Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αμφισβητήσει τη γνωστή φράση του Κοέλιο «ότι όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το συμπάν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται να ταιριάζει… γάντι, αφού η Χαλκηδόνα μετά από προσπάθεια ετών κατάφερε αυτό που ονειρευόταν! Την πολυπόθητη άνοδο.
Οι δύο κολλητοί συναντήθηκαν μπασκετικά, και μάλιστα για πρώτη φορά, την τελευταία στιγμή, αφού ο Γιώργος Σιατατίδης συμφώνησε με την Χαλκηδόνα την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Από την άλλη, ο Νίκος Μωϋσιάδης είχε επαφές με τον σύλλογο αφού διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τους ανθρώπους της ομάδας, έτσι του έγινε και η πρόταση. Αυτό ήταν, το γλυκό… έδεσε! Οι δύο αδελφικοί φίλοι, έδωσαν όρκο ανόδου και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά πραγματοποίησαν τον πόθο της Χαλκηδόνας. Την άνοδο στη Β’ εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Μωϋσιάδης: «Ετσι γίνεσαι πρωταθλητής»
«Μπορεί αυτή να είναι η πρώτη μου σεζόν στην ομάδα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια διατηρώ πολύ καλές σχέσεις με τον μάνατζερ του συλλόγου, τον Κονδύλιο Τσαλώνη, όπως και με τον πρόεδρο. Απλά δεν έτυχε ποτέ να συνεργαστούμε», σχολιάζει αρχικά ο Νίκος Μωϋσιάδης και συνεχίζει: «Αυτό το αναφέρω, γιατί μπορεί να μην είμαι καιρό στη Χαλκηδόνα, αλλά γνωρίζω ότι εδώ και πολλά χρόνια παλεύει την άνοδο στη Β’ εθνική και πάντα σκόνταφτε στο παρά πέντε. Αυτό που γνωρίζω επίσης είναι ότι πρόκειται για ένα φερέγγυο σωματείο, που έχει τον κόσμο δίπλα του, είχε όλες τις προδιαγραφές για να ανέβει, αλλά τελικά δεν τα κατάφερνε. Μέχρι σήμερα…».
Το ήθελε καιρό, αλλά όλο κάτι στο τέλος… στράβωνε. Τη φετινή χρονιά η Χαλκηδόνα κατάφερε να ξεχωρίσει, ο λόγος: «Η Γ’ εθνική είναι μια πολύ δύσκολη κατηγορία. Πρέπει να παλεύεις σκληρά από το Σεπτέμβριο μέχρι τέλη Μαΐου. Η προσθήκη κάποιων έμπειρων παικτών που έχουν προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία πρωταθλητή έδωσε στη Χαλκηδόνα τρομερό αβαντάζ. Και εγώ έχω στο βιογραφικό μου κάποιες ανόδους σε αυτήν την κατηγορία και ο Μάκης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Κλουτζός. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τους πολύ καλούς παίκτες που υπήρχαν ήδη στην ομάδα ήταν αυτό που έδωσε στη Χαλκηδόνα την άνοδο. Η σταθερότητα που είχαμε είναι πολύ μεγάλο επίτευγμα. Το να κάνεις σε μία σεζόν μόνο τρεις ήττες είναι μεγάλο κατόρθωμα. Κάθε Κυριακή είναι τελικός, έτσι βλέπαμε κάθε παιχνίδι. Το κλειδί ήταν ότι χάσαμε μόνο τρία ματς και αυτά στον πόντο. Ετσι βγαίνεις πρωταθλητής. Ολα αυτά με ένα καλό προπονητή και μια διοίκηση που είναι κοντά μας, τι άλλος μπορεί να θέλει μια ομάδα για να ανέβει κατηγορία».
Μετά από αρκετά χρόνια ένιωσε ξανά τη χαρά του να είσαι πρωταθλητής: «Δύο με τρία λεπτά πριν τελειώσει το τελευταίο παιχνίδι με το Ασβεστοχώρι, είχα βγει αλλαγή στο πάγκο. Εκεινη τη στιγμή λέγαμε με τους συμπαίκτες μου, πως όταν βλέπαμε τους παίκτες εκατομμυρίων να κλαίνε, όταν έχαναν πρωταθλήματα και κύπελλα και αναρωτιόμασταν πως είναι δυνατόν. “Παίρνουν τόσα λεφτά και κλαίνε γι΄αυτό;”, λέγαμε χαρακτηριστικά. Το να βγεις πρωταθλητής, δηλαδή από 16 ομάδες να είσαι πρώτος και στις 25 Μαϊου, να είσαι στην κορυφή, είναι κάτι που δεν το αλλάζεις με χρήματα. Η χαρά είναι πολύ μεγάλη, γράφεται στην ιστορία ένας ακόμα τίτλος δικός σου, του προπονητή και της διοίκησης τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα που μόνο ένας αθλητής μπορεί να τα ζήσει».
Πριν όμως το παραμύθι τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα. Ο Νίκος Μωϋσιάδης δεν πέρασε έτσι όπως θα έπρεπε την περασμένη σεζόν. Ομως τα καλύτερα ήρθαν…. Ο πλέι μέικερ της Χλαλκηδίνας αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του, αλλά βρέθηκε και ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ όλου του ομίλου: «Πέρασα μια πολύ δύσκολη περυσινή χρονιά και όχι μόνο όσον αφορά τον τραυματισμό μου που έγινε τον Ιανουάριο. Ξεκίνησε από την προετοιμασία για να κορυφωθεί με την εγχείρηση. Η χρονιά ήταν δύσκολη εξαιτίας και άλλων παραγόντων, πολλοί καταλαβαίνουν τι εννοώ. Ηθελα να φύγω οπωσδήποτε, υπήρχε κορεσμός από την προηγούμενη χρονιά. Οι άνθρωποι της Χαλκηδόνας ήρθαν από τους πρώτους δίπλα μου, πίστεψαν σε μένα γιατί όπως και να το κάνουμε είναι δύσκολη επένδυση για μια ομάδα να αποκτήσει έναν παίκτη που τον περυσινό ενάμιση γύρο ήταν εκτός. Με αγκάλιασαν αμέσως και δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω από το να δουλέψω και να τους βγάλω ασπροπρόσωπους. Εδεσα με την ομάδα κατευθείαν. Βρήκα ξανά τον εαυτό μου και τη ψυχολογία μου. Στο άθλημα αυτό, δυστυχώς η ψυχολογία παίζει ρόλο ένα 60-70%. Πηγαίναμε καλά, είχαμε φανταστικό κλίμα και αυτό με έκανε να αποδώσω και πολύ καλά σβήνοντας την περυσινή χρονιά την οποία θέλω να ξεχάσω».
Μια σεζόν κυριολεκτικά παραμυθένια, αλλά πιο ήταν το σημείο από το παραμύθι που του έμεινε: «Το πρώτο λεπτό της πρώτης αγωνιστικής γιατί με πήρε από κάτω πολύ ο τραυματισμός μου, ήταν ο δεύτερος στην καριέρα μου. Ενιωσα… κάπως μετά από κάποιους μήνες απραξίας και ήθελα να δω μετά την προετοιμασία που έβγαλα σε τι κατάσταση ήμουν. Ακόμα θυμάμαι αυτό που είπαμε με τον παιδικό και αδελφικό μου φίλο, τον Γιώργο Σιατατίδη. Οταν ξαναβρεθήκαμε μπασκετικά στην προπόνηση δώσαμε όρκο να ανεβάσουμε την ομάδα. Μπορεί να ακούγεται γραφικό, αλλά το είπαμε μέσα από την ψυχή μας».
Ολα φαντάζουν ιδανικά, τι γίνεται λοιπόν την επόμενη σεζόν: «Είναι ένα ερώτημα που ούτε εγώ ο ίδιος μπορώ να απαντήσω. Τα χρόνια περνάνε, έχω τη δουλειά μου και οικογενειακή ζωή. Θέλω πολύ να παραμείνω, ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν ήταν άψογος μόνο αυτό τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Θα τα βάλουμε κάτω, θα ξαναμιλήσουμε, θα δούμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Το πρωτάθλημα της Β’ εθνικής είναι το πιο αδικημένο οι υποχρεώσεις είναι επαγγελματικές και οι συνθήκες ερασιτεχνικές. Δυστυχώς στην Ελλάδα στο μπάσκετ μόνο από την Α2 και πάνω πρέπει να είσαι επαγγελματίας».
Σιατατίδης: «Η ενότητα έφερε την άνοδο»
Είναι δύσκολο να περιγράψεις έναν αθλητή, ο οποίος σε έξι σεζόν έχει ισάριμθες ανόδους. Ο αρχηγός, Γιώργος Σιατατίδης έχει καταφέρει όπου πηγαίνει να… εκτοξεύει την ομάδα. Ετσι έγινε και στη Χαλκηδόνα, που πλέον μαζί με τον κολλητό του μοιράζονται τη χαρά του πρωταθλητή:
«Ηταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον Μωϋσιάδη το καλοκαίρι. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά το μπάσκετ δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι και κάποια άλλα πράγματα που όσο περνούν τα χρόνια και με την εμπειρία που αποκτάς βλέπεις διαφορετικά το παιχνίδι. Γιατί για ένα παιχνίδι πρόκειται. Ετσι, βάλαμε μαζί στόχο την άνοδο και τα καταφέραμε».
Επέστρεψε στα γνωστά λημέρια μετά από πέντε χρόνια, αλλά αυτή έγινε στο… τσακ: «Με γνώριζαν τόσο ως χαρακτήρα όσο και ως παίκτη, αφού έχω αγωνιστεί για δύο σεζόν (2004-05, 2005-06) στο παρελθόν στη Χαλκηδόνα. Εκλεισα τελευταία στιγμή γιατί θέλαμε να δούμε αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, καθώς μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μία μεταγραφή άνω των 30».
Το όνειρο έγινε πράξη, αλλά σε ποιο στοιχείο οφείλεται ότι υλοποιήθηκε επιτέλους ο στόχος; «Η λέξη στοιχείο είναι η πιο σωστή για να προσωποποιήσει έναν στόχο. Η ενότητα ήταν το βασικό στοιχείο που έκανε τη Χαλκηδόνα φέτος να καταφέρει να πάρει την άνοδο. Είναι πάρα πολύ βασικό η επαφή των μεταξύ των παικτών. Είναι πάρα πολύ σημαντική. Φέτος έτυχε να έχουμε πολύ καλούς παίκτες στην ομάδα που έχουν αγωνιστεί και σε μεγαλύτερες κατηγορίες, όπως ο Μωϋσιάδης, ο Κλουτζός και ο Σιώμος. Ακόμα υπήρχαν ήδη στην ομάδα έμπειρα παιδιά και καλοί παίκτες, έτσι ερχόμενοι και εμείς έγινε αυτό το δέσιμο».
Η Χαλκηδόνα γνώρισε τρεις φορές το αίσθημα της ήττας. Και αυτό λοιπόν οφείλεται στην ενότητα; «Καλώς ή κακώς το μπάσκετ όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι πέφτει. Από την Α1 μέχρι της χαμηλότερες κατηγορίες. Σίγουρα το επίπεδο στη Γ’ εθνική έχει πέσει, αλλά και πάλι υπήρχαν πολύ καλές ομάδες όπως η Κομοτηνή, η Καλλικράτεια και το Ανατόλια. Χωρίς λοιπόν τα πράγματα να είναι επαγγελματικά καταφέραμε να μείνουμε ενωμένοι και αυτό μέτρησε στην πορεία. Ευτυχώς δεν είχαμε πολλούς τραυματισμούς φέτος και μας βοήθησε πολύ».
Εξι (ανόδους) στα έξι (χρόνια) είναι επίτευγμα! Οπως είναι φυσικό δεν άργησε να του… βγει το όνομα, ότι έχει δηλαδή το κοκαλάκι της νυχτερίδας! «Σαν αθλητής κοιτώ στις ομάδες που πηγαίνω τι στόχο έχουν. Αυτό μετράει πολύ σε εμένα. Αν θέλουν να πρωταγωνιστήσουν σημαίνει ότι θα κάνουν και μεταγραφές γιατί δεν πηγαίνω μόνο εγώ στην ομάδα. Πιστεύω ακόμα ότι με τον τρόπο μου προσπαθώ να μεταφέρω στα παιδιά την εμπειρία μου. Τελικά αυτό βγαίνει και για το λόγο αυτό μου έχουν κολλήσει αυτό», σχολιάζει χαρακτηριστικά, αλλά ξεχωρίζει καμία άνοδο; «Σε όλες χάρηκα. Πανηγύρισα και ευχαριστήθηκα το ίδιο».
Μια υπέροχη χρονιά, έχοντας όμως αξέχαστη στιγμή, τι άλλο, εκτός από μια με τον αδελφικό του φίλο… «Στο τελευταίο παιχνίδι έκανα τρία λεπτά πριν από το τέλος αλλαγή τον Νίκο (σ.σ Μωϋσιάδης), ο εναγκαλισμός αυτός ήταν απλά… όλα τα λεφτά!».
Η χρονιά ολοκληρώθηκε, περιλαμβάνουν τα πλάνα του την επόμενη σεζόν τη Χλακηδόνα: «Δεν το πιστεύω λόγω των υποχρεώσεων. Μπορεί στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής να έχει πέσει το επίπεδο, αλλά έχει περισσότερες υποχρεώσεις. Κανένας δεν ξέρει, θα δούμε».