Σ. Ντάνιελ: «Με μαγνητίζει το πάθος των ελληνικών ομάδων»

Από την ηλικία των τριών ετών κιόλας θυμάται τη ζωή του να κατακλύζεται από μπάσκετ. Έκανε τα πρώτα του βήματα, κυριολεκτικά, μέσα στο θρυλικό, επονομαζόμενο τότε, «Γιαντ Ελιάου» καθώς ο πατέρας του υπήρξε ηγέτης της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Τα αποδυτήρια των «τσαχόβ» ήταν κάτι σαν τη δική του… ιδιωτική παιδική χαρά. Εκεί μέσα βίωσε τα πρώτα μπασκετικά συναισθήματα χαρά αλλά και λύπης. Έμαθε από πρώτο χέρι τα πειράγματα που κάνουν οι παίκτες μεταξύ τους αλλά και τα μυστικά του μπάσκετ από τους καλύτερους του είδους. Και ας μην μπορούσε καν να γράψει τ’ όνομα του λόγω του νεαρού της ηλικίας του.

Σήμερα σε ηλικία, 24 ετών, συνεχίζει τη μπασκετική παράδοση που ξεκίνησε ο παππούς του Μόσε, αγωνιζόμενος επί σειρά ετών στην εθνική ομάδα του Ισραήλ, και συνέχισε ο πατέρας του Μότι με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Ο Σον Ντάνιελ, γιος του «θρύλου» του ισραηλινού μπάσκετ Μότι Ντάνιελ, κουβαλάει στην πλάτη του ένα «βαρύ» επώνυμο και καλείται να βαδίσει στα χνάρια των συγγενών του που έγραφαν με χρυσά γράμματα το όνομα τους στη μπασκετική ιστορία του Ισραήλ. Αν λάβουμε ωστόσο, υπόψην μας, ότι ο Μότι Ντάνιελ θεωρεί το πρωτότοκο γιο του, Σον, «δέκα φορές καλύτερο παίκτη από έμενα» τότε σίγουρα, ο πιτσιρικάς βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Περί τα τέλη Ιανουαρίου ωστόσο, ενεπλάκη σε υπόθεση ντόπινγκ, με την FIBΑ να τον τιμωρεί με αποκλεισμό έξι μηνών. Ποινή που κατά πολλούς, θεωρήθηκε ιδιαίτερα αυστηρή εξαιτίας της ουσίας στην οποία βρέθηκε θετικός. Ας μας εξηγήσει όμως ο ίδιος, τι ακριβώς συνέβη. «Στο εκτός έδρας παιχνίδι της Χολόν με αντίπαλο τη Βόννη κληρώθηκα να περάσω από έλεγχο ντόπινγκ. Πήγα χαμογελαστός, με σιγουριά ότι δεν θα είχα το παραμικρό πρόβλημα γιατί πολύ απλά δεν είχα να φοβηθώ κάτι. Δεν κάνω χρήση απαγορευμένων ουσιών. Τρεις εβδομάδες μετά ενημερώθηκα από την FIBA ότι βρέθηκε στον οργανισμό μου η ουσία «methylphenidate» και με καλούσαν σε απολογία. Θυμήθηκα τότε ότι δυο μέρες πριν το παιχνίδι είχα πάρει ένα χάπι Ritalin γιατί έδινα ένα πολύ σοβαρό διαγώνισμα στο πανεπιστήμιο (σ.σ. σπουδάζει Νομική), χάπια που μου χορηγεί εδώ και χρόνια γιατρός επειδή έχω από τα 15-16 μου, ADD» τονίζει και συνεχίζει: «Δυσκολεύομαι να παραμείνω συγκεντρωμένος για πολλές ώρες γι’ αυτό και κάθε φορά που δίνω ακαδημαϊκές εξετάσεις, κάνω χρήση αυτού του χαπιού. Όταν διαπίστωσα ότι περιέχει μέσα αυτή την ουσία, την οποία, όπως μου είπαν μετέπειτα στη FIBA, αν είχα δηλώσει από την αρχή της σεζόν δεν θα είχα κανένα πρόβλημα, σάστισα. Το 60% των φοιτητών στο Ισραήλ κάνει χρήση τέτοιων χαπιών, ως επί των πλείστον, κατά τη διάρκεια των εξεταστικών περιόδων. Μέσα σ’ αυτό το ποσοστό, υπάρχει και ένας πολύ μεγάλος αθλητών επαγγελματιών αθλητών που δεν το γνωρίζει ότι κάνει χρήση μιας ουσίας που απαγορεύεται κάτω από ορισμένες συνθήκες». 

-Σον αν μου επιτρέπεις σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε ότι τα χάπια Ritalin στο Ισραήλ αλλά και στις ΗΠΑ χορηγούνται με συνταγή γιατρού. Έχεις τα απαραίτητα έγγραφα που να πιστοποιούν το «πρόβλημα»; «Ασφαλώς. Τα πάντα. Το λάθος το δικό μου αλλά και της ομάδας μου ήταν ότι δεν το είχαμε δηλώσει εξ’ αρχής όταν η Χολόν μπήκε στο Eurochallenge. Ίσως να μην το γνώριζαν καν γιατί είχαν είκοσι χρόνια να αγωνιστούν στην Ευρώπη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ήρθε κανείς σε μένα από την ομάδα να με ρωτήσει αν κάνω χρήση οποιουδήποτε ιατρικού σκευάσματος. Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα και επιβάρυνα τη θέση μου ήταν ότι έδωσα την υπερασπιστική μου γραμμή στους δικηγόρους της Χολόν. Με δική τους υπαιτιότητα, πηγαίναμε από τη μια αναβολή στην άλλη. Τρεις στο σύνολο, γεγονός που κινούσε υποψίες στους υπεύθυνους της FIBA. Θεώρησαν ότι κάτι έκρυβα. Μία εβδομάδα μετά την απολογία μου, ενημερώθηκα ότι τελώ υπό εξάμηνο αποκλεισμό, που θα λήξει στις 20 Ιουλίου».

– Θεωρείς τη ποινή σου αδικαιολόγητη; Υπερβολικά αυστηρή;  «Σαφέστατα και θα εξηγήσω το λόγο. «Πιάνονται» θετικοί σε ελέγχους αθλητές που έχουν κάνει χρήση κοκαϊνης, έκσταση, ινδικής κάνναβης και τους δίνεται μικρότερη ποινή. Και εγώ βρέθηκα θετικός, σ’ ένα φάρμακο το οποίο λαμβάνω αραιά που που, το οποίο μου συνταγογραφείται από γιατρό και καλούμαι να πληρώσω ένα τίμημα… απουσίας έξι μηνών! Σύμφωνα με τη FIBA επιτρέπεται η χρήση της ουσίας στην οποία έχω βρέθηκα «ντοπέ» αρκεί να το δηλώνεις στην έναρξη της κάθε αγωνιστικής σεζόν. Σύμφωνα επίσης με πλειάδα γιατρών, τα χάπια Ritalin δεν λειτουργούν ως «ντόπα» στον οργανισμό. Αντιθέτως, τον κάνουν να λειτουργεί ως «ζόμπι». Αν μου επιτρέπεις την έκφραση…. δεν σε «φτιάχνουν» αλλά σε «ρίχνουν».  Θέλω επίσης να αναφέρω ότι η απόφαση της FIBA πάρθηκε την ίδια χρονική περίοδο με την υπόθεση «Αρμστρόνγκ» οπότε ίσως και να ήθελαν να με χρησιμοποιήσουν για παραδειγματισμό».

–         Εξακολουθείς να είσαι πληγωμένος που ενεπλάκη το όνομα «Ντάνιελ» σε υπόθεση ντόπινγκ; «Τότε ήμουν πολύ πληγωμένος, εξοργισμένος με όλους και όλα. Με τον Τύπο επειδή αρχικά γράφτηκε ότι βρέθηκα θετικός σε απαγορευμένες ουσίες ενώ στο Ισραήλ ξέρουν πολύ καλά τι είναι τα Ritalin και πόσοι σπουδαστές κάνει καθημερινή χρήση. Εγώ τουλάχιστον, δεν έκανα ποτέ συστηματική χρήση. Παρά μόνο πριν από μεγάλα, σε χρονική διάρκεια, διαγωνίσματα. Πλέον, δεν κατηγορώ όμως κανέναν. Το βλέπω ως «δώρο». Εδώ και πολλά χρόνια είχα σχεδόν κάθε καλοκαίρι αγωνιστικές υποχρεώσεις με την εθνική ομάδα της πατρίδας μου και μετά «έτρεχα» κυριολεκτικά να καλύψω το χαμένο έδαφος όταν έμπαινα σε αγωνιστικούς ρυθμούς στην εκάστοτε ομάδα μου. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ το χρόνο που έχω στη διάθεση μου, όλο αυτό το διάστημα, για να βελτιώσω το στυλ παιχνιδιού μου και να δουλέψω πάνω σε τομείς που θεωρώ ότι επιβάλλεται να εξελίξω».

–         Θα συνεχίσεις να κάνεις χρήση αυτών των χαπιών, αν χρειαστεί; «Δεν νομίζω. Προτιμώ να μην είμαι «ζόμπι».

 –         Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το άμεσο μέλλον; «Να δουλέψω σκληρά και να βελτιώνομαι καθημερινά γιατί ακόμη δεν έχω πιάσει καν το 50% των μπασκετικών μου δυνατοτήτων. Στόχος μου είναι να βρεθώ σε μια ομάδα που θα αναγνωρίσει το ταλέντο μου και θα με βοηθήσω να γίνω καλύτερος παίκτης. Θυμάμαι ότι είχα δηλώσει σε μια συνέντευξη μου εδώ στο Ισραήλ στα 18 μου ότι θέλω κάποια στιγμή να αγωνιστώ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτός παραμένει στόχος μου. Για μένα το ελληνικό μπάσκετ είναι «πώρωση», είναι «τρέλα».

– Ξέρω ότι λατρεύεις το αγωνιστικό στυλ που είχαν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Τι σε κάνει να τους έχεις ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους; «Μου αρέσει το πάθος και η ένταση που έβγαζαν στο παρκέ. Αυτή η μαχητικότητα που διέπει γενικότερα το ελληνικό μπάσκετ. Σπάνια θα δεις ελληνική ομάδα να παραδίδεται αμαχητί. Σπάνια θα δεις έλληνα αθλητή να εγκαταλείπει τη μάχη. Πάρε για παράδειγμα τον Ολυμπιακό που βρέθηκε στο τελικό του Φάιναλ Φορ στο Λονδίνο να χάνει 17 πόντους και στο τέλος, κατέκτησε το τρόπαιο. Πραγματικά εκπληκτικό. Οι έλληνες αθλητές ζουν έντονα τις στιγμές του κάθε αγώνα. Έτσι είμαι και εγώ. Αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού μου. Δεν τους είχα «αφίσες» στο δωμάτιο μου καθώς μεγάλωνα αλλά τόσο ο Γιαννάκης, όσο και ο Αλβέρτης ήταν παραδείγματα προς μίμηση για μένα. Αν εξαιρέσεις βέβαια, ότι είχα ως αθλητή- πρότυπο τον πατέρα μου».

–         Πως είναι ο Μότι Ντάνιελ ως πατέρας όσον αφορά το ταλαντούχο επαγγελματία μπασκετμπολίστα γιο του; Επικριτικός ή συμβουλευτικός; «Ποτέ δεν ασκεί κριτική πάνω μου. Σε αντίθεση με μένα που δεν μένω ποτέ ικανοποιημένος. Ο πατέρας μου είναι πάντα δίπλα μου μ’ ένα καλό λόγο μετά από κάθε μου αγώνα. Μια από τις πλέον σύνηθες φράσεις που μου λέει είναι «relax.You had a good game and you need to be happy». Ο πατέρας μου ξέρει τις πραγματικές μου δυνατότητες αλλά δεν με αγχώνει, όσο αγχώνω εγώ τον εαυτό μου».

 

–         Πως θέλεις να είσαι στα τριάντα σου; Σε τι αγωνιστικό επίπεδο; «Να έχω φτάσει στο μάξιμουμ των ικανοτήτων μου. Δεν ξέρω αν έχω «ταβάνι» και ποιο είναι αυτό. Θέλω να μπορώ να κοιτάζομαι στο καθρέπτη και να λέω ότι έχω επιτύχει τους στόχους μου. Έχω ένα όνειρο που θέλω να πραγματοποιήσω. Θέλω να είμαι η τρίτη γενιά Ντανιέλ που θα αγωνιστεί με την Εθνική Ισραήλ, σε Παγκόσμιο. Έχουμε «δύο στα δύο». Ο παππούς μου ήταν μέλος της εθνικής Ισραήλ στο παγκόσμιο του ‘52, ο πατέρας μου σε αυτό του 1986. Δύο φορές έχουμε προκριθεί και δύο Ντάνιελ ήταν στο ρόστερ. Θέλω να ζήσω και εγώ αυτή την εμπειρία. Πρέπει να εκμυστηρευτώ ότι δεν με νοιάζουν τα χρήματα τόσο, όσο να είμαι σε μια ομάδα που τη διέπουν η μαχητικότητα και η παρεϊστικη ατμόσφαιρα και να αποδίδω. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι νέοι παίκτες που πήραν μετεγγραφή στη Μακάμπι Τελ Αβίβ αλλά κάθονται στο πάγκο. Δεν το θέλω αυτό! Θέλω να αγωνίζονται. Θέλω να «ματώνω» στο παρκέ επί σαράντα λεπτά».