Μετά την επιστροφή της Εθνικής παίδων από το Κίεβο, ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Μάνος Μανουσέλης, μίλησε στο Sepk.gr για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, την πικρία για την ήττα στον ημιτελικό, για τα… ξενύχτια στην Ουκρανία και για το μέλλον αυτών των παιδιών.
Αναλυτικά, ο Μάνος Μανουσέλης μίλησε:
Για την κατάκτηση του μεταλλίου:
«Το μετάλλιο είναι μια μεγάλη επιτυχία. Μας έμεινε μια πικρία, όμως, γιατί στον ημιτελικό δεν παίξαμε με τις καλύτερες συνθήκες. Αν η ομάδα ήταν καλά θα ήμασταν ανταγωνιστικοί, αφού είχαμε παίξει με τη Σερβία και ξέραμε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει. Δεν ήμασταν υγιείς, όμως, με αποτέλεσμα να μην παίξουμε με την ενέργεια που είχαμε σε άλλα παιχνίδια».
Για τη μη ύπαρξη έξτρα πίεσης:
«Δεν θέλαμε να εκθέσουμε τα παιδιά. Γιατί να το κάνουμε άλλωστε; Είναι 16 ετών και στην εθνική κάνουν αυτό που αγαπούν και τους αρέσει, να παίζουν για την Ελλάδα. Αυτό μας έκανε τη ζωή ευκολότερη, γιατί είδαμε για παράδειγμα ότι στους Νέους όλοι οι υπόλοιποι τους πιέσαμε παραπάνω από όσο έπρεπε».
Για την άμυνα που έπαιξε η Εθνική Παίδων:
«Ήμασταν η καλύτερη αμυντική ομάδα του τουρνουά. Στην επίθεση κάναμε καλά παιχνίδια, απλά έτυχε σε δύο συγκεκριμένα να μη σουτάρουμε καλά. Η Γαλλία και η Σερβία μας διάβασε και έπαιξε άμυνα πιο πίσω, με αποτέλεσμα να μας αφήσει πολλές τέτοιες επιλογές. Εμείς, όμως, δεν είχαμε καλά ποσοστά. Δεν πρέπει, ωστόσο, να βγουν συμπεράσματα για το ταλέντο αυτών των παιδιών από αυτά τα ματς. Διότι η ομάδα έχει πολύ ταλέντο. Μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι η ταυτότητα του ελληνικού μπάσκετ έχει ως κυρίαρχο στοιχείο την άμυνα. Αυτό κάναμε καλά και εκεί στηριχθήκαμε».
Για το μέλλον που διαθέτει η συγκεκριμένη ομάδα:
«Εχουμε παιδιά που μπορούν να πάνε παρακάτω. Τουλάχιστον 5-6 παίκτες που αξίζει να προσεχθούν. Και συνήθως μετά από τέτοιες επιτυχίες το δύσκολο είναι η διαχείριση αυτής της κατάστασης, γιατί τα νεαρά παιδιά δεν έχουν την κατάλληλη ωριμότητα. Ευτυχώς, αυτά τα παιδιά έχουν σωστό χαρακτήρα και νοοτροπία. Κράτησαν το κεφάλι κάτω και δούλεψαν σκληρά».
Για τις διαφορές που αντιμετωπίζει ένας προπονητής που συνεργάζεται με παιδιά 16 ετών:
«Υπάρχουν κάποια στάνταρ πράγματα σε κάθε ομάδα, όπως η νοοτροπία και η συμπεριφορά. Για αυτό κι εμείς μπορούσαμε να επιλέξουμε 3-4 παιδιά που ίσως να είχαν μεγαλύτερο ταλέντο, αλλά δεν το κάναμε γιατί δεν πιστεύαμε ότι η κακή νοοτροπία, μπορεί να επηρεάσει τους υπόλοιπους. Θέλαμε θετική συμπεριφορά από όλους.
Σε τεχνικά ζητήματα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι παιδιά μικρά σε ηλικία, που δεν έχουν ακόμη χτίσει την μπασκετική τους ταυτότητα. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, αυστηρές γραμμές στις θέσεις. Κι εμείς προσπαθήσαμε να έχουμε ποικιλία στο παιχνίδι, να μπουν όλοι σε μια διαδικασία να πασάρουν, να ντριμπλάρουν και να σουτάρουν ή να μην αμυνθούν με πρόσωπο και πλάτη. Οπότε στα παιδιά 16 ετών δεν πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι.
Από την άλλη στο σκάουτινγκ εμείς ακολουθήσαμε την ίδια λογική που ακολουθούμε και στους μεγάλους. Βλέπουμε αρκετό βίντεο: ανάλυση του δικού μας παιχνιδιού, αλλά και του αντιπάλου. Κάθε μέρα βίντεο! Και πρέπει να τονίσω εδώ τη πολύ σημαντική δουλειά που έκανε ο Νίκος Τούφας. Ξενυχτήσαμε πολύ για να ετοιμάσουμε τη δική μας ανάλυση, αλλά και αυτή του αντιπάλου. Γενικά στο τουρνουά ο ύπνος ήταν λιγοστός».