Πλώρη ολοταχώς για την άνοδο στην Α1 έχουν βάλει στον ΚΑΟΔ. Η ομάδα της Δράμας, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει εμπράκτως στο παρκέ κάθε Σάββατο (εκτός ή εντός), ότι δικαιολογημένα υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις. Το υλικό είναι από τα καλύτερα που υπάρχουν φέτος στο δεύτερο τη τάξει το πρωτάθλημα, ενώ η παρουσία του Φώτη Τακιανού στον πάγκο της ομάδας προσδίδει μαχητικότητα και κύρος, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Οι Δραμινοί έχουν βαλθεί να αποδείξουν ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο άθλημα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Επιθυμούν αν όλα πάνε κατ’ ευχή, να μπουν δυναμικά στο μπασκετικό «χάρτη» της Α1 από του χρόνου και μαζί με τον Κολοσσό Ρόδου, να σηκώνουν ψηλά την σημαία του μπάσκετ της περιφέρειας.
Με τόση μαχητικότητα, δύναμη και πάθος δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το ρόστερ του ακριτικού συλλόγου, ο Λιούμπο Γιοβάνοβιτς. Ο Μαυροβούνιος είναι γεννημένος μαχητής. Παιδί του πολέμου της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ήρθε στη χώρα μας πέρυσι για λογαριασμό του Αρκαδικού και φέτος, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, πολύ πιο κοντά στη γενέτειρα του την Ποντγκόριτσα, έχει βαλθεί να ντυθεί… πρωταθλητής.
-Λιούμπο, ας τα πάρουμε από την αρχή. Πώς ξεκίνησες το μπάσκετ;
«Ξεκίνησα από πολύ μικρός. Ήταν το όνειρό μου να κάνω την αγάπη μου επάγγελμα και τα κατάφερα. Όταν οι γονείς μου, μου έκαναν δώρο τη πρώτη μου μπάλα του μπάσκετ, δεν μπορείς να σκεφτείς πώς ένιωσα. Λες και μου είχαν δώσει τον ουρανό με τα άστρα. Το μπάσκετ είναι το πάθος μου, η ζωή μου, το πιο τρελό μου όνειρο. Ξέρεις, κάθε φορά που μπαίνω στο παρκέ, νιώθω πολύ ευλογημένος και ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου έχει δώσει μέχρι στιγμής».
-Όταν σου έγινε η πρόταση να έρθεις στην Ελλάδα, πώς αντέδρασες; Ήταν η πρώτη φορά που έφευγες μακριά από τους δικούς σου, πήγαινες σε μια άλλη χώρα…
«Δεν αντέδρασα καν. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Είπα «ναι» γιατί θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη επαγγελματική κίνηση που θα μπορούσα να κάνω. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι πέταξα από τη χαρά μου και άρχισα να πακετάρω!!!»
-Λένε ότι το ταλέντο είναι το Νο1 για να πετύχει ένας αθλητής. Ισχύει αυτό;
«Αν μείνεις μόνο στο ταλέντο, τότε δεν θα κάνεις τίποτα. Θέλει σκληρή δουλειά, καθημερινή δουλειά».
-Αλήθεια, ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του ΚΑΟΔ τη φετινή χρονιά;
«Δεν υπάρχουν μυστικά. Έχουμε θέσει υψηλούς στόχους, τους οποίους μπορούσε βήμα-βήμα να τους πραγματοποιήσουμε. Μπαίνουμε στο παρκέ, ακόμη και στις προπονήσεις, αποφασισμένοι να δώσουμε το 100% μας γι’ αυτή την ομάδα. Μένουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας και πάνω από όλα, λειτουργούμε ως σύνολο. Αν αυτό το θεωρούν κάποιοι μυστικό, τότε είναι το δικό μας»
-Έχεις «δέσει» σ’ αυτή την ομάδα. Κι αυτό φαίνεται και στο παιχνίδι σου. Που οφείλεται αλήθεια;
«Θα σου πω… Στο γεγονός ότι έχουμε κοινό στόχο. Θέλω ένα πρωτάθλημα. Και το ίδιο θέλει η ομάδα μου. Οι συμπαίκτες μου. Οι προπονητές μου. Αυτό με βοηθάει απίστευτα. Μου δίνει ένα ισχυρό κίνητρο».
-Λοιπόν, στόχος είναι το πρωτάθλημα. Δυνατοί αντίπαλοι όμως, ποιοι είναι; Ικανοί να σας δυσκολέψουν, να σας σταματήσουν;
«Το Ρέθυμνο και οι Σέρρες (σ.σ. χωρίς καν να το σκεφτεί). Αλλά, μέχρι στιγμής, τα πάντα είναι ρευστά επειδή είμαστε ακόμη στην αρχή και όλες οι ομάδες είμαστε πολύ κοντά βαθμολογικά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια ομάδα στην κατηγορία ή κάποιος προπονητής/παίκτης που την Παρασκευή μπορεί να πει «αύριο θα έχουμε εύκολο έργο». Δεν υπάρχει αυτό. Αν δεν παίξεις καλά, θα χάσεις. Ο οποιοσδήποτε από τον οποιοδήποτε»
-Ξέρω ότι θέλεις να αγωνιστείς στην Α1. Θεωρείς ότι πλησιάζει η ώρα σου;
«Αχ… περιμένεις να σου απαντήσω τώρα;!!! Θα τα θέσω αλλιώς… Θέλω να είναι ο ΚΑΟΔ το «ασανσέρ» μου. Μαζί να ανέβουμε και μαζί να μείνουμε».
-Περνάς καλά στην Δράμα;
«Στην ομάδα περνάω σούπερ και νομίζω ότι βγαίνει αυτό στο παιχνίδι μου. Όσον αφορά την πόλη, είναι μικρή αλλά ωραία. Μου θυμίζει την γενέτειρα μου και αυτό μου αρέσει. Νιώθω σαν στο σπίτι μου. Η Ελλάδα μου φέρεται καλά γι’ αυτό και είμαι τόσο ευχαριστημένος που βρίσκομαι εδώ για δεύτερη χρονιά».
-Ξέρω ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας, είσαι με τον συμπαίκτη του, Ίβαν Βουκαντίνοφ. Τι άλλο κάνεις όμως; Έχεις ελεύθερο χρόνο;
«Έχω ελεύθερο χρόνο, τον οποίο και μοιράζομαι με τους φίλους μου. Ο Ιβάν είναι «αδερφός» μου. Μαζί πάμε για καφέ, μαζί στην προπόνηση. Πάμε μαζί και στο γήπεδο και παρακολουθούμε ποδόσφαιρο. Έχω παθιαστεί με την Δόξα Δράμας. Μην γελάσεις….Μου αρέσει και το ποδόσφαιρο».
-Αφήνω ασχολίαστα τα περί ποδοσφαίρου γιατί σε φέραμε εδώ για να μιλήσουμε για μπάσκετ…Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Θέλω μια ευχή από σένα…Για σένα, για την ομάδα σου.
«Θέλω υγεία πάνω από όλα. Ευτυχία για όλους. Και θέλω- ας με ακούσει ο Θεός- να πετύχω με τον ΚΑΟΔ μέσα στο 2011 ότι δεν κατάφερα πέρυσι με τον Αρκαδικό. Θέλω να ανεβούμε στην Α1».