Εδώ και κάμποσο καιρό έχει αρχίσει ν’ ανοίγει και πάλι η κουβέντα γύρω απ’ την παραγωγική διαδικασία των ομάδων. Βέβαια αυτό το κεφάλαιο δεν είναι… φρέσκο, όμως εκείνο που υποστηρίζει ο Μιχάλης Καλαβρός είναι μία μεγάλη αλήθεια. “Δεν γίνεται να είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Οι ομάδες θα πρέπει να βρουν προπονητές ταγμένους στην παραγωγική διαδικασία και θα πρέπει να τους πληρώνουν καλά, διότι στις μικρές ηλικίες είναι που μαθαίνουν τα βασικά“, σχολίασε ο συνεργάτης του Κώστα Φλεβαράκη στον Ηλυσιακό, μιλώντας στο site του ΣΕΠΚ, αλλά το ζητούμενο είναι, εάν τον ακούει κανείς!!!
Αναφερόμενος στην παραγωγική διαδικασία την οποία γνωρίζει καλά είπε:
“Αυτή η εποχή είναι μία τεράστια ευκαιρία για τους νέους παίκτες να πάρουν χρόνο συμμετοχής και να καθιερωθούν. Γενικότερα είμαι υπέρ να φεύγει ένας αθλητής στο εξωτερικό, όμως τώρα η Ελλάδα μοιάζει ιδανικό μέρος γιατί σαν όνομα η Α1 πουλάει ακόμα, ενώ είναι εύκολο ο νέος να πάρει ευκαιρίες. Πέρσι έγινε μία προσπάθεια και αρκετοί παίκτες πήραν χρόνο συμμετοχής, τον οποίο ελπίζω φέτος να αυξήσουν. Ειδικά στα παιδιά που βρίσκονται στις Εθνικές ομάδες είναι απαραίτητο να δοθεί χρόνος και ρόλος. Τώρα με την κρίση είναι η μεγάλη ευκαιρία. Το επίπεδο πέφτει, καθώς οι ξένοι που έρχονται δεν είναι από το πρώτο ράφι, όμως το ελληνικό στοιχείο μπορεί να τραβήξει τον κόσμο στα γήπεδα. Εγώ όλο το χρόνο και τώρα το καλοκαίρι δουλεύω με πολλούς νέους και ξέρω ότι μπορούν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο”.
Για τον τρόπο που πρέπει να δουλεύονται οι ακαδημίες:“Αρχικά οι ομάδες θα πρέπει να βρουν προπονητές ταγμένους σε αυτό το αντικείμενο και να τους ανταμείβουν οικονομικά. Οι προπονητές πρέπει να πληρώνονται καλά γιατί στις μικρές ηλικίες είναι που μαθαίνουν τα βασικά. Δεν γίνεται να είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Χρειάζονται πολύ καλοί γνώστες στις ακαδημίες χωρίς εκπτώσεις. Αυτό άλλωστε κάνουν και σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Οι ομάδες πρέπει να δώσουν κίνητρο στους προπονητές για να μείνουν στις μικρές ηλικίες. Από εκεί και πέρα σε αγωνιστικό επίπεδο οι προπονητές δεν θα πρέπει να κοιτάνε θέσεις αλλά να φτιάχνουν ολοκληρωμένους μπασκετμπολίστες χωρίς τη ταμπέλα της θέσης. Όλα τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να παίζουν κοντά και μακριά από το καλάθι ανεξάρτητου ύψους και σωματοδομής. Με αυτόν το τρόπο το παιδί χτίζει ταυτότητα και αποκτά μία γενική και σφαιρική γνώση του αθλήματος”.