«Πλώρη» για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΣΚΑ έχει βάλει η Καίτη Θειακού – Σπίνου, η οποία επιθυμεί να κάνει το βήμα παραπάνω, δεδομένου ότι επί σειρά ετών συνδράμει την Ένωση όντας μέλος του ΔΣ της από το 2001 (!). Πλέον η Καίτη Θειακού – Σπίνου θέτει υποψηφιότητα για τις επικείμενες εκλογές, θέτοντας ως στόχο της όχι τόσο την «προεδρική καρέκλα», όσο – όπως επισημαίνει – τον εκσυγχρονισμό της Ένωσης και συνάμα την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων της.
Με ανοικτή της επιστολή η υποψήφια πρόεδρος γνωστοποιεί τις προθέσεις της και το δικό της πλάνο. Αναλυτικά αναφέρει:
«Αγαπημένες φίλες και αγαπημένοι φίλοι,
Η ΕΣΚΑ, το έγραψα και πριν λίγο καιρό όταν ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, είναι το κοινό μας σπίτι. Τα γήπεδά μας, τα παιδιά που βλέπουμε να μεγαλώνουν όμορφα και να ανοίγουν τα φτερά τους, οι παράγοντες που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες για την επιβίωση των σωματείων, προκειμένου για την προσφορά στην κοινωνία τού μπάσκετ, είναι η καθημερινότητά μας.
Δεν θα γνωριστούμε τώρα. Δεν είναι ζητούμενο τα αξιώματα. Ίσως το τελευταίο πράγμα που έχει σημασία είναι ποιος θα είναι πρόεδρος στην ΕΣΚΑ και ποιοι θα αποτελέσουν το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο. Ζητούμενο είναι η μορφή που θα έχει η Ένωσή μας. Αν θα εκσυγχρονιστεί, αν θα αντέξει, αν θα επιτελέσει το σημαντικότατο έργο της.
Ποτέ δεν θα εξωραΐσω τους τεχνοκράτες και όσους μέσα από μελέτες, στατιστική και γραφήματα στον υπολογιστή προσεγγίζουν το άθλημά μας. Δεν είναι απλά χρήσιμοι, είναι απαραίτητοι. Προτεραιότητα, όμως, έχουν οι… άνθρωποι του πεδίου.
Αυτοί που είναι καθημερινά στα γήπεδα, αυτοί που βιώνουν τα προβλήματα, αυτοί που ψάχνουν λύσεις. Σε αυτούς απευθύνομαι. Γιατί θέλω τον παράγοντα, τον προπονητή, την αθλήτρια και τον αθλητή να μπορούν να κάνουν αυτό που πρέπει. Με αξιοπρέπεια, δίχως απειλές, δίχως εμπόδια. Εδώ είμαστε για να τους υπηρετήσουμε, όχι για να τους ποδηγετήσουμε.
Είναι ανάγκη και όχι επιλογή η αναβάθμιση των πρωταθλημάτων του Αναπτυξιακού. Είναι υποχρεωτική παρουσία των ανθρώπων της ΕΣΚΑ (των διοικούντων) στα γήπεδα, για να έχουν βιωματική προσέγγιση στα καθημερινά ζητήματα. Απαιτείται πραγματικό ενδιαφέρον για να αναπτυχθεί το μπάσκετ γυναικών.
Δυστυχώς λίγοι καταλαβαίνουν την αξία και τη σημασία του. Τα κορίτσια που σήμερα παίζουν έχει σημασία να αγαπήσουν το μπάσκετ. Είναι οι αυριανές μητέρες, που θα στείλουν με χαρά τα παιδιά τους στα γήπεδα, αν εμείς δεν τις έχουμε απογοητεύσει, αν δεν τις έχουμε αναγκάσει να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους.
Η αξιοπιστία των πρωταθλημάτων συμβάλει καθοριστικά στη βελτίωσή τους. Αλλά για να είναι αξιόπιστα απαιτείται διαφορετική προσέγγιση σε Διαιτητές και Κριτές. Να γίνουν οι συμπαίκτες μας, να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους αναλογεί, όχι να είναι στην απέναντι όχθη, νιώθοντας ότι δεν αναγνωρίζουμε τη δική τους προσφορά.
Είναι αναγκαίο να δοθεί προτεραιότητα στα πρωταθλήματα και στα τουρνουά της ΕΣΚΑ και όχι στα ιδιωτικά. Το μπάσκετ είναι μπάσκετ, αλλά το σωματείο τής γειτονιάς είναι αυτό που θα επιτρέψει σε όλες και όλους, δίχως αποκλεισμούς, με αίσθημα συμπερίληψης, να μπουν στη μυσταγωγία τού αθλήματός μας.
Καθένας μας κρίνεται. Όσοι εκθέτουμε εαυτόν και θέτουμε στην κρίση σας τη διαδρομή μας, όσοι έχετε το ισχυρό όπλο τού εκλέγειν και πρέπει να καταλάβετε ότι είναι σημαντικό να το χρησιμοποιήσετε για να γίνει η ΕΣΚΑ η Ένωση που αξίζει στα παιδιά μας.
Λίγο πριν την εκλογική διαδικασία θέλω απλά να τονίσω ότι οι ζευγάδες φεύγουν, αλλά η σπορά μένει. Εσείς θα αποφασίσετε ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για να ξαναγίνει η Ένωσή μας κύτταρο ανάπτυξης του αθλήματος. Υπάρχουν πολλές μικρές εικόνες, κάποιες θολές, κάποιες καθαρές. Δείτε τη μεγάλη εικόνα και αποφασίστε. Η ψήφος είναι ο… όρκος στη συνείδηση και την αξιοπρέπειά μας. Κάντε τη να πιάσει τόπο!
Αντί επιλόγου: Δεν στέλνω αυτό το μήνυμα ως υποψήφια πρόεδρος. Το στέλνω ως η Καίτη Θειακού – Σπίνου, που όλοι γνωρίζετε. Όχι ως άνθρωπος που θέλει να αναδειχθεί μέσω τού αθλήματος, αλλά ως ταπεινή εργάτρια. Αυτό θαρρώ το έχω κερδίσει τόσα χρόνια στα γήπεδα της ΕΣΚΑ. Και αυτό δεν μπαίνει σε ψηφοφορία, δεν ανταλλάσσεται, είναι το δικό μου αποτύπωμα και συνάμα η δική μας άρρηκτη σχέση.
Με εκτίμηση
Καίτη Θειακού – Σπίνου