Ο Απόλλων Σμύρνης, η Γ΄ εθνική και οι δυσκολίες της, το “πάντρεμα” της προπονητικής σε δύο ομάδες, η πρώτη του αγάπη, ο Δούκας, αλλά κι η Ευρωλίγκα με τους Παναθηναϊκό κι Ολυμπιακό, η προσπάθεια των ΠΑΟΚ, Άρη και ΑΕΚ στην Α1, καθώς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι τα στοιχεία που μπορεί να ξεχωρίσει κανείς στην… χειμαρρώδη συνέντευξη του προπονητή του Απόλλων Σμύρνης Δημήτρη Χουχουλή. Ο έμπειρος κόουτς που ΄χει πάρει από το χέρι τον Απόλλων και τον οδηγεί στο δύσκολο πρωτάθλημα της Γ΄ εθνικής, αλλά και τον Πανερυθραϊκό τον διατηρεί κοντά στους πρωτοπόρους της Α2 μίλησε στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του τμήματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών για όλους και για όλα…
Οι εορτές των Χριστουγέννων σας βρίσκουν πρωτοπόρους στην κατηγορία της Γ΄ εθνικής σ΄ έναν όμιλο που θα έλεγα πως δεν έχει τα μπάτζετ και την αίγλη που έχει ο 2ος όμιλος λόγω των αρκετών ιστορικών ομάδων που διαθέτει, αλλά είναι μία κατηγορία που έχει τη δική της ιδιαιτερότητα, τη δική της σκληρότητα και έχετε καταφέρει να βγείτε στον “αφρό”. Κατ΄ αρχάς η θέση αυτή σας ικανοποιεί στους στόχους που είχατε βάλει στην αρχή;
“Το κεφάλαιο Απόλλων για να αρχίσουμε από εκεί, για μένα ξεκίνησε πέρυσι όταν οι άνθρωποι της ομάδας, ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Παναγιώτης Καταβέλος, ο γενικός αρχηγός και “ψυχή” του τμήματος μπάσκετ κ. Μάνος Δημητρίου χρόνια στον Απόλλωνα και ο κ. Χρήστος Παριανός, δηλαδή η τριάδα που τρέχει ουσιαστικά το τμήμα μπάσκετ μου έκαναν την πρόταση να αναλάβω τον Απόλλωνα. Αυτή η τριάδα έχει ένα όνειρο που μου το εξέφρασε από την πρώτη στιγμή: ότι μετά από 8 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας μεταξύ Α΄ ΕΣΚΑ και Β΄ ΕΣΚΑ, μου ζήτησαν ο Απόλλων αυτό το τεράστιο όνομα, όχι στο μπάσκετ αλλά σαν ομάδα, δηλαδή σαν ιστορικό σωματείο να βρεθεί και πάλι στις εθνικές κατηγορίες. Και βέβαια εγώ κατάλαβα – κι εδώ ανοίγω μια παρένθεση, ότι έχω καταλάβει τι σημαίνει να είσαι σε τέτοιο σωματείο και τι σημαίνει να είσαι σε ομάδες τοπικών κοινωνιών – ότι ο Απόλλων είναι ενιαίος, μεγάλος μάλλον, πανελλαδικός, μπορείς να βρεις φιλάθλους του Απόλλωνα παντού.
Πέρυσι λοιπόν, ήταν αυτοσκοπός η άνοδος κι έτσι ξεκινήσαμε και κάναμε έναν σχεδιασμό και τα καταφέραμε σε ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, το περυσινό της Α΄ ΕΣΚΑ και καταφέραμε όχι απλώς να ανέβουμε κατηγορία αλλά ν΄ αρχίσουμε πια να επικοινωνούμε και το όνομα του Απόλλωνα μέσα στον μπασκετικό χάρτη. Και πως το επικοινωνήσαμε; Το επικοινωνήσαμε με τα αποτελέσματα τις επιτυχίες και την άνοδο.
Μέσα σε αυτή τη διαδικασία γνωριστήκαμε καλύτερα και δεν είναι αυτό χάϊδεμα ή κομπλιμάν. Εγώ να ξέρετε ότι έχω να πω είτε καλό ή κακό το λέω πάντα: είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους και τον τρόπο που σκέφτονται, το πόσο αγαπάνε την ομάδα, το πόσο κι αυτοί οι άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν λεζάντα, είναι παράγοντες, αγαπάνε και αυτοί τον Απόλλωνα και θέλουν να τον δουν ψηλά. Κι είμαι τυχερός που τους γνώρισα και συνεργαστήκαμε και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε και δεν ξέρω μέχρι που θα φτάσει αυτή η συνεργασία.
Σιγά-σιγά ο Απόλλωνας γίνεται μεγάλος και στο μπάσκετ. Πέρυσι όταν πήγα στην ομάδα είχαμε τριάντα ανθρώπους με το ζόρι στην εξέδρα. Στο τελευταίο παιχνίδι με τον Χαρίλαο Τρικούπη, που ήταν ένα ντέρμπι με μια ομάδα πολύ ποιοτική, μια ομάδα που ξεκίνησε με στόχο την άνοδο επενδύοντας πάρα πολλά χρήματα – κι εδώ θα πω ότι και αυτές οι προσπάθειες χρειάζονται στο ελληνικό μπάσκετ, χρειάζονται οι άνθρωποι που θα επενδύσουν θα βάλουν χρήματα, γιατί όπως σας είπα πριν για την Κύμη, για τον Φάρο, για τον Προμηθέα, ότι γύρω από αυτές τις ομάδες κινούνται κάποιοι άνθρωποι, παίκτες, προπονητές, γιατροί, φροντιστές, που δουλεύουν μιά που υπάρχουν χρήματα στο αντικείμενο μας – και στην εξέδρα ήταν πάνω από τετρακόσια άτομα, έχοντας φέρει και ο Χαρίλαος Τρικούπης γύρω στα ογδόντα έως εκατό άτομα.
Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο δείγμα ότι ο Απόλλων γίνεται μεγάλος. Στόχος της ομάδας τώρα αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσαμε να πούμε τίποτα, είμαστε στο υψηλότερο σκαλί, εμείς πρέπει να είμαστε ταπεινοί αυτό λέω και στους παίκτες μου σε οποιαδήποτε ομάδα είμαι, δεν θέλω ύφος, δεν θέλω λεζάντες, δεν θέλω είμαι, εγώ έγινα και αυτά.
Ο Απόλλων είναι μεγάλο όνομα, αλλά δεν παύει αυτή τη στιγμή να είναι νεοφώτιστος στην κατηγορία, με ότι σημαίνει αυτό το να είσαι νεοφώτιστος, υπάρχουν ομάδες που την έχουν παίξει την κατηγορία τρία και τέσσερα χρόνια, άρα έχουν αυτό που λέγαμε πριν για την Ερυθραία περισσότερη εμπειρία και τεχνογνωσία. Εμείς προσπαθούμε να χτίσουμε πάνω σε αυτό αυτή τη στιγμή, τα παιδιά κάνουν μεγάλη προσπάθεια έχουμε ποιοτικό ρόστερ, έχουμε παιδιά που θέλουν να διακριθούν, προσπαθούμε να βάλλουμε και νέα παιδιά μέσα από τον Απόλλωνα, από τα τμήματα των υποδομών. Ήδη έχουμε παιδιά που έχουν ρόλο στην ανδρική ομάδα, ο Νιώτης, ο Σιώμος και ο Παπουτσής, ο οποίος εντάξει δεν είναι μικρός, αλλά δεν είναι από την ομάδα, από τα σπλάχνα της ομάδας.
Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος εδώ που είμαστε δεν μπορούμε να αφήσουμε την ευκαιρία. Αν καταφέρουμε να είμαστε στις θέσεις που οδηγούν στην άνοδο, θα την κυνηγήσουμε μέχρι την τελευταία στιγμή, με ηρεμία όμως, χωρίς να μας αγχώνει αυτό. Παιχνίδι-παιχνίδι και εντάξει μια χαρά, η ομάδα να ευχαριστιέται αυτό που κάνει. Πιστεύω μέχρι το τέλος να είμαστε στις υψηλές θέσεις, τώρα μακάρι να είμαστε εδώ που είμαστε αυτή τη στιγμή”.
Να ρωτήσω εγώ τώρα κάτι, πόσο δύσκολο είναι να είσαι πρώτος προπονητής σε δύο ομάδες και μάλιστα η πρώτη Α2 και η δεύτερη Γ΄ Εθνική και παράλληλα να λέτε ότι λατρεύετε το μπάσκετ, πως δένει αυτό, προπονητής σε δύο ομάδες;
“Αυτό που είπες σχετικά με το μπάσκετ ότι το λατρεύω είναι η μόνη αλήθεια. Τώρα εκτός από το ότι λατρεύω το μπάσκετ είναι και η δουλειά μου, ασχολούμαι εκατό τοις εκατό με το μπάσκετ και από αυτό ζω την οικογένεια μου. Οι εποχές είναι δύσκολες να λέμε ότι ξέρεις αυτά είναι από αυτά που λέω, να έχουμε να λέμε ότι μπορείς να ακούσεις, ότι εγώ είμαι σε αυτή την ομάδα και παίρνω τόσα, μην τα πιστεύεις ότι ακούς, τα πραγματικά νούμερα είναι άλλα από αυτά που ακούς έξω, για να μπορέσεις να μεγαλώσεις την οικογένεια σου όπως σε όλες τις δουλειές πρέπει να βάλεις πιο πολλές εργατοώρες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, υπάρχει μεγάλη κούραση, υπάρχει ψυχική κούραση γιατί πρέπει γρήγορα να καθαρίσεις στο μυαλό σου το Σάββατο τη χαρά ή τη λύπη από τον αγώνα του Σαββάτου και να πας την Κυριακή να δώσεις πάλι τον καλύτερο σου εαυτό, σε ένα εξίσου ανταγωνιστικό πρωτάθλημα έχοντας πάλι και εκεί υψηλούς στόχους. Στο ενδιάμεσο αυτών των δύο αγωνιστικών, είναι ότι την Κυριακή είμαι από τις οχτώ το πρωί μέχρι τη μία στο γήπεδο του Πανερυθραϊκού και ασχολούμαι με τις ακαδημίες του συλλόγου, δηλαδή υπάρχει μια συνέχεια το Σαββατοκύριακο, που είναι πάρα πολύ κουραστική. Εντάξει προσπαθώ να αποφορτίζομαι γρήγορα υπάρχει και η εμπειρία τώρα βέβαια μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να διαχειριστώ τώρα πια πολύ πιο εύκολα τη χαρά, τη λύπη και την απογοήτευση, απ΄ ότι πριν πέντε χρόνια και προσπαθώ δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Είναι δύσκολο, όντως είναι δύσκολο για όποιον το κάνει, όχι ειδικά για μένα”.
Βοήθησε η εμπειρία σου και η οκταετής θητεία σου στον Δούκα, που από Δ΄ Τοπικό έφτασε στη Γ΄ Εθνική και σήμερα τον βλέπουμε στην Α2;
“Σίγουρα ο Δούκας είναι το πρώτο μου δημιούργημα. Κοίταξε εγώ τώρα είμαι δεκαοχτώ έως είκοσι χρόνια στο χώρο, έχω αλλάξει τρείς έως τέσσερις ομάδες, είμαι ο προπονητής που προσπαθώ να κάνω κάποια δουλειά, βέβαια πάντα μαζί με τους ανθρώπους που διοικούν τις ομάδες, δεν γίνεται να τα κάνει μόνη της η διοίκηση ή μόνος του ο προπονητής ή μόνοι τους οι παίκτες. Οι επιτυχίες είναι συλλογική προσπάθεια.
Με τον Δούκα μπήκα στο χώρο της προπονητικής, είναι ή πρώτη μου αγάπη παραμένει ένα κομμάτι της καρδιάς μου, γιατί γνώρισα τα πρώτα συναισθήματα που έδινε το επάγγελμα του προπονητή. Μέσα από τον Δούκα ξεκινήσαμε από τη Δ΄ ΕΣΚΑ και την άφησα την ομάδα στη Γ΄ Εθνική, δηλαδή κάναμε πέντε ανόδους, πήραμε δύο κύπελλα ΕΣΚΑ και μετά είχα μια χρονιά ταυτόχρονα Δούκα, Ερυθραία, μετά είχα δύο χρονιές ταυτόχρονα Ερυθραία, Νίκη Αμαρουσίου που και εκεί κάναμε άνοδο και εδραιωθήκαμε στη Γ΄ Εθνική και έχω τώρα τα τελευταία δύο χρόνια πάλι Ερυθραία, Απόλλων.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπήρχαν οι βασικοί πυλώνες, που ήταν ο Δούκας και Ερυθραία και υπήρξαν ακόμη δύο ομάδες που συνεργάστηκα ταυτόχρονα. Σίγουρα αυτό που με ρώτησες, ότι ο Δούκας ήταν η ομάδα που μου έδωσε το διαβατήριο να μπω στο χώρο της προπονητικής. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ την οικογένεια Δούκα και τον κύριο Μανωλόπουλο, που ήταν τότε στον Δούκα και τώρα είναι και ο άνθρωπος που είναι κοντά στην Ερυθραία τα τελευταία δώδεκα χρόνια, είναι ο άνθρωπος που στηρίζει την ομάδα μαζί με τον Σπύρο τον Γριβέα, τον Διονύση τον Χατσιώτη και τον Μιχάλη τον Χατζόπουλο, είναι η διοίκηση της Ερυθραίας.
Επειδή ανέφερα τους ανθρώπους του Απόλλωνα, είναι σωστό να θέλω να αναφέρω και τους ανθρώπους που συνεργάζομαι στον Πανερυθραϊκό, όπως επίσης θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συνεργάτη μου τον Παναγιώτη τον Χατζή, που τον έχω χρόνια από τις εποχές του Δούκα μαζί μου και συνεργαζόμαστε ακόμη, Δούκας, Ερυθραία, Νίκη Αμαρουσίου, τον Μιχάλη τον Ραχοβίτσα που συνεργαστήκαμε αρκετά χρόνια μαζί, τον Στέλιο τον Κοντούζη και όλα τα παιδιά όλους τους προπονητές που έχουμε συνεργαστεί, έχουν και αυτοί ένα μεγάλο μερίδιο στις επιτυχίες που έχουν γίνει, γιατί έχουμε τα τελευταία δέκα οχτώ χρόνια, υπάρχουν δεκαπέντε άνοδοι και δύο κύπελλα ΕΣΚΑ, δηλαδή ουσιαστικά κάθε χρόνο είχαμε κάτι να ασχοληθούμε και είχαμε και δύο πτώσεις, να μην τα ξεχνάμε και αυτά”.
Δεν υπήρχε η κατηγορία που ανήκει να μην αναφερθήκαμε από την Α1 μέχρι τη Γ΄ Εθνική, επομένως ένα τελευταίο σχόλιο θα ζητήσω μόνο, θα προχωρήσουμε να κάνουμε ένα θέμα για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πως βλέπεις τους αιωνίους στην Ευρωλίγκα, την είσοδο στο ΤOP-16 και δίχως τους δύο Θεσσαλονικιούς στο Γιουρο Καπ, γενικό σχόλιο.
“Κοίταξε το γενικό σχόλιο είναι μεγάλη χαρά να εκπροσωπείται το ελληνικό μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο, εγώ θα ήθελα να δω περισσότερους παίκτες στα ρόστερ των ομάδων, αλλά έτσι όπως έχει γίνει η διαδικασία με τους ανταγωνιστές, είναι δύσκολα να μπορείς να βγαίνεις σε ψηλούς στόχους με πολλούς γηγενείς.
Ο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι δύο ονόματα τεράστια για την Ευρωλίγκα. Όπως έγιναν τώρα οι όμιλοι της Ευρωλίγκα, θεωρώ ότι από τον όμιλο του Ολυμπιακού και ο τέταρτος που θα περάσει όποιον βρει από τον όμιλο του Παναθηναϊκού τον πρώτο ή τον δεύτερο μπορεί να σπάσει η έδρα. Θεωρώ ότι είναι ένας πολύ ισχυρός όμιλος εκεί που είναι ο Ολυμπιακός και ένας κανονικός όμιλος εκεί που είναι ο Παναθηναϊκός.
Τώρα όσον αφορά τον ΠΑΟΚ και τον Άρη νομίζω ότι γίνεται τεράστια προσπάθεια με διαφορετικό τρόπο από τις δύο ομάδες. Στον Άρη βρέθηκε ένας επενδυτής, στον ΠΑΟΚ υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ομάδα ανθρώπων εν αναμονή του επενδυτή, ο Πρέλεβιτς, ο Σταυρόπουλος, μπασκετικοί άνθρωποι της οικογένειας του ΠΑΟΚ, νομίζω ότι έρχεται κοντά τώρα και η ΑΕΚ με την επένδυση που κάνει ο κύριος Αγγελόπουλος, όλα αυτά είναι καλά για το ελληνικό μπάσκετ, νομίζω ότι θα μεγαλώσει ο ανταγωνισμός και με τις ομάδες που έρχονται από την Α2 του χρόνου, θα είναι πολύ δυνατές στην Α1 γιατί έχουν πολύ όρεξη οι άνθρωποι που χρηματοδοτούν αυτές τις ομάδες. Θεωρώ ότι ο Φάρος θα είναι σίγουρα, από εκεί και πέρα δεν ξέρω ποια θα είναι η δεύτερη ομάδα, θα παιχτεί μεταξύ Κύμης, Εθνικού, Προμηθέα Πατρών, νομίζω και αυτές του χρόνου θα βάλουν ψηλά τον πήχη, θα μεγαλώσουν τον ανταγωνισμό από την έκτη θέση και κάτω. Φέτος είναι πολύ υποτονικό το πρωτάθλημα της Α1 με ομάδες που δεν έχουν πολύ καλή ποιότητα”.
Ξεκινάτε ένα πρωί και έρχεται ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού και σας λέει, έχουμε το μπάτζετ, όποιο μπασκετμπολίστα θέλετε εν ενεργεία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο να είναι αύριο στην ομάδα σας. Τι θα απαντούσατε σε αυτή την ερώτηση;
“Λοιπόν εγώ θα μείνω εδώ όπως είπαμε, δεν θα ζητούσα τον ΛεΜπρόν Τζέιμς γιατί θα παραμείνω ταπεινός. Εγώ λοιπόν θα ζήταγα στον πρόεδρο, αν ήταν όλα αυτά πραγματικότητα, παρ΄ ότι έχει μεγαλώσει πια, δεν είναι αυτό που ήταν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά παρ΄ όλα αυτά είναι πολύ χρήσιμος, είναι πολύτιμος, θα μπορούσα να βάλλω πολλά επίθετα σε αυτό το όνομα, θα ζήταγα τον Δημήτρη τον Διαμαντίδη”.
Πηγή: apollongs.gr