Κάτω από άλλες συνθήκες, η 16η Απριλίου 2013 θα ήταν ημέρα γιορτής τόσο για τον Τιμ Γκρόβερ, όσο και για τον Κόμπι Μπράιντ. Αφορμή γι’ αυτό; Η κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου του, με τίτλο RELENTLESS. From Good to great to unstoppable. Ο Τιμ Γκρόβερ όμως, μετά το σαββατιάτικο σοβαρό τραυματισμό του αρχηγού των Λέικερς καλείται να βάλει τα πάντα σε δεύτερη μοίρα και να επικεντρωθεί στην αποθεραπεία του “Black Mamba”.
Το τηλέφωνο του χτυπάει ασταμάτητα, με τον Κόμπι από τη μιά και το ιατρικό τιμ που έκανε την επέμβαση στο χιαστό από την άλλη, να τον κρατούν ενήμερο. Βλέπετε, εκείνος θα κληθεί στο άμεσο μέλλον να συντελέσει τα μέγιστα στην επιστροφή του 34χρονου σούπερ σταρ στο παρκέ… Το πλάνο της αποθεραπείας το έχει ήδη καταστρώσει, αν και θα περιμένει ένα δεκαπενθήμερο για να το οριστικοποιήσει . Το infobasket.gr επικοινώνησε με το «γκούρου» της προπονητικής το βράδυ του Σαββάτου και μίλησε μαζί του για όλους και για όλα.
– Είχαμε προσχεδιάσει να ξεκινήσουμε αυτή τη συνέντευξη, μιλώντας για το βιβλίο σου αλλά ο σοβαρός τραυματισμός του Κόμπι Μπράιαντ, με αναγκάζει να σε ρωτήσω το εξής. Με δεδομένο ότι ήδη μου έχεις προαναφέρει ότι ο Κόμπι θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για έξι με εννιά τουλάχιστον, μήνες, θα επιστρέψει μετά από αυτό;
«Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό, τον έχω υποστεί και ο ίδιος στο παρελθόν, ο οποίος απαιτεί υπολογίσιμο χρόνο αποθεραπείας και σίγουρα ένα «δυνατό» μυαλό στη συνέχεια για να σε βοηθήσει να επιστρέψεις και να είσαι εξίσου αποδοτικός, όσο και πριν το τραυματισμό. Μετά την επέμβαση είναι όλα θέμα «μυαλού». Πόσο δυνατός είσαι για να το ξεπεράσεις. Ο Κόμπι είναι «cleaner», ξέρει ότι το μυαλό επιβάλλεται στο σώμα και όχι το αντίθετο, άρα νομίζω ότι θα πάνε όλα καλά. Όταν θα είναι έτοιμος, εγώ θα είμαι στο πλευρό του, 1.000.000 φορές πιο έτοιμος να δουλέψουμε. Θα σου πω τι μου είπε όταν πήγε στα αποδυτήρια και με πήρε τηλέφωνο… “Το καλό που σου θέλω να με “γυρίσεις” πίσω δυνατότερο και καλύτερο απ’ ότι ήμουν μέχρι και πριν λίγο. Αν είμαι στο ίδιο επίπεδο που ήμουν, θα… απολυθείς!».
– Στις ΗΠΑ ακούγεται έντονα τα τελευταία 24ώρα ότι ο τραυματισμός του Κόμπι οφείλεται στην επιμονή του τεχνικού τιμ των Λέικερς να τον αφήνει στο παρκέ 48 λεπτά σε κάθε αγώνα. Υπάρχει βάση αλήθειας σε αυτό;
«Σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται το προπονητικό τιμ ή οι γυμναστές της ομάδας. Ούτε το γεγονός ότι ο Κόμπι ήταν αναγκασμένος – βάση των περιστάσεων – να βρίσκεται στο παρκέ σ’ όλη τη διάρκεια κάθε παιχνιδιού. Ο Κόμπι είναι «φτιαγμένος» για να παίζει 48 λεπτά και αυτό έκανε. Ο καθένας μπορεί να τραυματίσει τον αχίλλειο τένοντα και μάλιστα, τόσο σοβαρά, κατεβαίνοντας από το πεζοδρόμιο ή όταν σηκώνεται από το κρεβάτι. Έτυχε να συμβεί και στον Κόμπι. Αλλά είναι μαχητής και το απέδειξε από τον τρόπο που το χειρίστηκε. Αν και τραυματισμένος, σούταρε τις βολές και έφυγε από το παρκέ περπατώντας. Έμεινε στα αποδυτήρια και μίλησε στα μίντια όπως κάνει πάντα. Ο Κόμπι θα παλέψει και θα το ξεπεράσει. Θα είναι σίγουρα εξαιρετικά δύσκολα για τους Λέικερς να καλύψουν την απουσία του. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουν οι συμπαίκτες του».
– Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι στεναχωρημένος . Γι’ αυτό και θ’ αλλάξω θέμα για να μιλήσουμε για το RELENTLESS, στο οποίο έχει κάνει την εισαγωγή ο Κόμπι και κυκλοφορεί από σήμερα σ’ όλα τα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία αλλά και μέσω του amazon στο link: http://www.amazon.com/Relentless-From-Good-Great-Unstoppable/dp/1476710937/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1366032141&sr=8-1&keywords=tim+grover παγκοσμίως.
«Το RELENTESS είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται την 20ετή εμπειρία μου δίπλα στους κορυφαίους αθλητές του κόσμου και έχει να κάνει με το πώς το μυαλό είναι ικανό να επιβάλει στο σώμα να υπερβαίνει όλων των ορίων. Αν φυσικά, πιστεύει κάποιος ότι υπάρχουν όρια. Δεν είναι ένα βιβλίο στο οποίο μπορεί κανείς να βρει συστήματα, συμβουλές μπασκετικού περιεχομένου. Στόχος μου είναι να καταλάβει ο αναγνώστης πως σκέφτονατι και λειτουργού αυτοί οι αθλητές, που σύμφωνα με τα μίντια κάνουν το ακατόρθωτο εφικτό. Είναι ένα μήνυμα για όλους. Μπορεί να μην παίζεις μπάσκετ όπως ο Jordan και ο Bryant ή να γίνεις ο επόμενος Bill Gates ή ακόμη και ο «υπάλληλος του μήνα» σε ένα πολυκατάστημα αλλά σίγουρα μπορείς να σκέφτεσαι το ίδιο μ’ αυτούς για να επιτεύξεις τον όποιο στόχο έχεις βάλει στη ζωή σου».
– Δηλαδή το ταλέντο δεν καθορίζει αν κάποιος θα διαπρέψει στο τομέα του ή όχι;
«Λοιπόν, μπορεί κάποιος να υστερεί σωματικά, ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ντουέιν Γουέιντ που είναι μόλις 1μ95, δες όμως τι κάνει μέσα στο πάρκε που ψηλότεροι από αυτόν στο ΝΒΑ ούτε καν δεν έχουν διανοηθεί να προσπαθήσουν. Το να είναι κανείς RELENTLESS (σ.σ. αμείλικτος) δεν είναι θέμα ταλέντου. Είναι κατάσταση μυαλού γιατί αμείλικτος μπορεί να είναι και ένας δάσκαλος. Ο οδηγός ενός λεωφορείου. Ένας μπάρμαν. Ένας διευθύνων σύμβουλος. Αφορά το πόσο σκληρά και αποτελεσματικά είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις για να πετύχεις το στόχο σου. Κατά πόσο έχεις μάθει να σκέφτεσαι την επόμενη κίνηση σου, χωρίς όμως ,επί της ουσίας, να σκέφτεται. Πρέπει να έχεις δουλέψει τόσο πολύ πάνω στο τομέα «ένστικτο» που να βγαίνει αυτόματα και αβίαστα η σωστή κίνηση. «Cleaner» μπορεί να είσαι όμως, μόνο σ’ ένα τομέα της ζωής σου. Δηλαδή, αν έχεις αποφασίσει να είσαι γονιός- Cleaner, δεν μπορεί να είσαι και cleaner στη δουλειά σου. Πρέπει να θυσιάσεις κάτι, για να διαπρέψεις σε κάτι άλλο».
– Τι σε ενέπνευσε να γράψεις ένα βιβλίο που δεν περιστρέφεται αμιγώς γύρω από το μπάσκετ;
«Ακούω τους πάντες τόσο χρόνια να λένε πόσο εντατικά γυμνάζονται οι αθλητές μου, χωρίς ωστόσο, να κατανοώ ότι όλα ξεκινούν από τη σωστή πνευματική προετοιμασία τους. Θα το ξαναπώ…Για εμάς στην Attack Athletics υπερισχύει το δυνατό μυαλό έναντι ενός δυνατού σώματος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι το αντίθετο. Αν είσαι σε θέση να μπορείς να αντιμετωπίζεις πνευματικά και ψυχικά ότι και αν εμφανιστεί μπροστά σου, τότε το σώμα σου 100% θα αντιμετωπίσει τα πάντα».
– Στο RELENTLESS διαχωρίζεις τους παίκτες, τους ανθρώπους γενικότερα, σε τρεις κατηγορίες: Τους Coolers, τους Closers και τους Cleaners, στους οποίος αναφερόμαστε ήδη. Διαχώρισε μου τι είναι ο καθένας και δώσε μου ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη κάθε κατηγορία.
«Οι Coolers είναι αυτοί που επευφημούν τους άλλους αλλά δεν αντέχουν τη πίεση. Γι’ αυτό και πετάνε το μπαλάκι αλλού. Όταν ωστόσο, έρθει η ώρα για πανηγυρισμούς, είναι πάντα εκεί να πάρουν μερίδιο από τη δόξα και τη δημοσιότητα. O Closer είναι εκείνος που πρέπει να τον βάλεις στα πράγματα και να του πεις έτσι γίνεται για να καταλήξει στο τέλος, αφού έχει πάρει όλες τις οδηγίες που χρειάζεται, να διαπρέψει. Τέλος, ο Cleaner είναι ο απόλυτος μαχητής. Σε όποια κατάσταση και αν τον ρίξεις, όσο πίεση και αν του ασκείς, θα βρει από μόνος του τον τρόπο να ανταπεξέλθει και να βγάλει εις πέρας την αποστολή του νικηφόρα. Αναφέρομαι δηλαδή στον απόλυτο κυρίαρχο, τον Μάικλ Τζόρνταν. Τον ΛεΜπρον Τζέιμς τον κατατάσσω στα όρια μεταξύ Closer και Cleaner προς το παρών».
– Να σε διακόψω… Τι τον «φρενάρει» για να είναι Cleaner;
«Η διάρκεια. Ο Cleaner έχει διάρκεια και επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά. Ο ΛεΜπρον έχει φτάσει σε τελικούς αρκετές φορές αλλά μέχρι στιγμής, έχει μόνο ένα «δαχτυλίδι». Εάν οι Μαϊάμι Χιτ πάρουν και φέτος το πρωτάθλημα, θα είναι και ο Λεμπρόν σε καλό δρόμο. Ένας cleaner κρίνεται με βάση, τη διάρκεια όπως προείπα και το τελικό αποτέλεσμα που παράγει. Ο ΛεΜπρον υστερεί σ’ αυτά τα δύο. Να δώσω ένα παράδειγμα, στη κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος παράγει «αποτέλεσμα» αλλά στα πλέι οφ δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά και αυτό κοστίζει».
– Και έναν cooler;
«Ο Τζόντι Μικs των Λέικερς»
– Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των παικτών σου πέρα από το προφανές; Ότι δηλαδή, έχουν δουλέψει ή δουλεύουν μαζί σου;
«Η πνευματική τους δύναμη. Το γεγονός ότι πάνε κόντρα στο ρεύμα. Όταν πεις σ’ ένα παίκτη μου «σόρι αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό», θα σου απαντήσει «Κάνεις λάθος» και αμέσως, θα σε διαψεύσει. Στη πράξη. Όχι στα λόγια. Ξέρουν ακριβώς ποιοι είναι. Δεν τους νοιάζει αν είναι αρεστοί ή μισητοί. Δεν ασκεί καμία επιρροή κανείς άλλος πάνω τους παρά μόνο οι ίδιοι. Παρά μόνο το μυαλό τους. Για πολλούς, οι cleaners είναι λίγο…a@@holes αλλά πίστεψε με, είναι τιμή να σε αποκαλεί κάποιος a@@hole. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον Α΄ a@@hole και στον V΄ a@@hole»… (σ.σ. Τη φράση του αυτή τη συνόδεψε ένα γέλιο με πολλά… υπονοούμενα!).
– Ο Κόμπι Μπράιντ είναι ότι πιο… κοντινό υπάρχει στον Μάικλ Τζόνταν στην εποχή μας ή υπάρχουν και άλλοι διεκδικητές;
«Έτσι ακριβώς είναι. Ο Κόμπι «έρχεται» πιο κοντά στο αγωνιστικό στυλ και στα επιτεύγματα του Μάικλ. Θα πρέπει παρόλα αυτά, να παραδεχθώ ότι προσωπικά ο Ντουέιν Γουέιντ μου θυμίζει περισσότερο τον Μάικλ Τζόρνταν. Ο Ντουέιν λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο στηριζόμενος στο ένστικτό του όταν είναι στο παρκέ. Και αυτό ήταν που έκανε τον Μάικλ τόσο εξαιρετικό. Όταν ήταν στο γήπεδο, δεν σκεφτόταν. Ο «υγιής» Γουέιντ λειτουργεί ακριβώς έτσι».
– Ετοιμαζόσουν για την επανέκδοση του πρώτου σου βιβλίου, του «Jump Attack» το οποίο ήταν σε συνεργασία με τον Μάικλ Τζόρνταν. Ένα βιβλίο αποκλειστικά και μόνο για μπάσκετ, το οποίο θα εμπλουτιζόταν από ένα νέο πρόγραμμα εκγύμνασης. Σε περίπου ένα χρόνο από τώρα. Πόσο επηρεάζει όμως, ο σοβαρός τραυματισμός του Κόμπι τα πλάνα σου;
«Αλλαγή πλεύσης προς το παρόν. Αναγκαστικά. Θα δούμε πότε θα βγει η νέα έκδοση του Jump Attack. Θα δούμε».
– Δώσε μας πέντε στοιχεία που επιβάλλεται να έχει ένας παίκτης για να ξεχωρίζει από το σύνολο. Για να γίνει, όπως εσύ λες, αμείλικτος.
«Πέντε μόνο;… Έχω δεκατρία μέσα στο RELENTLESS. Όποιος διαβάσει το βιβλίο, θα βρει τη λίστα μας Relentless 13 και θα διαπιστώσει πόσα από αυτά ισχύουν γι’ κείνον. Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Αν διαθέτεις και τα δεκατρία αυτά γνωρίσματα ή έστω, τη πλειοψηφία τους, τόσο αυτομάτως, μπορείς να είσαι αποτελεσματικός σε ότι κάνεις».
– Τιμ, έχοντας διαβάσει ήδη το RELENTLESS, επιβάλλεται να σε ρωτήσω. Είναι τόσο τρομαχτικές οι προπονήσεις μαζί σου; Υπάρχουν αποσπάσματα στα οποία αναφέρονται «εμετοί σε κάδους απορριμμάτων» αλλά και παίκτες που ήρθαν μια φορά και δεν ξαναήρθαν γιατί δεν μπορούσαν να περπατήσουν φεύγοντας.
«Είναι ελεγχόμενος τρόμος!!! Ζητάω τρία πράγματα από τους αθλητές μου… Να έρχονται, να δουλεύουν σκληρά και ν’ ακούνε. Αν αυτό είναι «δικτατορία» τότε είμαι δικτάτορας. Σέβομαι το όνομα πάνω στη φανέλα τους, αρκεί να το σέβονται οι ίδιοι. Το δικό τους όνομα είναι γραμμένο πάνω στη φανέλα. ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!»
– Ποιος είναι τελικά αυτός ο Τιμ Γκρόβερ; Ένας αμείλικτος γητευτής του σώματος ή ένας γυμναστής του πνεύματος που συμβάλει τα μέγιστα για να γίνουν οι παίκτες του σούπερ σταρ παγκοσμίου εμβέλειας και να παραμένουν στη κορυφή επί σειρά ετών;
«Θέλω να πιστεύω ότι είμαι και τα δύο, κλίνοντας ωστόσο, περισσότερο στο δεύτερο. Δεν μου αρέσει η λέξη «trainer». Θεωρώ τον εαυτό μου «αρχιτέκτονα» του μυαλού και του σώματος. Άλλοι «χτίζουν» ουρανοξύστες. Εγώ, «χτίζω» μεγαθήρια» των γηπέδων.
– Με μία μόνο λέξη… Ποιος είναι ο Τιμ Γκρόβερ;
«Ένας V a@@hole. Γράφτο! Δεν θα παρεξηγηθώ» (σ.σ. σκάει στα γέλια, όταν του λέω ότι αρνούμαι να δημοσιεύσω κάτι τέτοιο).