Τον γνωρίσαμε ως παίκτη τόσο στον Αρη όσο και στον Σπόρτιγκ, όμως εδώ και μερικά χρόνια άλλαξε πόστο υπηρετώντας το μπάσκετ ως προπονητής. Ο Δημήτρης Αβδάλας αυτή τη σεζόν κάθεται στον πάγκο της Καλαμάτας ’80 έχοντας δύσκολο έργο, καθώς το μπάτζετ της ομάδας του είναι αρκετά χαμηλό. Ο 39χρονος τεχνικός μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ αναφέροντας τις διαφορές του μπάσκετ της εποχής του με το σήμερα, για το γεγονός πως στην ομάδα του υπάρχουν πολλά νεαρά παιδιά, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και στην εθνική ομάδα.
Σχετικά με το πόσο εύκολο είναι για έναν προπονητή να εργάζεται σε επαρχιακή ομάδα: «Για εμάς είναι αρκετά δύσκολο. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε τα παιδιά που δουλεύουμε από τη νεαρή ηλικία. Το 70-80% των νεαρών αθλητών μας θα τους χάσουμε σε ηλικία 18 ετών και θα τους βρούμε και πάλι -αν και εφόσον- σε ηλικία 25-26 ετών. Από τη στιγμή που τη στιγμή που το σωματείο μας είναι ερασιτεχνικό, δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράζει παίκτες κι βασιζόμαστε στις υποδομές. Είναι δύσκολο για εμάς να κάνουμε κάτι παραπάνω από αυτό που κάνουμε. Λειτουργούμε σαν τροφοδότες άλλων ομάδων. Η δουλειά μας κάνει κάθε φορά τον κύκλο της και ξεκινάει ξανά από την αρχή».
Για το γεγονός πως στην ομάδα υπάρχουν πολλοί νεαροί παίκτες: «Βάζουμε τα παιδιά να παίζουν από τα 14 τους, ώστε να τα ετοιμάσουμε για τις ηλικία 16-17. Είναι δύσκολο να σταθούν στην κατηγορία και θέλει προσοχή η διαχείριση στο πώς θα μπουν. Στο δεύτερο γύρο θα πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Τους ετοιμάζουμε για την επόμενη χρονιά, ώστε να έχουν έναν ρόλο πρωταγωνιστικό στο τοπικό πρωτάθλημα».
Για το πόσο έχει αλλάξει το μπάσκετ: «Νομίζω πως η ειδοποιός διαφορά στο γεγονός πως αντί 30”, η κάθε επίθεση διαρκεί 24”, κάτι που ανεβάζει την ταχύτητα του παιχνιδιού. Στην εποχή μου, η τεχνική ήταν κυρίαρχη. Τώρα υπερτερούν τα αθλητικά προσόντα και ιδιαίτερα στους πιο ψηλούς παίκτες. Νομίζω πως σε επίπεδο ξένων παικτών η δεκαετία του ’90 ήταν πολύ καλύτερη. Έτσι, οι Έλληνες είχαν καλύτερες παραστάσεις. Παίζαμε πιο εύκολα, καθώς υπήρχαν λιγότεροι ξένοι. Πλέον, οι ομάδες είναι δύσκολο να τους εμπιστευτούν. Μόνο σε περιόδους κρίσης αναγκαστικά στρέφονται προς τους Έλληνες παίκτες και δη του νεαρούς, ώστε να βγουν τα ταλέντα που θα παίξουν μπάσκετ και θα στελεχώσουν τις ομάδες. Τότε είχαμε περισσότερη τακτική στο παιχνίδι μας, η οποία βοηθάει να κρύβεις τα αδύνατα σημεία σου».
Τέλος, εξέφρασε την άποψή του για την επόμενη μέρα της εθνικής: «Πιστεύω πως σιγά, σιγά θα πρέπει να πουν νέα παιδιά για να καλύψουν το κενό του Παπαλουκά και του Διαμαντίδη, αλλά και όσων ακόμα αποχωρήσουν. Αυτό δεν είναι εύκολο. Το μπάσκετ περνάει μεγάλη κρίση σε οικονομικό επίπεδο που συμπαρασύρει και όλα τα υπόλοιπα. Το καλό είναι πως η παραγωγική διαδικασία λειτουργεί καλά για να καλύψουν τις θέσεις των παιδιών από τη φουρνιά την τόσο καταξιωμένη. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν οι ομάδες θα μπορούν πια να δουλεύουν σε τέτοιο επίπεδο οργάνωσης και με τέτοια μεθοδικότητα, ώστε αυτά τα παιδιά να φτάσουν σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο και κατ’ επέκταση να κρατήσουν και την εθνική ομάδα ψηλά.
Αν το όλο πακέτο λειτουργεί όπως πρέπει ώστε οι ομάδες να μπορέσουν να παίξουν σε πολύ υψηλό επίπεδο έχει καλώς, αλλιώς μπορεί αυτό το ταλέντο να μην βγει στην επιφάνεια στο βαθμό που πρέπει. Γενικότερα, Δεν ξέρω το κάτα πόσο το ερασιτεχνικό σωματείο θα μπορέσει να επιβιώσει από τη στιγμή που η ενίσχυση από το κράτος είναι μηδαμινή. Θα πρέπει να βρεθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης, όπως συγχωνεύσεις, ώστε να μείνουν τα υγιή σωματεία στο προσκήνιο».