Ένας αγώνας, ένας νικητής, ένα τρόπαιο…

Σε κάμποσες ώρες τα βλέμματα των φίλων του μπάσκετ θα είναι στραμμένα σε μία κατεύθυνση. Στο Ελληνικό. Εκεί όπου θα διεξαχθεί ο 36ος τελικός του κυπέλλου Ελλάδας. Μία «μάχη» ανάμεσα στις – κατά τεκμήριο – κορυφαίες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Παναθηναϊκός εναντίον Ολυμπιακού ή, με την ανάποδη σειρά. Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού… Όπως κι αν θέλει να το… διαβάσει καθένας, η ουσία είναι μία: πρόκειται για μία αναμέτρηση με ξεχωριστό ενδιαφέρον, από τις δύο ομάδες που η τελευταία τετραετία τις βρίσκει πάντα να «τρώνε τα μουστάκια» τους (στο κλειστό του Ελληνικού) για τον τίτλο του κυπελλούχου Ελλάδας!

Παλιοί γνώριμοι…
Το ματς των «αιωνίων», λοιπόν, έχει αρκετό ενδιαφέρον. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Αρχικά διότι πρόκειται για τον πρώτο εγχώριο τίτλο της σεζόν που διανύουμε. Κι όπως και να το κάνουμε ο τίτλος είναι τίτλος! Κι ας μην έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.
Οι πράσινοι που προέρχονται απ’ την κατάκτηση της ευρωπαϊκής κούπας θα επιδιώξουν να επιστρέψουν στον… θρόνο τους! Εκεί απ’ όπου τους εκθρόνισε ο Ολυμπιακός πέρυσι, μετά από μία πενταετία συνεχών επιτυχιών… Ο Παναθηναϊκός έχει 12 τίτλους στην τροπαιοθήκη του, έναντι των 8 που έχει ο «αιώνιος» αντίπαλός του.
Οι Πειραιώτες μετά τον αποκλεισμό τους απ’ το Final 4 της Ευρωλίγκα, θέλουν ν’ αποδείξουν ότι είναι… εδώ. Και το repeat της κατάκτησης του τροπαίου (του τίτλου που κυνηγούσαν απ’ την περίοδο 2001-02) θ’ αποτελέσει για όλους ένα βάλσαμο. Αλλά συνάμα θα δώσει και στον σύλλογο τη δυνατότητα να προσθέσει τον 9ο τίτλο στον θεσμό, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Άρη.

Η κόντρα των κουμπάρων!
Το ενδιαφέρον, βέβαια, δεν εστιάζεται μόνο στην… κόντρα σε επίπεδο συλλόγων, αλλά επεκτείνεται και στην «κόντρα» των κουμπάρων Ομπράντοβιτς και Ιβκοβιτς. Οι δύο προπονητές γνωρίζονται καλά και πολύ δύσκολα για να μην πούμε απίθανα δεν πρόκειται για ένα ματς να… σκοτωθούν! Εδώ δεν το ‘χουν κάνει σε τόσα και τόσα, για την ακρίβεια στις 52 φορές που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι.
Ο «Σοφός» μοιάζει να ‘χει βρει το… κουμπί του κουμπάρου του στις αναμετρήσεις και δη σ’ αυτές των τελικών του κυπέλλου, καθώς υπερέχει του «Ζοτς», τον οποίο έχει νικήσει δύο φορές σε ισάριθμούς αγώνες.
Ο «Ζοτς», ωστόσο, υπερέχει στο σύνολο των τροπαίων, έχοντας κατακτήσει έξι και σε περίπτωση επιτυχίας της ομάδας του τότε θ’ απολαμβάνει τη… μοναξιά της κορυφής, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον Γιάννη Ιωαννίδη. Τον οποίο μάλιστα έχει ξεπεράσει σε συμμετοχές σε τελικούς απ’ την περσινή περίοδο (9 ο Σέρβος, 8 ο «Ξανθός).

Πόσο άλλαξες, πόσα άλλαξαν…
Απ’ τον πρώτο τελικό, στην Γλυφάδα τον Ιούλη του 1976 (Ολυμπιακός – ΑΕΚ 81-69) έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Εκείνο, ωστόσο, που μένει σχεδόν αναλλοίωτο είναι η δίψα των φιναλίστ για την κούπα.
Το 1976 ήταν η χρονιά που καθιερώθηκε ο θεσμός με το νικητή Ολυμπιακό να στέφεται τροπαιούχος νικώντας την ΑΕΚ (81-69) στον τελικό της διοργάνωσης. Το συγκεκριμένο σύστημα ακολουθήθηκε έως το 1995, οπότε η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να το αλλάξει και να εφαρμόσει το Final 4. Αυτό το σύστημα παρέμεινε έως το 2004, αλλά τα μεγάλης έκτασης επεισόδια στον τελικό της Λαμίας ανάμεσα σε οπαδούς του Άρη και του Ολυμπιακού οδήγησαν την ΕΟΚ στην απόφαση απ’ την επόμενη χρονιά (2005) να επαναφέρει στην παλιά, κλασική μορφή. Των μονών τελικών…
Οι αναμνήσεις απ’ όλη αυτή την πορεία είναι αρκετές, αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που έχουν μείνει στην ιστορία.
Όπως ο τελικός του ’81, ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ηρακλή (84-78), που ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του Κυριάκου Ραμπίδη με τη φανέλα της Ένωσης. Στη συνέχεια ο Κερτ Ράμπις αποχώρησε για το ΝΒΑ και τους ΛΑ Λέικερς.
Η σεζόν ’83-’84 χαρακτηρίστηκε ως «ο τελικός των ξυρισμένων κεφαλιών». Ήταν η χρονιά όπου ο «πατριάρχης» του ελληνικού μπάσκετ Φαίδωνας Ματθαίου προέτρεψε τους παίκτες του ΠΑΟΚ να ξυρίσουν τα κεφάλια τους πριν τον τελικό με τον Άρη, που εθεωρείτο το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Η ψυχολογική του ντόπα (σε συνδυασμό και με την πολεμική ταινία που είδαν όλοι μαζί στη συνέχεια) απέδωσε καρπούς κι ο ΠΑΟΚ στο πλαστικό τερέν του Αλεξανδρείου νίκησε με 74-70.
Στον τελικό του ’86-’87 γράφτηκε η πιο ευρεία νίκη στη διοργάνωση. Ο Άρης «σκόρπισε» τον Πανελλήνιο – που τότε αγωνιζόταν στην Α2 – με το ευρύ 110-70 και το… κοντέρ του Νίκου Γκάλη να σταματά στους 52 πόντους!
Το ρεκόρ τόσο της ευρείας σε έκταση νίκης των κιτρινόμαυρων (+40), όσο και του Γκάλη παραμένουν… ανέπαφα στον χρόνο! Ο Παναθηναϊκός την περίοδο 2006-’07 όταν και νίκησε το Ρέθυμνο στον τελικό, «άγγιξε» το ρεκόρ με το +39 (87-48).
Το ’96 ο τελικός ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ηρακλή (85-74) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως… αδιάφορος, όμως η παρουσία του Ντομινίκ Ουίλκινς τον κατατάσσει στα ιστορικά παιχνίδια του θεσμού!

Άλλος ένας τελικός που θα μείνει στην ιστορία είναι αυτός του 2004 στη Λαμία. Τα επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς του Άρη και του Ολυμπιακού (με το σκορ σ’ εκείνο το σημείο να είναι 44-51 για τους Πειραιώτες) οδήγησαν τους διαιτητές Καρούση-Μαστραφτσή στη διακοπή του ματς για περίπου 90’. Η επιστροφή στη δράση, επέτρεψε στον Άρη ν’ αντεπιτεθεί και να πάρει τη νίκη (74-70) και το τρόπαιο στη Θεσσαλονίκη…
«Αιώνιοι»… 22 χρόνια μετά! Τον Μάρτη του 2008 Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός διασταύρωναν τα «ξίφη» τους σε τελικό κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1986! Το ματς ορίστηκε να γίνει στο Ελληνικό, υπό το βλέμμα όμως μόλις 1200 θεατών για λόγους ασφαλείας…

Σας θυμίζει κάτι; Τα χρόνια περνάνε, οι συνήθειες μένουν…

Οι διαιτητές…
Οκτώ είναι οι διαιτητές, τα ονόματα των οποίων θα μπουν στην κληρωτίδα μία ώρα πριν το τζάμπολ του τελικού. Πρόκειται για τους: Παναγιώτη Αναστόπουλο, Ηλία Κορομηλά, Σπυρίδων Γκόντα, Γιάννη Φούφη, Γιώργο Τανατζή, Χρήστο Χριστοδούλου, Χρυστόστομο Σχινά και Αναστάσιο Πηλοϊδη.

Η «Βίβλος» του θεσμού

1976 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1977 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1978 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1979 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1980 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1981 ΑΕΚ
1982 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1983 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1984 ΠΑΟΚ
1985 ΑΡΗΣ
1986 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1987 ΑΡΗΣ
1988 ΑΡΗΣ
1989 ΑΡΗΣ
1990 ΑΡΗΣ
1991 ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
1992 ΑΡΗΣ
1993 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1994 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1995 ΠΑΟΚ
1996 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1997 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1998 ΑΡΗΣ
1999 ΠΑΟΚ
2000 ΑΕΚ
2001 ΑΕΚ
2002 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
2003 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2004 ΑΡΗΣ
2005 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2006 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2007 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2008 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2009 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2010 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
2011