“Αδικούμε τους εαυτούς μας”, είχε δηλώσει ο Όμηρος Νετζήπογλου μετά από την ήττα με την Ιταλία, αλλά κατά πως φαίνεται το “πάθημα” από την Ιταλία, όπως κι εκείνο από το Ισραήλ δεν έγιναν “μάθημα” για την εθνική Νέων Ανδρών. Η οποία βρέθηκε… “νοκ ντάουν” από το Βέλγιο στο Ευρωπαϊκό U20, γνωρίζοντας μία βαριά ήττα (87-72) στη φάση των 16 και είπε αντίο σε όποια “όνειρα” είχαν οι Έλληνες διεθνείς και το προπονητικό επιτελείο πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Η ήττα από το Βέλγιο και κυρίως ο τρόπος που αυτή ήρθε, αποκάλυψε με τον πλέον εμφατικό τρόπο αυτό το οποίο έχουμε αναφέρει κατά κόρον τελευταία: πως δεν είναι στραβός ο γυαλός, αλλά στραβά αρμενίζουν ορισμένες καταστάσεις στο κομμάτι του αναπτυξιακού τμήματος στην ομοσπονδία.
Η ελληνική ομάδα είχε αρκετούς παίκτες με ταλέντο, είχε πολλά στοιχεία τα οποία προϊδέαζαν πως κάτι καλό μπορεί να βγει σ’ αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όμως εντός των γραμμών του παρκέ, τίποτε απ’ αυτά δεν εμφανίστηκε. Κι αυτό ίσως να ήταν απόρροια άλλων παραγόντων, για τους οποίους θ’ αναφερθούμε όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός…
Προς το παρόν μένουμε στην εικόνα της εθνικής μας ομάδας, που ήταν απογοητευτική. Που δεν μπόρεσε να ξεδιπλώσει στο παρκέ το ταλέντο της και πλέον θ’ αναζητήσει την… εξιλέωση, παίζοντας για τις θέσεις 9-16! Μία καλή εμφάνιση κι ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι στην Πολωνί (21/6) θα είναι καλοδεχούμενα, όμως επ’ ουδενί δεν θα μπορούν να κρύψουν το πρόβλημα που έχει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Κι είναι ένα πρόβλημα που ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού από την πρώτη μέρα που η εθνική μας βρέθηκε στο Μαυροβούνιο και ξεκίνησαν οι υποχρεώσεις της.
Κακή αμυντική λειτουργία, λανθασμένες – ή ίσως να το θέσουμε πιο sic, αγχώδεις – επιθετικές επιλογές και μία ομάδα, που μόνο ομάδα δεν ήταν. Όπως και στα άλλα παιχίδια, η ελληνική ομάδα βρέθηκε να “κυνηγά” το σκορ. Κι αν κόντρα στην Πορτογαλία κατάφερε ν’ αλλάξει τη μορφή της αναμέτρησης, στο καθοριστικό παιχνίδι με το Βέλγιο, δεν είχε τη δύναμη της ανατροπής. Το 16-9 που προηγήθηκε το Βέλγιο, έγινε 26-13 και πλέον όλα έμοιαζαν προδιαγεγραμμένα.
Η προσπάθεια για να κλείσει η ψαλίδα απέδωσε κάποιους καρπούς (43-33 λαο 45-36), αλλά οι Βέλγοι όντας κυρίαρχοι στα ριμπάουντ και φέρνοντας το ματς στα δικά τους μέτρα και σταθμά, δεν άφησαν πολλά περιθώρια. Η Ελλάδα πλησίασε στο 67-60 στο τέλος της τρίτης περιόδου, όμως “κατέρρευσε” και πάλι, με το Βέλγιο να στέλνει το δείκτη στο +20 (81-61) και να ρίχνει στο… καναβάτσο με νοκ ντάουν την ελληνική ομάδα σε αυτή τη φάση των νοκ άουτ αγώνων. Το τελικό 87-72 πανηγυρίστηκε από την ομάδα του Βελγίου και με το παραπάνω και δικαίως, καθώς έδειξαν σ’ όλη τη διάρκεια του ματς, ότι πίστεψαν στους εαυτούς και δεν τους αδίκησαν. Κάτι που θα έπρεπε να είχαν φροντίσει να κάνουν οι Έλληνες διεθνείς, έχοντας ήδη καταλάβει από τα ματς του ομίλου, ότι με το αγωνιστικό τους πρόσωπο δεν βγαίνει ζημιωμένη μόνο η ελληνική ομάδα και το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και οι ίδιοι…
Διαιτητές: Ορουζγκάντι (Γερμανία), Γιούρτσεβιτς (Κροατία), Μπισουέλ (Γαλλία)
Δεκάλεπτα: 26-15, 45-34, 67-60, 87-72
Ελλάδα (Γιατράς): Μπαζίνας 3, Καλόγηρος 1, Κολοβέρος 11 (1), Κουρουπάκης 7, Βησσαρίου 3 (1), Φίλλιος, Μαντζούκας 2, Νετζήπογλου 11, Νικολαϊδης 7 (1), Οικονομόπουλος 7 (1), Τανούλης 20 (1), Τσάμης