Είχε ψυχή, είχε πάθος, είχε καρδιά… Το ήθελε όσο τίποτε άλλο… 16 χρόνια, άλλωστε ήταν πολλά για την Ελλάδα μακριά από ένα μετάλλιο. Και στη Ρίγα η Ελλάδα έπαιξε όπως ακριβώς έπρεπε στον μικρό τελικό, πανηγυρίζοντας τη νίκη με 92-89 επί της Φινλανδίας και μαζί το χάλκινο μετάλλιο στο Eurobasket του 2025. Η πίκρα από τον αποκλεισμό από τον τελικό, μετατράπηκε σε πάθος, απ’ όλους για τη διάκριση. Για το μετάλλιο που τόσο ήθελαν όλοι. Ο Γιάννης πρώτος απ’ όλους, που έψαχνε μία διάκριση με το εθνόσημο, αλλά και ο «εξολοθρευτής», ο αρχηγός Παπανικολάου, όπως κι ο Σλούκας… Κι οι τρεις τους ξεδίπλωσαν στο παρκέ το ταλέντο τους, μεταλαμπαδεύοντας συνάμα στους νεότερους το πάθος για τη διάκριση. Στον Ντόρσεϊ, που φώναξε «είμαι εδώ», στον Τολιόπουλο, που αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι από το μέλλον της εθνικής ομάδας, όπως κι ο Σαμοντούροβ που πήρε βάπτισμα πυρός σε μία μεγάλη διοργάνωση κι έδειξε ότι δικαίως είχε θέση σ’ αυτή τη 12άδα. Αλλά κι ο Καλαϊτζάκης που ανέλαβε πολλές δύσκολες αποστολές, ο Κώστας Αντετοκούνμπο, που «σκέπασε» τα καλάθια, ο Μήτογλου που μπορεί να είχε μείνει λίγο πίσω σε κάποια ματς, όμως η συμβολή του ήταν σημαντική στον μικρό τελικό της διοργάνωσης, όπως κι εκείνη του Κατσίβελη που είχε αναλάβει ειδικό ρόλο σ’ αυτό το παιχνίδι. Λαρεντζάκης και Θανάσης Αντετοκούνμπο μπορεί να μην είχαν ουσιαστική συμβολή στον μικρό τελικό, ήταν όμως παίκτες που έβγαλαν το… είναι τους σε άλλα ματς, βάζοντας κι εκείνοι τις δικές τους πινελιές σ’ αυτή την πορεία.
Μία πορεία την οποία εξήρε ο ομοσπονδιακός προπονητής. «Αυτά τα παιδιά έκαναν μία εκπληκτική προσπάθεια», σχολίασε ο Βασίλης Σπανούλης, τονίζοντας ότι είναι ένα μετάλλιο «… που το αφιερώνω σ’ όλη την Ελλάδα. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι Έλληνας και αντιπροσωπεύω το έθνος»! Μάλιστα στάθηκε στο ματς με την Τουρκία, επισημαίνοντας ότι «… εμείς κάναμε εμείς κακό παιχνίδι στον ημιτελικό. Κουταμάρες όλα όσα άκουσα και διάβασα, ότι μας σταμάτησε η Τουρκία. Εμείς αδικήσαμε τον εαυτό μας και μετά μαζέψαμε τα κομμάτια μας και δείξαμε ότι είμαστε έτοιμοι. Για 38 λεπτά μάλιστα τα πήγαμε πολύ καλά, αν και σε δύο λεπτά πήγαμε να κάνουμε όλα τα λάθη του τουρνουά, όμως φροντίσαμε να κάνουμε αυτό που πρέπει». Δεν παρέλειψε μάλιστα να τονίσει ότι «είτε είμαι, είτε δεν είμαι στην εθνική ομάδα θα είμαι ο πιο μεγάλος οπαδός της», δίχως πάντως αυτό να λέει κάτι, αναφορικά με το μέλλον του στον πάγκο της Ελλάδας…
Η Ελλάδα περίμενε υπομονετικά αυτή τη στιγμή. 16 ολόκληρα χρόνια έψαχνε ν’ ανέβει στο βάθρο και το πέτυχε. Έστω και… ψυχοφθόρα στο τέλος, αφού μετέτρεψε ένα δικό της παιχνίδι σε ντέρμπι. Δίνοντας στους Φινλανδούς την ευκαιρία να επιστρέψουν από το -15 και να ελπίζουν στο τέλος για μία μυθική ανατροπή, έχοντας εν μέρει και τη στήριξη των διαιτητών. Όμως δεν μπορούσαν να… αρπάξουν το μετάλλιο από το λαιμό του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του Κώστα Παπανικολάου, του Κώστα Σλούκα, του Βασίλη Τολιόπουλου… Που από νωρίς έδειξαν ότι δεν είχαν διάθεση να χάσουν μία ακόμη ευκαιρία.
Και παρότι η αμυντική λειτουργία των «λύκων» ήταν εμφανής ότι αποτελούσε… αντιγραφή της τουρκικής, με δύο και τρεις παίκτες να επιχειρούν να του κόψουν τις διεισδύσεις, αλλά και το οπτικό πεδίο στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο Έλληνας άσος, αυτή τη φορά ήταν πιο… ψυλλιασμένος. Κι είχε στο πλευρό του συμπαίκτες έτοιμους να… πέσουν στη μάχη και να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Όντας ψύχραιμοι και συνάμα εύστοχοι από τα 6.75 (5/8 τρίποντα στο πρώτο 10λεπτο), έφεραν το ματς στα δικά τους δεδομένα. Διότι δεν ήταν μόνο η επιθετική λειτουργία της ομάδας, αλλά πολύ περισσότερο η αμυντική.
Ο Παπανικολάου σε ρόλο «εξολοθρευτή», πάνω στον Μάρκανεν, τον έβγαλε εκτός… λειτουργίας, ενώ την ίδια ώρα ο Ντόρσεϊ έχοντας «οπλίσει» κι ο Γιάννης διαβάζοντας σωστά την αμυντική τακτική πάνω του, έβαλε στην Ελλάδα στο δικό της τέμπο. Οι Φινλανδοί χρειάστηκαν περίπου 3 λεπτά για να βρουν το δρόμο προς το καλάθι, με τον Μάρκανεν να τα βρίσκει… ζόρικα από την πολύ καλή άμυνα που έπαιζε πάνω του ο Παπανικολάου, ενώ τα τρίποντα του Ντόρσεϊ μετά από τις πολύ καλές πάσες που πήρε, έδωσαν ένα μικρό προβάδισμα στο αντιπροσωπευτικό μας (12-6), δίχως όμως να μπορεί να εφησυχάσει, δεδομένου ότι οι «λύκοι» μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να «σκοτώσουν» από το τρίποντο. Και εν μέρει το έδειξαν αυτό, πλησιάζοντας σε 12-11, αλλά ήρθε άμεσα η ελληνική απάντηση και το 20-11 με τα τρίποντα των Ντόρσεϊ και Καλαϊτζάκη.
Και ο δείκτης έφτασε στο +10 (27-17) με τον Παπανικολάου να πετυχαίνει το 6ο τρίποντο (σε 9 προσπάθειες), αλλά οι λανθασμένες ελληνικές επιλογές στην επίθεση, έδωσαν στη Φινλανδία την ευκαιρία ν’ ανακάμψει. Επέστρεψε στο ματς, τρέχοντας ένα επιμέρους 0-9 και φτάνοντας σε απόσταση βολής (27-26), πριν βρει και πάλι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα τον βηματισμό της. Ο Σπανούλης ανακάτευε την «τράπουλα», δίνοντας σημαντικές ανάσες στον «εξολοθρευτή» Παπανικολάου, ο Κώστας Αντετοκούνμπο φρόντισε να «σκεπάσει» το καλάθι, ενώ ο ερχόμενος από τον πάγκο Τολιόπουλος έδειξε ότι ήταν κι αυτός «ζεστός». Οι Φινλανδοί δεν μπορούσαν να βρουν το ρυθμό τους, αυτόν που τους οδήγησε έως εδώ, διότι πολύ απλά είχαν… μπλέξει με την ελληνική άμυνα. Το πάθος των Ελλήνων διεθνών ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές. Γυάλιζε το μάτι τους… Η παρέα του Μάρκανεν έπαιζε σκληρά, θέλοντας να κρατηθεί μέσα στο παιχνίδι, κάτι που είχε ως συνέπεια να βρεθούν «φορτωμένοι» με φάουλ βασικοί παίκτες της. Ο Μάρκανεν, που πέραν του ότι κινούνταν πολύ κάτω από τα επιθετικά του δεδομένα (μόλις 6 πόντους στο 20λεπτο), είχε ήδη 2 φάουλ, όσα κι οι Γιάντουνεν και Λιτλ, ενώ οι Νικαμούα και Μούυρινεν είχαν από 3. Κι αν οι Έλληνες διεθνείς δεν πετούσαν στα… σκουπίδια πολλές ελεύθερες βολές (13/20 στο ημίχρονο), η διαφορά θα είχε φτάσει ακόμη πιο ψηλά.
Όχι ότι το +14 (48-34) ήταν άσχημο… Ήταν μία διαφορά που αντικατόπτριζε πλήρως την αγωνιστική εικόνα του ματς. Του πάθους που έβγαζαν οι Έλληνες παίκτες, που έπεφταν όλοι μαζί στη… φωτιά, που δεν δίσταζαν να πιέσουν όσο περισσότερο γινόταν τους αντιπάλους τους για να μην φτάσουν με ευκολία στο καλάθι, που περιόριζαν τα λάθη τους (που τους στοίχισαν αρκετά στο ματς με την Τουρκία) και που έβγαζαν μέσα από την άμυνά τους, τις καλές επιθετικές λειτουργίες. «Χτυπούσαν» γρήγορα τους Φινλανδούς, που έβλεπαν ότι δεν έπιαναν τα αμυντικά κόλπα της… Τουρκίας, που είχαν προσπαθήσει να κοπιάρουν, καθώς η Ελλάδα είχε τις απαντήσεις.
Κι όχι μόνο με τον Γιάννη, που είδε τη στατιστική του να γράφει στο πρώτο 20λεπτο, 16 πόντους, 9 ριμπάουντ και 4 ασίστ, αλλά και με τους Ντόρσεϊ και Τολιόπουλο με 11 και 9 πόντους αντίστοιχα. Όμως το μπάσκετ δεν είναι μόνο η επιθετική συγκομιδή, αλλά σημαντικό ρόλο παίζει και η άμυνα. Κι εκεί η στατιστική ενίοτε δεν καταγράφει σημεία του ματς που αλλάζουν τα δεδομένα. Διότι μπορεί ο Παπανικολάου να έκλεισε το πρώτο 20λεπτο δίχως να έχει πετύχει πόντο, ή έχοντας μόλις 1 ριμπάουντ, αλλά η άμυνα του «εξολοθρευτή»-Παπ, ήταν το «κλειδί» όλου του ημιχρόνου. Ή η σωστή οργάνωση από τους Σλούκα και Τολιόπουλο, όπως και η περίσσια διάθεση από όλους όσοι πάτησαν το πόδι τους στο παρκέ.
Ντόρσεϊ και Τολιόπουλος με μεγάλα τρίποντα διατηρούσαν το προβάδισμα υπέρ της ελληνικής ομάδας και… έκοβαν τη φόρα που φάνηκε να έχουν πάρει οι Φινλανδοί. Οι οποίοι είχαν κατορθώσει να «ροκανίσουν» το 51-37 που έγραφε το ταμπλό στο 22’, σε 53-46. Όμως η ελληνική ομάδα είχε τον τρόπο της. Με την άμυνα ν’ αποτελεί τον ιδανικό τρόπο και να κρατά τους «λύκους» μακριά! Μακριά απ’ όλα… Από την κλασσική της επιθετική λειτουργία, μακριά από τις κερδισμένες μάχες των ριμπάουντ, μακριά απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε ν’ αποτελεί απειλή για την ελληνική ομάδα. Που έκλεισε το δεκάλεπτο με το ταμπλό να γράφει 69-56 και που μπήκε στην τελευταία περίοδο έχοντας μία ακόμη επιθετική λύση στη φαρέτρα της. Τον Μήτογλου, που πέτυχε σημαντικά καλάθια, μάζεψε πολύτιμα ριμπάουντ και έδωσε λύσεις στην Ελλάδα που βρέθηκε στο 35 στο +15 (78-63). Τα πάντα έδειχναν να λειτουργούν άψογα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, που όμως βάλθηκε μόνη της να… βγάλει τα μάτια της!
Το +15 έφερε μία αδικαιολόγητη χαλαρότητα, την οποία δεν άφησαν να πάει χαμένη οι Φινλανδοί. Βρήκαν σουτ, βρήκαν λύσεις, πίεσαν την ελληνική ομάδα και με τη… συνδρομή των διαιτητών, το ματς έγινε ντέρμπι. Στο 1:38 το αντιαθλητικό φάουλ που χρέωσαν στον Παπανικολάου πάνω στον Μάρκανεν, μείωσε τη διαφορά, ενώ ήρθε και το τρίποντο του Νκαμουά να δώσει… χιτσκοκικό χαρακτήρα στο παιχνίδι (86-82). Με μία στις δύο βολές ο Γιάννης έγραψε το 89-82 στα 50 δεύτερα και στα 21’’ ο Λιτλ έφερε τους «λύκους» σε απόσταση ενός καλαθιού (89-87). Ο Σλούκας διαμόρφωσε το 90-87, με τους διαιτητές ν’ ανακαλύπτουν φάουλ σε σουτ τριών πόντων στον Βάλτονεν στα 5,7 δεύτερα, με τον Φινλανδό να διαμορφώνει με 2/3 βολές το 90-89, ενώ ο Γιάνκουνεν πήρε το επιθετικό ριμπάουντ, δίχως όμως να… σκοτώσει την ελληνική ομάδα, με τον Γιάννη να… υπογράφει τη μεγάλη νίκη με την ευστοχία του από τη γραμμή των ελευθέρων βολών (92-89) και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να ξεκινά το πανηγύρι. Για ένα μετάλλιο που το άξιζε, που το δικαιούταν και που στο τέλος το κατέκτησε!!!
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 24-15, 48-34, 69-56,92-89
ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Βάσκες, Κόντε, Ανάγια
ΕΛΛΑΔΑ (Σπανούλης): Ντόρσεϊ 20 (5), Τολιόπουλος 15 (4), Σλούκας 7 (1), Καλαϊτζάκης 5 (1), Παπανικολάου 4 (1), Κατσίβελης, Σαμοντούροβ, Γ. Αντετοκούνμπο 30, Κ. Αντετοκούνμπο 3, Θ. Αντετοκούνμπο, Μήτογλου 8 (2).
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ (Τουόβι): Λιτλ 6, Σάλιν 5 (1), Ενκαμουά 15 (2), Γιάντουνεν 13 (3), Βάλτονεν 18 (2), Μαξούνι, Μάρκανεν 19 (3), Μούρινεν 5, Γκούσταβσον, Γκράντισον 8 (2).