Στο camp “Νέων Παλατιανής”, το οποίο ξεκίνησε χτες και θα διαρκέσει μέχρι και τις 29/6 στο γήπεδο της Πεταλούδας, βρέθηκε την Τρίτη (19/6) ο Γιάννης Καλαμπόκης. Εκεί ο διεθνής γκαρντ θυμήθηκε τα δικά του πρώτα βήματα, καθώς στο συγκεκριμένο σύλλογο έβαλε τα πρώτα του καλάθια και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το μπάσκετ. Αμέσως έπιασε δουλειά, αποκαλύπτοντας πρώτα τα “μυστικά” του μπάσκετ στους μικρούς του φίλους, ενώ στη συνέχεια απάντησε σε όλες τις απορίες τους. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την παρουσία του και εκείνος με τη σειρά του μοίρασε αυτόγραφα σε όσους ζήτησαν. Στο περιθώριο των προπονήσεων, ο Γιάννης Καλαμπόκης αφιέρωσε και λίγο χρόνο προκειμένου να μιλήσει στο infobasket…
Για τα camp απο ομάδες που ολοένα και πληθαίνουν:
Αυτό όντως τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και πιο συχνά σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, όχι μόνο στην Αθήνα, άλλα και σε πόλεις της επαρχίας και στα νησιά. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να μαζεύουμε τους νέους στα γήπεδα, είτε αυτά είναι του μπάσκετ, είτε κάποιου άλλου αθλήματος, δείχνοντας τους έτσι μια κατεύθυνση προς τον αθλητισμό και προστατεύοντας τους από άλλες κακές συνήθειες που μπορούν να τους βλάψουν.
Νομίζω, όπως και εγώ στην ηλικία τους, χαιρόμουν να βλέπω κάποιο καλεσμένο, επαγγελματία παίκτη να έρχεται να μας μιλάει, έτσι και αυτά τώρα χάρηκαν με την παρουσία μου εδώ, όπως χαίρονται και με άλλα παιδιά, φίλους μου, που είναι επαγγελματίες παίκτες και με τα χαράς στηρίζουν παρόμοιες ενέργειες.
Θεωρώ ότι είναι χρέος μας να βρισκόμαστε κοντά σε τέτοιες προσπάθειες και αισθανόμαστε πολύ όμορφα όταν βρισκόμαστε κοντά στα παιδιά, συζητάμε μαζί τους, απαντάμε σε διάφορους προβληματισμούς και προσπαθούμε, με τον τρόπο μας, να τους συμβουλεύουμε όσο μπορούμε, βάσει τη δικής μας εμπειρίας και εξέλιξης, για το πως πρέπει να προσπαθήσουν και πως να προπονούνται ώστε να καταφέρουν να εξελιχθούν.
Είναι ωραίο να βλέπεις πολλά παιδιά στο γήπεδο, μάλιστα κάποια από αυτά έχουν και εξετάσεις αυτή την περίοδο, παρόλα αυτά όμως κάνουν προπονήσεις. αυτό σημαίνει ότι αγαπάνε το μπάσκετ. Ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε όλοι μας είναι σημαντικό να λαμβάνονται πρωτοβουλίες όπως αυτή και να αναπαράγονται νέοι παίκτες και ταλέντα.
Για το γεγονός ότι πολλοί παίκτες μετά το τέλος της καριέρας τους επιλέγουν να ακολουθήσουν το δρόμο της προπονητικής και αν ο ίδιος θα έκανε κάτι ανάλογο:
Ενδεχομένως… Δεν το έχω σκεφτεί, να σου πω της αλήθεια, καθώς έχω ακόμα λίγα χρόνια να παίξω, άλλα μόλις αποφασίσω να σταματήσω νομίζω αυτόματα θα μου έρθει η απάντηση στο αν θα το κάνω ή όχι. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ το μπάσκετ και θα ήθελα να παραμείνω στον αθλητισμό σε κάποιο πόστο αλλά ακόμα δεν έχω σκεφτεί το κομμάτι αυτό. Θα δούμε. είναι κάτι πάντως που με ενδιαφέρει.
Για το όριο ηλικίας των 22 χρόνων που θα ισχύσει από φέτος σε όλες τις κατηγορίες:
Αυτό έχει τα θετικά του, αλλά και τα αρνητικά του. Παίζει περισσότερο ρόλο πως θα το διαχειριστεί κάθε ομάδα και το πόσο τα παιδιά είναι έτοιμα και διατεθειμένα να αρπάξουν αυτή την ευκαιρία. Δηλαδή, όσο σημαντικό και αν είναι να δίνονται οι ευκαιρίες να μπαίνουν νέα παιδιά και να παίρνουν περισσότερα αγωνιστικά λεπτά και περισσότερες εμπειρίες και παραστάσεις από ένα παιχνίδι, αλλά τόσο επικίνδυνο είναι να νιώσουν απαραίτητα και οτι παίζουν επειδή ο κανονισμός το επιβάλει.
Είναι πραγματικά σπουδαίο όλα τα παιδιά να παίζουνε επειδή γίνονται καλύτεροι και εξελίσσονται σαν παίκτες και όχι επειδή κάποιος επιβάλει την παρουσία τους. Φυσικά και όλοι θέλουμε να βλέπουμε νέα παιδιά να παίζουν όμως και εκείνα με τη σειρά τους θα πρέπει να κατακτούν τον παραπάνω χρόνο συμμετοχής με την αξία τους και όχι επειδή τους χαρίστηκε.
Για το γεγονός ότι παρά τη φήμη αρκετών και καλών ομάδων στο εξωτερικό, πάλι πρωταγωνίστησαν οι ελληνικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο:
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Οι δυο μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, κυρίως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, έχουν διακρίσεις στην Ευρωλίγκα, αλλά και άλλες ομάδες όπως ο Πανελλήνιος που πριν τρία χρόνια ήταν στο final four του Eurocup. Υπάρχουν δηλαδή σε ελληνικό επίπεδο κάποιες διακρίσεις.
Το άσχημο είναι ότι πίσω από τη βιτρίνα το ελληνικό πρωτάθλημα πάει προς τα κάτω και αυτό είναι που θα πρέπει να προβληματίσει και όχι απλά να στεκόμαστε και να απολαμβάνουμε την επιτυχία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που στο κάτω κάτω είναι η επένδυση δυο οικογενειών και η προσπάθεια συγκεκριμένων προπονητών και παικτών. Θα πρέπει να μας προβληματίσει και το από κάτω και πως το πρωτάθλημα της Α1 θα μπορέσει να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό και όχι να είναι υπόθεση μόνο δυο ομάδων, γιατί έτσι ουσιαστικά γίνεται τα τελευταία 15 χρόνια.
Για το αν θα ήθελε να επιστρέψει και να παίξει πάλι στην Ελλάδα:
Κάθε παίκτης όπως και κάθε εργαζόμενος, για να το κάνουμε λίγο πιο γενικό, θέλει να εργάζεται και να δουλεύει και να προπονείται, να παίζει αντίστοιχα, εκεί που οι συνθήκες είναι καλύτερες. Εύχομαι να μπορώ να βρω και εγώ και όλα τα παιδιά συνθήκες στην Ελλάδα που να μπορούν να είναι οι σωστές και αυτές που πρέπει, πέρα από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, γιατί είναι ομάδες που οπως είπαμε και πριν διακρίνονται.
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν μονο 24 παίκτες (12 και 12), υπάρχουν εκατοντάδες παίκτες, που θα πρέπει να βρουν αντίστοιχες συνθήκες στις ομάδες τους. Εύχομαι να γίνει από του χρόνου και να υπάρχει από όλους τους παράγονται και από όλες τις διοικήσεις ένας τέτοιος κανονισμός ώστε όλοι οι παίκτες να προσπαθούν και να προπονούνται στις συνθήκες εδώ στην Ελλάδα που πραγματικά τους αξίζουν.