Ήταν η τελευταία αγωνιστική νότα για το φετινό πρωτάθλημα και η επόμενη θα αργήσει όχι μόνο… μια μέρα όπως λέει και γνωστός τίτλος βιβλίου αλλά τουλάχιστον τέσσερις μήνες! Γι’ αυτό και η αναφορά μας στο μπαράζ παραμονής που έγινε πριν λίγες μέρες και έκρινε μια ολόκληρη κατηγορία θα υπάρξει και μια τρίτη και τελευταία ενότητα.
Μετά τις δηλώσεις του «μαέστρου» των Τιτάνων , τον προπονητή δηλ. Νίκο Γρηγοριάδη μπορείτε να διαβάσετε αποκλειστικά τι είπαν και τα… πρώτα «βιολιά» της ομάδας. Αυτοί, που με το ταλέντο τους αλλά και τη στήριξη των συμπαικτών τους κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να οδηγήσουν τους Δραμινούς στη νέα παρουσία τους στη Γ΄ Εθνική, κάνουν έναν μικρό απολογισμό.
Ο αρχηγός Λάζαρος Μελισσαρίδης ήταν όλη τη χρονιά μια σημαντική παρουσία για τους Δραμινούς και το ίδιο συνέβη και τη πιο κρίσιμη στιγμή, ενώ εκτός απροόπτου θα παραμείνει στην ομάδα και την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
«Ήταν μια δύσκολη χρονιά γενικώς, με αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας και φτάσαμε όπως και πέρυσι να διεκδικούμε τη παραμονή μας σε αγώνα μπαράζ. Ξεκινήσαμε τη πορεία μας πολύ δυναμικά, κερδίζοντας ομάδες που έχουν βγει και κατηγορία, μετά όμως άλλαξαν τα πράγματα. Δεν ξέρω τι έφταιξε και δεν παίζαμε καλό μπάσκετ. Η ομάδα ήταν πάντα μια οικογένεια και πάλευε για το καλύτερο. Τελικά όμως με το πάθος μας κερδίσαμε αυτό που θέλαμε. Δεν παίζουν ρόλο ούτε τα συστήματα, ούτε τα μαρκαρίσματα σε τέτοιες στιγμές. Απλώς τα δίνεις όλα και κερδίζεις».
Ο Στέλιος Μελισσαρίδης μπορεί να είναι ο μικρότερος εκ των δύο αδερφών αλλά η συνεισφορά του στην επιτυχία των Τιτάνων ήταν ιδιαίτερα σημαντική: «Τα καταφέραμε μετά από μια άτυχη χρονιά και κερδίσαμε τη παρουσία της ομάδας στη κατηγορία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Δουλέψαμε κάθε μέρα πολύ σκληρά και αυτό τελικά μας βγήκε. Είχαμε κάποιες άσχημες καταστάσεις σε όλο το πρωτάθλημα, άσχημους αγώνες, αδικηθήκαμε και λίγο ενώ είχαμε και κάποιους τραυματισμούς στη πορεία αλλά τελικά τα καταφέραμε. Μετά φυσικά από τη μεγάλη παρότρυνση του προπονητή μας, που με την μεγάλη του εμπειρία, σε κρίσιμους αγώνες έχει έναν δικό του διαφορετικό τρόπο ώστε να μας μεταφέρει πάντα αυτά που θέλει να κάνουμε στο παιχνίδι».
Ο μικρότερος εκ των τριών, μόλις 25 ετών, Γιώργος Μούκας αν και αγωνίστηκε με τραυματισμένο χέρι (είχε κόψει το δάχτυλο του με ένα γυαλί το πρωί της αναμέτρησης) προσπάθησε και αυτός με τον δικό του ώστε να πάρει η ομάδα του αυτό που ήθελε. Στις δηλώσεις του πάντως ήταν ιδιαίτερα λιτός «Τέλος καλό, όλα καλά. Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά με καλό φινάλε. Κερδίσαμε αυτό που θέλαμε χάρη στη προσπάθεια μας στην άμυνα και τις καλές επιλογές στο τέλος».