Γιουγκοπλάστικα (1989, 1990, 1991), Μακάμπι (2004, 2005) και τώρα Ολυμπιακός (2012, 2013)!!! Οι Πειραιώτες έγραψαν με χρυσά γράμματα τ’ όνομά τους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, καθώς έγιναν η τρίτη ομάδα που κατακτά για 2η συνεχόμενη φορά τον ευρωπαϊκό τίτλο! Με τη νίκη τους με 100-88 επί της Ρεάλ Μαδρίτης, οι πρωταθλητές Ευρώπης έκαναν το repeat, σηκώνοντας στον «αέρα» της Ο2 Arena το βαρύτιμο τρόπαιο. Πέρσι στην Πόλη βρέθηκαν πίσω στο σκορ με -19, αλλά έδειξαν ότι έχουν λιονταρίσια ψυχή και σήκωσαν το τρόπαιο. Φέτος στο Λονδίνο βρέθηκαν στο -17, αλλά έδειξαν στη «βασίλισσα» (που ψάχνει το τρόπαιο εδώ και 18 χρόνια, απ΄τον τελικό της Σαραγόσα!( ότι ξέρουν από ανατροπές… Πίστεψαν στις δυνάμεις τους, πίστεψαν στον προπονητή τους Γιώργο Μπαρτζώκα, που έγινε ο πρώτος Έλληνας τεχνικός που κατακτά την ευρωπαϊκή κούπα και με αντεπίθεση διαρκείας, πήραν αυτό που άξιζαν. (Ξανά)πάτησαν στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στέλνοντας τους χιλιάδες φίλους τους που βρέθηκαν στο Λονδίνο, αλλά κι όσους είδαν το παιχνίδι απ’ την τηλεόραση στα ουράνια.
Σπανούλης, Λο, Χάινς, Πρίντεζης, Περπέρογλου, Παπανικολάου, Άντιτς, Σλούκας, Κατσίβελης, Σερμαντίνι, Πάουελ… Ποιον να ξεχωρίσεις; Όλοι όσοι έπαιξαν έβαλαν τη δική τους πινελιά σ’ αυτόν τον θρίαμβο. Οι Σλούκας και Κατσίβελης με την είσοδό τους στο δεύτερο 10λεπτο, έδωσαν μαζί με τους Χάινς και Περπέρογλου την αρχική ώθηση κι ήρθε στο ξεκίνημα του τρίτου 10λέπτου ο Σπανούλης να σπρώξει ακόμη περισσότερο την ομάδα του πιο κοντά στην κούπα. Ο “Kill Bill” με τα τρίποντά του έκοψε τη… μαγκιά των Ισπανών και δικαίως αναδείχθηκε ο MVP του Final 4 (ο Λο πήρε τον τίτλο του MVP του ματς).
Η αρχή είχε γίνει. Η Ρεάλ δεν διέθετε ούτε το βάθος, ούτε και το ειδικό βάρος για ν’ αντισταθεί σ’ αυτή την ομάδα που λέγεται Ολυμπιακός. Στην ομάδα με όλη την έννοια της λέξης. Με παίκτες που είχαν πάθος, είχαν διάθεση, ήξεραν τι ήθελαν μέσα στο παρκέ και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και τους… ειδήμονες φρόντισαν να πάρουν το τρόπαιο. Να γράψουν τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα στην ευρωπαϊκή βίβλο…
Η εξέλιξη του ματς
Μία σου και μία μου… Κάπως έτσι ήταν οι δύο πρώτες περίοδοι του ματς. Η πρώτη ανήκε εξ’ ολοκλήρου στη Ρεάλ Μαδρίτης, που μπήκε στο παρκέ φουριόζα κι επέβαλλε πλήρως το ρυθμό της. Έπαιξε γρήγορο μπάσκετ, έβαλε σχεδόν όλα τα σουτ (11/14 με 6/8 δίποντα και 5/6 τρίποντα!!!) και δεν άφησε πολλά περιθώρια αντίδρασης στον Ολυμπιακό, που έψαχνε να βρει λύσεις. Είχε, όμως κακή αμυντική ισορροπία, νευρικότητα στο παιχνίδι του κι όσο έβλεπε ότι έχανε την επαφή με το σκορ (5-13 στο 5’, 7-20 στο 7’), τόσο αγχωνόταν. Απόρροια ήταν να βρεθεί πίσω στο τέλος του 10λέπτου με 10-27 και να κινδυνεύει. Όμως η δεύτερη περίοδος ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη απ’ την πρώτη για τους Πειραιώτες. Ήταν το δικό τους 10λεπτο. Η είσοδος των Σλούκα και Κατσίβελη (στη θέση των Σπανούλη και Παπανικολάου) έδωσε την πνοή που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός, που είχε τους Χάινς, Αντιτς και Περπέρογλου να συνδράμουν και τη μορφή του ματς ν’ αλλάζει. Το γρήγορο 8-0 της ελληνικής ομάδας (18-27), της έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν ώστε να παίξει ακόμη καλύτερη άμυνα, αλλά και να πιστέψει περισσότερο στις ικανότητές της. Κάτι που έπραξε. Οι Μαδριλένοι δεν έβρισκαν με την ίδια ευκολία το δρόμο προς το καλάθι του Ολυμπιακού, έκαναν λάθη (από 1 που είχαν στο πρώτο 10λεπτο, έφτασαν τα 7 στο τέλος του δευτέρου) κι έπεσε το ποσοστό τους απ’ τα 6.75. Η… επιστροφή είχε αρχίσει για τον Ολυμπιακό, που συνέχισε να πιέζει στην άμυνα και συνάμα να «ροκανίζει» τη διαφορά στην επίθεση για να φτάσει στο 18’ στο -4 (31-35)!
Πλέον το ματς είχε γίνει και πάλι ντέρμπι και με το επιμέρους 27-14 που έτρεξε ο Ολυμπιακός στο δεύτερο 10λεπτο (37-41 έγραψε το ταμπλό της O2 Arena με το τέλος του ημιχρόνου) αναπτέρωσε τους Πειραιώτες, που είδαν ότι η Ρεάλ δεν ήταν κάτι σπουδαίο και με λίγη παραπάνω πίεση μπορούσαν να γείρουν κι άλλο την πλάστιγγα προς το μέρος τους…
Και το έκαναν. Με τον Σπανούλη να «οπλίζει» και να πυροβολεί απ’ τα 6.75 (3/3 με το… καλημέρα) ο Ολυμπιακός προσπέρασε (48-45) και με τους Λο και Χάινς να συνδράμουν βρέθηκε και στο +6 (52-48). Ήταν εμφανές πια ότι το παιχνίδι είχε έρθει στα μέτρα των Πειραιωτών, που το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να προσέξουν τον ρυθμό και να μην δώσουν την ευκαιρία που έψαχναν ο Ρούντι κι η παρέα του. Οι οποίοι πάντως αντέδρασαν – ή τουλάχιστον αυτό προσπάθησαν να κάνουν – εκμεταλλευόμενοι κάποια λάθη των «ερυθρόλευκων», αλλά και την κούρασή τους. Βρέθηκαν στο 27’ μπροστά με 55-56, αλλά αυτή ήταν κι η τελευταία φορά που το έπραξαν. Από εκεί κι έπειτα ο Ολυμπιακός έδειχνε ότι πατούσε πιο καλά στο παρκέ, και παρότι είδε τους Χάινς και Σλούκα να φορτώνονται με 3 φάουλ, είχε τις λύσεις. Ο Μπαρτζώκας διαχειριζόταν έξυπνα τους παίκτες του, έκανε τις αλλαγές όποτε έπρεπε δίνοντάς τους και τις απαραίτητες ανάσες, αλλά πολύ περισσότερο τη δυνατότητα να κρατούν «καθαρό» το μυαλό τους.
Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε όλο και πιο πολύ προς την «ερυθρόλευκη» πλευρά κι αυτό το έβλεπαν κι οι Ισπανοί, που επιχειρούσαν τρίποντα απελπισίας μπας και πλησιάσουν. Όμως ο Ολυμπιακός είχε βάλει το νερό στο αυλάκι, ανέβαζε το σκορ στα ύψη (84-70 στο 36’) και μόνο εάν αυτοκτονούσε θα έχανε το ματς. Αλλά κανείς απ’ τους Πειραιώτες δεν είχε τέτοια διάθεση και παρά τις προκλήσεις που δέχονταν απ’ τους αντιπάλους τους (με σκληρά φάουλ) οι παίκτες του Ολυμπιακού παρέμεναν προσηλωμένοι στον στόχο τους. Και πανηγύρισαν με τον καλύτερο τρόπο τη νίκη, με τον Χάινς – που κακώς δεν πήρε κάποιο βραβείο για την προσφορά του στο παιχνίδι – να γράφει το 100-88 και να ολοκληρώνει με τον ιδανικότερο τρόπο την τελετή στην O2 Arena!
Τα δεκάλεπτα: 10-27, 37-41, 61-61, 100-88
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μπαρτζώκας): Χάινς 12, Λο 20(1), Άντιτς 10(1), Σπανούλης 22(5), Περπέρογλου 10(2), Σερμαντίνι 3, Σλούκας 11, Πάουελ 2, Πρίντεζης 5, Παπανικολάου 5, Κατσίβελης.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Λάσο): Ντρέιπερ, Ρούντι Φερνάντεθ 21(3), Σουάρεθ 5, Ρέγιες 4, Μίροτιτς 7(1), Ροντρίγκεθ 17, Μπέγκιτς 6, Κάρολ 5(1), Γιουλ 14(4), Σλότερ 9.