Ψ-Υ-Χ-Α-Ρ-Ε-Σ… Συλλαβιστά, γράμμα-γράμμα, όλο μαζί, όπως θέλει κανείς το διαβάζει. Διαβάζει τη λέξη που αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα της εθνικής μας ομάδας στο κρίσιμο ματς με τη Λιθουανία. Μία ελληνική ομάδα που είχε ψυχή… χιλίων λεόντων. Και δεν είχε μόνο τον συνήθη… «killer» της (Γιάννη Αντετοκούνμπο) να «σκοτώνει» τους αντιπάλους της, αλλά είδε όλους όσοι πάτησαν στο παρκέ, να βάζουν το δικό τους λιθαράκι σ’ αυτή τη μεγάλη νίκη. Το 87-76 έφερε την Ελλάδα στα ημιτελικά (εκεί όπου είχε ήδη πάρει θέση η Τουρκία) και της επέτρεψε να κρυφοκοιτάζει έναν στόχο που τον είχαν όλοι στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αλλά αποφεύγουν ακόμη να μιλάνε γι’ αυτό. Ένα μετάλλιο… Που μπορεί να έρθει, με την εικόνα που βγάζει η εθνική μας εντός του παρκέ. Εικόνα ομάδας, εικόνα παρέας, εικόνα… πεινασμένων παιδιών, που δεν ήθελαν να δουν μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση να περνάει και η «επίσημη αγαπημένη» μας, να χάνει… το τρένο.
Ο Βασίλης Σπανούλης, βέβαια ήταν και πάλι… φειδωλός, στέλνοντας μήνυμα ότι υπάρχουν κι άλλα ματς μπροστά. «Μία νίκη που λέει πολλά, αλλά και δεν λέει και τίποτε. Έχουμε κι άλλο ένα παιχνίδι μπροστά μας», είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής, ενώ ανάλογο ήταν και το μήνυμα που έστειλε ο Γιάννης με το τέλος της αναμέτρησης στις πρώτες κουβέντες προς τους συμπαίκτες του…
Ο Γιάννης ήταν και πάλι ο γνωστός… Γιάννης. Με 29 πόντους, 6 ριμπάουντ και 26 βαθμούς στην αξιολόγηση, ο «Greak Freak» ήταν ο μπροστάρης. Αλλά ο «στρατηγός» είχε πολλούς και καλούς… αξιωματικούς. Όχι στρατιώτες, αλλά υποστράτηγους, αντιστράτηγους, όποιον «βαθμό» θέλει κανείς τους δίνει. Ο Τολιόπουλος ήταν εντυπωσιακός. Παθιασμένος στην άμυνα, αλλά πολύ περισσότερο ουσιαστικός στην επίθεση κι οι 17 πόντοι που πέτυχε με πολύ καλά ποσοστά, αποτυπώνουν στο έπακρο την μεγαλειώδη εμφάνισή του. Ο Σλούκας οργάνωσε με μαεστρία, έδινε το ρυθμό που ήθελε η ελληνική ομάδα, βγάζοντας εκτός πλάνου τους Λιθουανούς, ενώ ο Παπανικολάου έδινε τις δικές του λύσεις, είτε στα αμυντικά καθήκοντα, είτε στην επίθεση. Ο Μήτογλου μπορεί να μην έπιασε και πάλι τα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει, αλλά φρόντισε να κουράσει όσο μπορούσε τον Βαλαντσιούνας, ενώ κι ο Ντόρσεϊ δεν μπόρεσε ούτε και σ’ αυτό το ματς να βρει τα πατήματά του. Όμως η Ελλάδα είπαμε δεν είχε μόνο τον Γιάννη. Είχε κι άλλους παίκτες, όπως τον αδερφό του τον Κώστα, που του έδινε τις ανάσες που χρειαζόταν δίχως η εθνική μας να χάνει τον… βηματισμό της. Αλλά κι οι Καλαϊτζάκης και Σαμοντούροβ ξεδίπλωσαν στο παρκέ, όλα εκείνα που γνώριζε ο Σπανούλης ότι μπορούν να του προσφέρουν. Με τη Λιθουανία να ψάχνει να βρει το αντίπαλο δέος σ’ αυτή την καλοδουλεμένη ελληνική μηχανή.
Και μάλιστα γλίτωσαν και ένα πιθανό… κάζο, διότι η ελληνική ομάδα στο τελευταίο πεντάλεπτο, είχε επιλέξει να «χτυπήσει» με τρίποντα. Ελεύθερα σχεδόν όλα, που βγήκαν μέσα από καλοδουλεμένα συστήματα. Αλλά η αστοχία από τη γραμμή του τριπόντου στέρησε από την εθνική μας τη δυνατότητα να εκτινάξει στα… ύψη τη διαφορά. Δίχως όμως αυτό να πτοήσει τους διεθνείς μας. Που μπορεί να έχαναν μπροστά τα σουτ, δεν έχαναν όμως τις μάχες στην άμυνα. Με τον Σπανούλη να συγχαίρει τους παίκτες του τόσο για την αμυντική τους λειτουργία, όσο και για τον τρόπο που έβγαζαν τα ελεύθερα τρίποντα. «Δεν μ’ ενδιαφέρει που δεν μπήκαν, είμαι ευτυχισμένος που βγήκαν τα σουτ αυτά», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Στο στρατόπεδο της Λιθουανίας ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές ότι περίμεναν την πρόκριση διά χειρός Βαλαντσιούνας. Πέραν αυτού δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιος να μπορεί να «κουβαλήσει» την ομάδα τους, όταν ο σούπερ σταρ τους ήταν εγκλωβισμένος. Κάτι που φάνηκε από νωρίς… Ο Λιθουανός άσος ήταν εκείνος που έβαλε μπροστά την ομάδα του σκορ, αλλά Σλούκας και Γιάννης ισορρόπησαν το ματς κι έβαλαν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη θέση του… οδηγού. Η διαφορά άνοιξε (24-35), ο Κώστας Αντετοκούνμπο φρόντιζε να ελέγχει τον τομέα των ριμπάουντ, στοιχείο που αποδείχθηκε κομβικό για την εξέλιξη του ματς. Οι Λιθουανοί, βέβαια είναι μία ομάδα με μπασκετικές αρχές και επέστρεψε (38-39), αλλά ο Σπανούλης δεν άφησε την ομάδα να χάσει το… μυαλό της. Το +6 (38-44), τόνωσε την ψυχολογία των Ελλήνων παικτών, που δεν… τρομοκρατήθηκαν από το 3ο φάουλ που χρεώθηκε πολύ νωρίς στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου ο Γιάννης. Αντιθέτως συνέχισε να πατάει σωστά στο παρκέ, έστειλε τη διαφορά και πάλι σε διψήφια νούμερα (41-51) κι άνοιξε ακόμη περισσότερο την ψαλίδα (45-58), με τον Παπανικολάου να εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο την ασίστ του Σαμοντούροβ. Οι βάσεις της νίκης είχαν μπει και η ψυχολογία είχε… φωλιάσει για τα καλά στο στρατόπεδο της Ελλάδας, που βρέθηκε στο 34′ με το ταμπλό να γράφει 57-73. Η Λιθουανία προσπάθησε να επιστρέψει και πάλι, αλλά οι Έλληνες διεθνείς δεν είχαν καμία διάθεση να… χύσουν την καρδάρα με το γάλα που είχαν μαζέψει. Συντήρησαν τη διψήφια διαφορά (68-78, 70-80) και παρά την πίεση που άσκησαν οι αντίπαλοί της, κράτησε τη μεγάλη νίκη (76-87) και μαζί σφιχτά το εισιτήριο για την 4άδα, για πρώτη φορά μετά το 2009!
Δεκάλεπτα: 19-24, 38-44, 52-64, 76-87
Διαιτητές: Κάλιο (Καναδάς), Κόντε (Ισπανία), Βούλιτς (Κροατία)
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ (Κουρτινάιτις): Μπλάζεβιτς 4, Νορμάντας 5, Βελίτσκα 12 (3), Ραντζεβίτσιους 10 (1), Σεντεκέρσκις 3 (1), Τουμπέλις 1, Μπιρούτις, Βαλαντσιούνας 24, Γκιεντράιτις 7 (1), Σαργκιούνας 4, Σιρβίντις 6 (2)
ΕΛΛΑΔΑ (Σπανούλης): Ντόρσεϊ 6 (1), Τολιόπουλος 17 (3), Σλούκας 11 (1), Καλαϊτζάκης 2, Παπανικολάου 8 (2), Σαμοντούροβ 5 (1), Αντετοκούνμπο Γ. 29, Αντετοκούνμπο Κ. 4, Μήτογλου 5 (1)