Η ατυχία μπορεί να του χτύπησε την… πόρτα κυριολεκτικά την ύστατη ώρα, αλλά ο Χάρης Γιαννόπουλος δεν το βάζει κάτω. Το διάστρεμμα σε μία απ’ τις τελευταίες φάσεις του ματς της εθνικής ανδρών Β’ με την Ιταλία τον κρατά εκτός δράσης, αλλά – έπειτα κι απ’ τη σχετική εισήγηση του προπονητικού επιτελείου – ακολούθησε την αποστολή στην Αυστραλία, όπου οι συμπαίκτες του θα επιδιώξουν να δείξουν το πιο απλό. Πως η συνέχεια γι’ αυτά τα παιδιά είναι μπροστά και θα κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους για να δικαιώσουν εκείνους που τους έχουν δείξει εμπιστοσύνη.
Απ’ την Αυστραλία ο άτυχος Χάρης Γιαννόπουλος αναφέρθηκε στις προσδοκίες της εθνικής ανδρών Β’, αλλά και τα φιλικά που θα δώσει εκεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα: «Δυστυχώς στάθηκα άτυχος… Και μάλιστα σε μία από τις τελευταίες φάσεις της προετοιμασίας. Στο δεύτερο φιλικό με την Ιταλία, στα τελευταία λεπτά, πάτησα στο πόδι ενός αντιπάλου, οι εξετάσεις έδειξαν διάστρεμμα και δεν θα μπορέσω να αγωνιστώ στην Αυστραλία. Μιλήσαμε με τους προπονητές και την ΕΟΚ και τελικά αποφασίσαμε να ακολουθήσω την αποστολή. Ήταν κάτι που το ήθελα κι εγώ πάρα πολύ, να είμαι με τους συμπαίκτες μου».
-Τα παιδιά που βρεθήκατε σε αυτή την προετοιμασία, πόσο σημαντική θεωρείται τη σύσταση αυτής της ομάδας;
«Αρκετά σημαντική… Είμαστε παίκτες που έχουμε μπροστά μας ένα μακρύ καλοκαίρι, ενώ οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε και συμβόλαια, ώστε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα μιας ομάδας. Επίσης ήταν ευκαιρία για αρκετούς από εμάς να ξαναβρεθούμε αγωνιστικά, αφού οι περισσότεροι έχουμε συναντηθεί σε «μικρές» εθνικές, όντας πάνω κάτω της ίδιας γενιάς. Υπήρχε κίνητρο για όλους μας στην παρουσία μας εδώ, σε αυτή την ομάδα».
-Από πέρυσι ακούμε ότι ίσως αυτή η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μπορεί να ευνοήσει τους νεαρούς Έλληνες παίκτες και τους Έλληνες παίκτες γενικότερα. Είναι κάτι που το ασπάζεσαι;
«Ναι, μπορεί να δώσει ευκαιρίες σε νέους Έλληνες παίκτες, μπορεί να δοθούν ευκαιρίες στη γενιά μας, τις οποίες θα πρέπει όμως να είμαστε έτοιμοι να τις εκμεταλλευτούμε. Είναι σημαντικό το πρώτο βήμα, για να συνεχίσεις όμως σε ένα σωστό δρόμο, χρειάζεται προσπάθεια και συνέπεια από εκεί και πέρα. Έτσι κι αλλιώς οι θέσεις είναι περιορισμένες με τους έξι ξένους και ειδικά αν αλλάξει ο κανονισμός ίσως τα πράγματα να είναι ακόμη πιο δύσκολα. Το ζητούμενο έτσι κι αλλιώς δεν είναι ένα συμβόλαιο απλά, αλλά και ο χρόνος συμμετοχής».
-Τι είναι αυτό που θα θέλατε να δείξετε ως ομάδα και γιατί όχι ως γενιά;
«Ότι μπορούμε καλύτερο… Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς που πήραν ευκαιρίες τις εκμεταλλεύτηκαν, έκαναν τα πρώτα βήματα. Δικαιώσαμε αυτούς που μας έδωσαν ευκαιρίες… Μια χρονιά όμως δεν είναι σίγουρα αρκετή… Η συνέχεια είναι μπροστά…».