Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο τεχνικός της Εθνικής ομάδας Αντρέα Τρινκιέρι. Απόλυτα προσηλωμένος, ο προπονητής του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος δηλώνει πως θα δώσει το 101% , ενώ τονίζει πως η αμφισβήτηση γι΄αυτόν αποτελεί κίνητρο.
Αναλυτικά:
-Φιλτράροντας όσα μας είπαν άνθρωποι που σε γνωρίζουν καλά, προέκυψαν τέσσερα στοιχεία που ουδείς παρέλειψε: Ευφυής, ευέλικτος, εργατικός και φιλόδοξος. Τι άλλο χρειάζεται για να πετύχεις με την Εθνική Ελλάδας;
«Πάθος! Γιατί είμαι τυχερός που η δουλειά μου, το μπάσκετ, είναι το πάθος μου. Ξυπνάω κάθε μέρα στις 4 το πρωί και κάνω αυτό που πάντοτε ονειρευόμουνα! Δεν ξέρω αν όλα αυτά που λένε για μένα είναι αλήθεια και δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που λένε… “είμαι αυτός, είμαι έτσι, είμαι αλλιώς”. Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι αν το 100% της αφοσίωσης μου δεν είναι αρκετό, θα δώσω το 101%».
– Κατά την διάρκεια της παραμονής σου στη Θεσσαλονίκη, το περασμένο καλοκαίρι με αφορμή το σεμινάριο των προπονητών, πρωταγωνίστησες σε μία συζήτηση που ξεκίνησε απ’ τα παραδοσιακά εδέσματα της πόλης και κατέληξε σε όσα συνδέουν την Αρχαία Ελλάδα με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Πως γεννήθηκε αυτή η σχέση με τη χώρα μας;
«Δεν είμαι βέρος Ιταλός. Ο πατέρας μου είναι Αμερικανός, με ιταλικές ρίζες. Ο παππούς μου πήγε μετανάστης στις ΗΠΑ και παντρεύτηκε Αμερικανίδα, ενώ η μητέρα μου είναι από την Κροατία. Όλο αυτό μου άνοιξε το μυαλό. Η γιαγιά μου πάντα έλεγε ότι όσο περισσότερες γλώσσες μιλάς, τόσο περισσότερους διαφορετικούς ανθρώπους προσεγγίζεις. Έχω πραγματικά μεγάλη περιέργεια, με εξιτάρει να γνωρίζω άλλες κουλτούρες. Είναι κάτι που με βοηθάει και στη δουλειά μου γιατί τα τελευταία χρόνια έχω να κάνω με παίκτες απ’ όλο τον κόσμο. Είναι αλλιώς όταν πρέπει να επικοινωνήσεις με έναν 23χρόνο από τις ΗΠΑ, με έναν συνομήλικό του από τη Σερβία ή από την Ελλάδα. Έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία. Οφείλεις να πατήσεις το κατάλληλο κουμπί. Όσο για την Ελλάδα, λατρεύω την ιστορία και οτιδήποτε συνδέεται με τον Πολιτισμό. Η μεγάλη Αρχαία Ελλάδα ήταν η αρχή των πάντων. Ότι έχει να κάνει με ανθρώπινα ιδανικά και αξίες προήλθαν από εκεί».
– Απ’ τα τέσσερα στοιχεία, το δεύτερο είναι ελαφρώς διφορούμενο. Η ευελιξία κάποιες φορές συνδέεται με τον συμβιβασμό.
«Θεωρώ πράγματι ότι είμαι ευέλικτος σαν άνθρωπος, όμως όταν είσαι προπονητής δεν γίνεται να είσαι πάντα έτσι. Είναι μία σκληρή δουλειά και στο τέλος είσαι τόσο μόνος. Εσύ με τις αποφάσεις σου, ολομόναχος πάνω στο παρκέ. Θα έλεγα λοιπόν ότι είμαι ευέλικτος και την ίδια στιγμή υπερβολικά απαιτητικός. Απαιτητικός πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μου και εν συνεχεία με τους παίκτες μου. Προσπαθώ να επιδεικνύω ευελιξία και προσαρμοστικότητα απέναντί τους, γιατί ο πρώτος μου στόχος είναι να τους βοηθώ. Γιατί πιστεύω ότι το θεμελιώδες σε ένα σύνολο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Να φροντίσω 12 γιους».
– Στο προολυμπιακό της Βενεζουέλας η Εθνική απέτυχε οικτρά, χάνοντας την πρόκριση από τη “μικρή” Νιγηρία.
«Θέλω πάντοτε να είμαι ευθύς, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Είπες “οικτρά” και διαφωνώ. Σέβομαι απεριόριστα τον κόουτς Ζούρο, αλλά και την δουλειά των παικτών, όμως κάποιες φορές τα πράγματα δεν παίρνουν τον σωστό δρόμο. Για μένα το ζήτημα έχει ως εξής: πρέπει να αφήσουμε αυτόν τον αποκλεισμό πίσω μας και απλώς να τον ξεχάσουμε ή πρέπει να τον χρησιμοποιήσουμε ως αφετηρία, εντοπίζοντας όλα όσα πήγαν στραβά, με στόχο να τα διαχειριστούμε; Η δεύτερη οδός είναι ενδεικτική της φιλοσοφίας μου. Ποτέ μην κρύβεις τα προβλήματα. Αντιμετώπισέ τα! Η Εθνική Ελλάδας έχει αστείρευτο ταλέντο. Παίκτες με τεράστια πείρα, άλλους με νιάτα και προοπτική εξέλιξης, κοντούς, ψηλούς, τα πάντα! Αυτό που κάνει όμως τη διαφορά είναι – όπως εσείς οι Έλληνες ξέρετε καλά λόγω του τρόπου που ήρθε η περσινή επιτυχία του Ολυμπιακού και όλες οι προηγούμενες του Παναθηναϊκού – να φτιάξουμε ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης. Το ταλέντο είναι επικίνδυνο πράγμα. Μπορείς να αποπροσανατολιστείς και να πεις “οκ, έχουμε μπόλικη ποιότητα και αυτό είναι αρκετό”. Το ταλέντο όμως αποκτά αξία αφού πρώτα ιδρώσεις και ματώσεις».
– Η Καντού παίζει ελεγχόμενο μπάσκετ με επιθέσεις 24 δευτερολέπτων, δίνοντας έμφαση στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και στην ομαδική άμυνα. Αυτός είναι ο “πιλότος” σου και για την Εθνική;
«Κατ’ αρχάς οφείλω να παραδεχτώ ότι η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής σας αποτελεί καθοριστικό σταυροδρόμι για μένα και την καριέρα μου. Ως λαός λατρεύετε το μπάσκετ και διαθέτετε λαμπρή παράδοση σε αυτό. Αναμφίβολα δεν θα μπορούσα να έχω αυτή την ευκαιρία χωρίς το δείγμα γραφής ως προπονητής της Καντού. Η άποψή μου, ωστόσο, είναι ότι μπορείς να τροποποιείς το αγωνιστικό σου πλάνο, ανάλογα με το υλικό που έχεις στα χέρια σου. Ο προπονητής μοιάζει με τον ράφτη. Πρέπει λοιπόν να φτιάξω το τέλειο κουστούμι γι’ αυτή την ομάδα, χωρίς όμως να παραβλέψω τις βασικές της αρχές και κανόνες. Όλοι ο προπονητές ξέρουν καλά την έννοια “κανόνες”. Τις περισσότερες φορές παραπέμπει στην έννοια “εξουσία”. Για μένα δεν υπάρχει σύνδεση των δύο. Αυτό που πιστεύω είναι ότι οι κανόνες υπάρχουν μονάχα γι’ αυτούς που δεν τους σέβονται. Αν τους σέβεσαι, τότε δεν αποτελούν πρόβλημα. Ζεις και αναπνέεις με αυτούς. Όπως βλέπω εγώ τα πράγματα, οι κανόνες σε μία ομάδα είναι ο τρόπος για να μένουμε ο ένας κοντά στον άλλον και να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο σκέψης.
Οι δικοί μου κανόνες είναι απλοί. Ορίστε ο πρώτος: πολλοί νεαροί παίκτες, μόλις πετύχουν κάτι σημαντικό στην καριέρα τους, έρχονται και σου λένε… “κόουτς, δεν με σέβεσαι αρκετά, δεν με βάζεις να παίζω όσο πρέπει, δεν έχω ρόλο”. Επίτρεψέ μου να πω κάτι επ’ αυτού. Αν θέλεις σεβασμό, πρέπει πρώτα να τον δείξεις εσύ απέναντι στην ομάδα, στους συμπαίκτες σου και σε οποιονδήποτε άλλον αποτελεί μέλος της. Όταν το κάνεις, τότε όλοι θα σε αντιμετωπίσουν με απόλυτο σεβασμό. Επ’ αυτού θέλω να δώσω ένα παράδειγμα. Θυμηθείτε το παιχνίδι με τη Νιγηρία. Ο ηγέτης της ομάδας, Βασίλης Σπανούλης, φορτώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ, πήγε αμέσως στον πάγκο και ήταν φανερά εκνευρισμένος. Ο λόγος; Μα γιατί ήθελε να παραμείνει στο παρκέ! Ποιός ήταν ο πρώτος που στο επόμενο τάιμ άουτ περίμενε τους συμπαίκτες του στο κέντρο για να τους εμψυχώσει; Ο Σπανούλης. Αυτό θα πει σωστή νοοτροπία και γι’ αυτό ο Βασίλης είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους παίκτες στην Ευρώπη.
Όλα για μένα λοιπόν αρχίζουν και τελειώνουν στον σεβασμό. Από εκεί και πέρα, θέλω να παίζουμε καλή ομαδική άμυνα. “Ομάδα” σημαίνει κρύβουμε όλοι μαζί τα μειονεκτήματα που έχει ο καθένας μεμονωμένα και την ίδια στιγμή μεγιστοποιούμε τα ισχυρά μας όπλα. Όσο για την επίθεση, το σημαντικότερο είναι η σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Και για να μην παρεξηγηθώ, αλτρουισμός δεν σημαίνει έλλειψη ιεραρχίας και ξεκάθαρων ρόλων. Αυτά να είστε βέβαιοι ότι θα τα καθορίσουμε αμέσως μόλις βρεθούμε όλοι μαζί. Και τότε, επαναλαμβάνω, θα ξεκινήσουμε απ’ το παιχνίδι κόντρα στη Νιγηρία».
– Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς που εξέφρασαν αμφιβολίες για το κατά πόσον είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή την ομάδα;
«Αυτή τη στιγμή δεν έχω τρόπο να τους πείσω. Από εκεί και πέρα, το γεγονός αυτό θα λειτουργήσει ως επιπρόσθετο κίνητρο για μένα. Θα δώσω πιο εύκολα παραπάνω από το 100%, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα προσπαθήσω να τα κάνω όλα μόνος μου. Όποιος υποστηρίζει ότι μπορεί, δεν τον πιστεύω. Το μπάσκετ απαιτεί ομαδική δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Δεν θα πετύχουμε τίποτα χωρίς την βοήθεια της Ομοσπονδίας, η οποία καθορίζει το πλαίσιο γύρω απ’ την ομάδα και βεβαίως χωρίς την υποστήριξη των φιλάθλων μας».