Η πρόθεση του Δήμου Αγρινίου να ζητήσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό απ’ τα έσοδα από τις διαφημιστικές πινακίδες των συλλόγων που χρησιμοποιούν το κλειστό της πόλης, έχει προκαλέσει την αντίδραση των ιθυνόντων τον ΑΟ Αγρινίου, οι οποίοι κι ετοιμάζονται να ζητήσουν συνάντηση με τον Δήμαρχο για το συγκεκριμένο θέμα. Η υπόθεση δείχνει να οδηγεί τις δύο πλευρές σε… μετωπική, εάν δεν υπάρξει κάποια αλλαγή πλεύσης, ενώ το agrinionews.gr παρουσιάζει ένα πλήρες ρεπορτάζ για το θέμα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις φωτογραφίες οι οποίες κι αποκαλύπτουν τους λόγους «οργής» των ιθυνόντων τον ΑΟΑ για το επικείμενο «χαράτσι» από πλευράς Δήμου.
Όλο το άρθρο του agrinionews.gr:
Koυβέντα γίνεται με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας ΓΕΓΟΝΟΣ για την ενόχληση που υπάρχει στον Α.Ο.Αγρινίου για το γεγονός πως θα κληθεί να αποδώσει ποσό 150 ευρώ για κάθε διαφημιστική πινακίδα που αναρτά στο κλειστό του ΔΑΚ. «Πώς μπορεί να πληρώσουμε στον Δήμο 150 ευρώ, όταν από τον διαφημιζόμενο εισπράττουμε συνολικά 250 ευρώ, ενώ υπάρχουν και έξοδα κατασκευής της πινακίδας περίπου 50 ευρώ;» αναρωτιούνται οι υπεύθυνοι της ομάδας, οι οποίοι αναμένεται να ζητήσουν συνάντηση με το Δήμαρχο για να συζητήσουν το θέμα όταν και θα έχουν επίσημη ενημέρωση καθώς αυτή προς το παρόν είναι προφορική ,όπως ανέφεραν στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου.
H τακτική αυτή αφορά όλους τους συλλόγους που χρησιμοποιούν το κλειστό, αλλά επειδή οι περισσότεροι έχουν ελάχιστες ή καθόλου πινακίδες, δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα. Στον ΑΟ έκαναν μεγάλη προσπάθεια για να εξασφαλίσουν αυτά τα έσοδα και τώρα ενδέχεται να κληθούν να αποδώσουν τα μισά στον Δήμο. Σε αυτό το θέμα ορθώνεται αντίλογος βέβαια βασιζόμενος στο γεγονός πως από κάπου πρέπει να υπάρξουν πόροι και για το ΔΑΚ ενώ η στάση αυτή του δήμου δεν είναι φετινή αλλά ισχύει και τα περασμένα χρόνια.
Όμως το κύριο ζητούμενο δεν είναι το θέμα των πινακίδων αλλά η κατάσταση στο ΔΑΚ και στο κλειστό του γυμναστήριο. Αναφέρεται συγκεκριμένα στην εφημερίδα ΓΕΓΟΝΟΣ:
Για ποιο κλειστό μιλάμε;
Όμως, σε ποιες αθλητικές εγκαταστάσεις αναφερόμαστε; Εγκαταστάσεις που δεν αφορούν μόνο τον ΑΟ Αγρινίου, αλλά όλα τα σωματεία της περιοχής, όλο τον πληθυσμό του Αγρινίου. Που αν και είναι στην δεκάδα των ελληνικών μεγαλουπόλεων πλέον, οι αθλητικές της υποδομές δεν καλύπτουν τις ανάγκες κωμόπολης της δεκαετίας του ’70.
Το κλειστό στο Βοϊδολίβαδο (όπως το ξέρουν οι παλιότεροι) καλείται να εξυπηρετήσει όλα τα αθλήματα. Ο ΑΟ Αγρινίου το έχει στη διάθεσή του μία ώρα και δέκα λεπτά!!! Όταν όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές του έχουν την άνεση να προετοιμάζονται σε σαφώς πιο σύγχρονα γυμναστήρια από δύο έως δυόμιση ώρες καθημερινά.
Και αν ήταν μόνο η πίεση του χρόνου, ευχαριστημένοι θα ήταν. Όμως, τα προβλήματα έχουν συνέχεια. Το κάκιστο παρκέ, που αποτελεί παγίδα για τους αθλητές. Τα αποδυτήρια, η έλλειψη νερού σε κάποιες περιπτώσεις, η παντελής έλλειψη ασφάλειας, μεγαλώνουν τον καθημερινό πονοκέφαλο.
Στο ημίχρονο του τελευταίου φιλικού αγώνα με μια ομάδα της Α2 Εθνικής, τη Δόξα Λευκάδας, οι άνθρωποι του Α.Ο Αγρινίου επισήμαναν τον κίνδυνο τραυματισμών, από το ακατάλληλο παρκέ που σε πολλά σημεία έχει «φουσκώσει». Λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκαν. Δύο από τα βασικά στελέχη, ο Γιάννης Μανδαλάκης και ο Σωτήρης Ντόβας, παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι για να ενισχύσουν με την εμπειρία και τις δυνατότητές τους την φετινή προσπάθεια του ΑΟΑ, εγκατέλειψαν τραυματισμένοι τον αγώνα!
Κάποιοι θυμήθηκαν ότι ο Παναιτωλικός, που ήταν η προηγούμενη ομάδα του Αγρινίου που έπαιξε στη Γ’, είχε εκείνη την σεζόν τέσσερις σοβαρότατους τραυματισμούς (ρήξεις χιαστών), καθώς αναγκάζονταν να προπονείται και ν’ αγωνίζεται σε ρυθμούς Γ’ Εθνικής μεν, αλλά σε ένα χώρο με υποδομές επιπέδου… προγράμματος μαζικού αθλητισμού.
Μιλάνε οι εικόνες
Οι τεράστιες τρύπες στο σάπιο πάτωμα, ευτυχώς (προς το παρόν) έξω από τα όρια του αγωνιστικού χώρου, αλλά σε σημεία που μπορεί εύκολα να βρεθεί ένας αθλητής και να σακατευτεί, δίνουν την αίσθηση εγκαταλειμμένου γηπέδου τριτοκοσμικής χώρας. Ο φωτογραφικός φακός εύκολα αποτυπώνει την εξαθλίωση.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει έστω και ένα παιχνίδι βροχερή μέρα, είναι γνώστες της… στεγανότητας του κλειστού. Το πλημμυρισμένο παρκέ, το νερό που τρέχει από τους τοίχους, αποτελούν καθημερινότητα.
Και οι δυσκολίες δεν αφορούν μόνο τους αθλούμενους – αγωνιζόμενους. Έχουν να κάνουν και με τους φιλάθλους. Τα κρούσματα διάρρηξης αποδυτηρίων και αυτοκινήτων είναι καθημερινά. Τόσο γνωστά που πολλοί σκέφτονται να πάνε με τα οχήματά τους στο μοναδικό Στάδιο της πόλης.
Γνωρίζοντας τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η ανασφάλεια στην προσέλευση του κόσμου στους αγώνες της ομάδας, η διοίκηση του συλλόγου αποφάσισε να προσλάβει ιδιωτική εταιρία, η οποία θα επιτηρεί και τα αποδυτήρια και τον γύρω χώρο, αλλά και τον δρόμο όπου παρκάρουν τα αυτοκίνητα όσοι θέλουν να παρακολουθήσουν τους αγώνες.