Το πίστεψε, το πάλεψε (μέχρι ενός σημείου), αλλά ας όψονται αυτά τα τρίποντα που οδήγησαν την ελληνική ομάδα στην ήττα με 83-67 απ’ τη Ρωσία. Ένα αποτέλεσμα που δεν φέρνει την καταστροφή για την Ελλάδα, που ήδη «καπάρωσε» την τρίτη θέση στον όμιλό της (χάρη και στο… δωράκι των Φινλανδών!) και πλέον περιμένει το αποτέλεσμα του ματς ανάμεσα στην Ισπανία με τη Γαλλία για να μάθει ποια θα είναι η αντίπαλός της στην συνέχεια της διοργάνωσης, τα νοκ άουτ παιχνίδια.
Η ελληνική ομάδα έδειξε ότι είχε τα φόντα να φτάσει στη νίκη, αρκεί να έπαιζε περισσότερο στο… «ζωγραφιστό» με τους Κουφό, Μπουρούση και Μαυροειδή (οι οποίοι κατάφερναν να σκοράρουν όποτε τους δινόταν η μπάλα), να μην έχανε τις μάχες των ριμπάουντ (οι Ρώσοι έκαναν… πάρτι!) και να ήταν πιο προσεκτική στην άμυνά της. Βέβαια η μεγαλύτερη ζημιά για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ήρθε απ’ την επιλογή της να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο περισσότερο με τα τρίποντα. Από τα 5/5 που είχε, είδε τη στατιστική της να γράφει ένα σερί 0/14 μέχρι να «σπάσει το ρόδι» ο Μπράμος στο 1.14’’. Αλλά τότε το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί! Διότι οι Ρώσοι εκμεταλλεύτηκαν αυτή την αστοχία της ελληνικής ομάδας και με τους Σβεντ και Μοζγκόφ να είναι οι κύριοι εκφραστές της ρωσικής επίθεσης, πάτησαν το γκάζι και «καθάρισαν» την υπόθεση νίκη.
Το μυαλό του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έδειχνε να είναι προσανατολισμένο πως θα περιορίσει τον Κιριλένκο. Και μπορεί ο «ΑΚ47» να έμεινε πιο χαμηλά απ’ το μέσο όρο πόντων του έως τώρα στη διοργάνωση (πέτυχε 13, ενώ ο μ.ο. είναι 16), αλλά τη ζημιά την έκαναν όπως προαναφέραμε οι Ζβεντ και Μοζγκόφ. Τους οποίους η ελληνική άμυνα απ’ το πρώτο λεπτό δεν μπόρεσε να «κρατήσει» κι αυτοί βέβαια δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη, αποσπώντας στο τέλος το ζεστό χειροκρότημα των οπαδών για την εμφάνισή τους…
Το τελικό 83-67, πάντως δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την εικόνα της αναμέτρησης, που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου. Η ελληνική ομάδα ήταν «ζεστή» απ’ τα 6.75 (5/5), έπαιζε σωστά με τους ψηλούς (ο Κουφός ήταν ανίκητος στη ρακέτα) και αν εξαιρέσει κανείς τα χαμένα ριμπάουντ, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκανε το απόλυτο παιχνίδι της. Βέβαια απέναντί της είχε μία εξίσου καλή ομάδα, η οποία δεν την άφηνε να ξεφύγει, παρότι η Ελλάδα κατάφερνε εύκολα ή, λιγότερο εύκολα να έχει ένα μικρό προβάδισμα συχνά-πυκνά (20-17 στο 12’, 32-31 στο 15’, 38-33 στο 18’). Κρατούσε εκτός κλίματος τον Κιριλένκο, ο οποίος μάλιστα στο 17’ δέχθηκε κι ένα εντυπωσιακό «στοπ» απ’ τον Μπουρούση, αλλά δεν μπορούσε να ξεφύγει, καθώς οι Ρώσοι είχαν τις λύσεις και με αυτές έτρεξαν ένα σερί 0-7 με το οποίο πήραν τα ηνία με το τέλος του 20λέπτου (39-42).
Η ελληνική ομάδα επιχείρησε την ανατροπή παίζοντας με τον Κουφό κοντά στο καλάθι και πλησίασε στον πόντο (43-44). Αλλά έως εκεί… Διότι στη συνέχεια η εμμονή της να σουτάρει από τα 6.75, της στοίχισε. Η Ρωσία που είχε το πάνω χέρι στα ριμπάουντ δεν δυσκολεύτηκε ν’ ανοίξει την ψαλίδα της διαφοράς (49-58 στο 27’) και πλέον τα πράγματα έμοιαζαν δύσκολα.
Οι Καλάθης, Ξανθόπουλος και Ζήσης προσπάθησαν να περιορίσουν τον Σβεντ, χωρίς αποτέλεσμα, ο Μοζγκόφ συνέχισε να «φορτώνει» το ελληνικό καλάθι και το άγχος είχε «στρογγυλοκαθίσει» στο ελληνικό στρατόπεδο. Κάτι που φάνηκε στο 35’ όταν η Ελλάδα πλησίασε στο 64-69, αλλά και πάλι οι επιλογές της στην επίθεση ήταν οι χειρότερες δυνατές. Το ποσοστό από τα 6.75 παρέμενε καθηλωμένο στο… μηδέν (0/14 τρίποντα) κι οι Ρώσοι μ’ ένα 7-0 ουσιαστικά «τελείωσαν» το ματς. Το τελικό 67-83 ήταν απόλυτα φυσιολογικό όταν η στατιστική σου στο τέλος γράφει 28,6% στα τρίποντα, 12 επιθετικά ριμπάουντ για τον αντίπαλο και 13 δικά σου λάθη, που έχουν δώσει εύκολους πόντους στον αντίπαλό σου…
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 16-15, 39-42, 57-65, 67-83
Ελλάδα (Ζούρος): Ξανθόπουλος, Μπουρούσης 5, Ζήσης 10 (1), Βασιλειάδης, Καλάθης 7, Φώτσης 10 (2), Παπανικολάου 3, Μαυροειδής 4, Μπράμος 8 (2), Κουφός 15, Σλούκας, Καϊμακόγλου 5 (1)
Ρωσία (Μπλατ): Βοροντσέβιτς 6, Μοζγκόφ 19 (5ρ.), Μπίκοφ 4, Φριτζόν 6 (2), Σβεντ 15 (1), Σαμπάλκιν, Κριάπα 11, Αντόνοφ, Μόνια 6 (2), Κοβστόφ, Πονκρασόφ 3 (1), Κιριλένκο 13 (2)