αν γίνω προπονητής, θα ήθελα να χτίσω μια ομάδα όπως ήταν τότε το Ηράκλειο ή τώρα η Τόφας στην οποία αγωνίζομαι. Πρόκειται για «οικογένεια» μέσα στην οποία δεν υπάρχουν εντάσεις. Δεν τσαντίζεται κανείς όταν ο κόουτς λέει «σήμερα θα παίξει η Μάρα γιατί είναι σε καλύτερη κατάσταση και όχι ο Ζούζα». Αυτό είναι απλό παράδειγμα. Στον Παναθηναϊκό έμαθα τι σημαίνει επαγγελματισμός, επιτυχίες, πίεση».
«Θα πω απλά… Google me»
– Θα γίνεις και…. tough κόουτς όπως ο Ομπράντοβιτς; «Εννοείται!».
– Για τους νεώτερους που ενδεχομένως δεν σε ξέρουν, ποιος είναι ο Ζούζα; Τι θα πεις; «Χαχαχαχαχα…θα πω ανοίξτε το ίντερνετ και κάντε με google. So, goggle me».
– Θέλω να μου απαντάς στις παρακάτω λέξεις με τη πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό
Κροατία: «Ζάνταρ»
Παναθηναϊκός: «Πολύ δύσκολο αυτό… Το βρήκα όμως, εξαιρετική εμπειρία»
Ολυμπιακός: «Ο αντίζηλος του Παναθηναϊκού»
Ομπράντοβιτς: «Ο καλύτερος κόουτς στην Ευρώπη»
Λάκοβιτς: «Αδερφός μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν έσπασε το Pro evolution soccer επειδή έχανε στο play station. Ήμουν μπροστά στο σκορ με 5-0 στο ημίχρονο και εκνευρίστηκε τόσο πολύ που σηκώθηκε, πήγε πίσω από την τηλεόραση, το αποσύνδεσε και το πέταξε στο πάτωμα. Του λέω «τρελάθηκες; Τι θα κάνουμε τώρα;» και μου απάντησε «Δώσε μου τα κλειδιά να πάω να αγοράσω καινούργιο». Και το έκανε για να συνεχίσουμε το ματς».
Τόφας: «Εξαιρετική ομάδα, σπουδαίοι συμπαίκτες. Εύχομαι ότι καλύτερο».
Κρήτη: «Η πρώτη μου επαφή με την Ελλάδα».
– Αν ήσουν Έλληνας, θα ήσουν Κρητικός ή πρωτευουσιάνος; «Κρητικός με λίρα» απαντάει στα ελληνικά.
-Εχω μάθει ότι σου αρέσει το ψαροτούφεκο και ότι είσαι σπουδαίος ψαροτουφεκάς. Αληθεύει; «Καλός είμαι».
-Είσαι καλύτερος ψαράς ή μπασκετμολίστας; «Χαχαχαχα… Εξίσου καλός»
– Είσαι όμως και ποδοσφαιρόφιλος. Λάτρης της Χάιντρουκ, έτσι δεν είναι; «Ασφαλώς. Θες να σου πω πως πήρα το όνομα μου; Γιούριτσα. Γεννήθηκα στις 4 Απριλίου του 1978 και εκείνη την εποχή η Χάιντρουκ είχε εξαιρετική ομάδα. Ο πατέρας μου Άντε και ο παππούς μου Πέρο ήταν φανατικοί. Την μέρα που γεννήθηκα η Χάιντρουκ έπαιζε με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι για το Κύπελλο και ο παππούς μου είπε «θα δώσουμε στο παιδί το όνομα του παίκτη που θα σκοράρει πρώτος από πλευράς Χάιντρουκ. Ο Γιούριτσα Γέρκοβιτς έβαλε το νικητήριο γκολ και εγώ έγινα «Γιούριτσα».