Διαθέτει την… έκτη αίσθηση; Ποιος ξέρει… Το σίγουρο είναι όμως ότι αυτός ο άνθρωπος, ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είναι ο απόλυτος άρχοντας της Ευρώπης και μαζί του έχει γίνει κι ο Παναθηναϊκός το απόλυτο αφεντικό του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο θρόνο του κι έστειλε όλους τους φίλους του στα ουράνια, κατακτώντας το 6ο ευρωπαϊκό. 1996 Παρίσι, 2000 Θεσσαλονίκη, 2002 Μπολόνια, 2007 Αθήνα, 2009 Βερολίνο και τώρα, το 2011 η Βαρκελώνη υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα αυτής της ομάδας. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ έγινε… παιχνιδάκι στα χέρια της ελληνικής ομάδας, που επικράτησε στον μεγάλο τελικό του Final Four της Ευρωλίγκα με 78-70 και φορά το 6ο αστέρι στην φανέλα του!
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού Δημήτρης Διαμαντίδης, o MVP και του τελικού ήταν… αρχηγός μέσα κι έξω απ’ το παρκέ, καλώντας αυτή τη φορά τους Μπατίστ και τον Τσαρτσαρή και σήκωσαν μαζί και οι τρεις στον αέρα του Παλάου Σαν Τζόρντι το βαρύτιμο τρόπαιο!!!
Όσον αφορά το παιχνίδι; Το ματς ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς για τον Παναθηναϊκό, με τον Καλάθη να συνεχίζει τις καλές εμφανίσεις και τους Διαμαντίδη και Φώτση να δείχνουν ζεστοί. Η Μακάμπι, βέβαια δεν είναι καμία… αμελητέα ποσότητα και βρίσκει λύσεις. Ο Πνίνι αν κι όχι κάτι φοβερό σαν παίκτης, έξω απ’ τη γραμμή του τριπόντου είναι “καυτός” και φέρνει τις δύο ομάδες στη γραμμή αφετηρίας (6-6 στο 4′ και 11-11 στο 5′). Το προσπέρασμα με 13-11 στο 6΄ είναι… παροδικό, αφού ο Παναθηναϊκός σφίγγοντας την άμυνά του και έχοντας καλύτερες επιλογές στην επίθεσή του, ξεφεύγει με 13-18 στο 8′.
Η είσοδος στο παρκέ τόσο του Μάριτς (μετά τα δύο φάουλ του Βουγιούκα), όσο και του Μπατίστ γεμίζουν τη ρακέτα του Παναθηναϊκού, αναγκάζοντας τη Μακάμπι να επιλέγει οι επιθέσεις της να γίνονται απ’ την περιφέρεια. Οι πράσινοι ξεφεύγουν με 15-22 λίγο πριν το τέλος της πρώτης περιόδου, όμως δεν έχουν τις επιθετικές λύσεις που θα τους επιτρέψουν να εκμεταλλευτούν την αστοχία των αντιπάλων τους. Το 1/13 δίποντα των ισραηλινών θα έμοιαζε με… δώρο για την ελληνική ομάδα, εάν το δικό της 0/4 τρίποντα δεν της στερούσε τη δυνατότητα ν’ ανοίξει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα της διαφοράς. Κι αυτό φάνηκε καλά με τον Εντσον να έχει βρει επαφή με το καλάθι και να φέρνει την ομάδα του σε απόσταση βολής (22-25).
Το 3ο φάουλ του Βουγιούκα στο 16′ φέρνει και πάλι στο παρκέ τον Μάριτς, ενώ η επιλογή του Ομπράντοβιτς στην άμυνα είναι ζώνη με προσαρμογές, οδηγώντας τη Μακάμπι και πάλι στις μακρινές επιλογές των σουτ.
Ο Σχορτσιανίτης φαίνεται ότι είναι εκτός κλίματος, αλλά η Μακάμπι μένει μέσα στο παιχνίδι, χάρη στην ευστοχία της έξω απ’ τα 6.75. Πλησιάζει στο 17′ σε 27-29 και λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου σε 30-31 με τον Μπλου πάλι να βρίσκει στόχο απ’ τη γραμμή του τριπόντου. Ο Παναθηναϊκός αν και παίζει καλά στην άμυνα κι αναγκάζει τους αντιπάλους του να μην μπορούν να βρουν λύσεις καλές, ωστόσο στον επιθετικό τομέα χωλαίνει. Πέραν των Μπατίστ και Διαμαντίδη, δεν έχει άλλες λύσεις κι αυτό αντικατοπτρίζεται και στον “φτωχό” επιθετικό απολογισμό των 33 πόντων (30-33) που έχει πετύχει στο πρώτο 20λεπτο, με στατιστικά καθόλου κολακευτικά (14/21 δίποντα, 1/8 τρίποντα, 2/4 βολές, 8 λάθη).
Η επιθετική δυστοκία των πρασίνων συνεχίζει να κάνει την εμφάνισή της και στα πρώτα λεπτά της τρίτης περιόδου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι παίκτες του Ομπράντοβιτς “πουλάνε” εύκολα τη μπάλα, δίνοντας τη δυνατότητα στη Μακάμπι ν’ ανακάμψει. Στο 23’με τον Σχορτσιανίτη να πετυχαίνει το πρώτο του καλάθι (!), οι ισραηλινοί παίρνουν προβάδισμα 36-35, αλλά η απάντηση του Νίκολας είναι άμεση. Η καλύτερη είδηση, ωστόσο, για την ελληνική ομάδα είναι τα τρία φάουλ με τα οποία χρεώνονται ο Εντσον αρχικά κι ο “Σόφο” στη συνέχεια, με τον Έλληνα μάλιστα σέντερ να φορτώνεται εντελώς ανόητα μ’ αυτό το τρίτο φάουλ.
Τα καλά μαντάτα, πάντως για τον Παναθηναϊκό έρχονται κι από άλλο ένα… μέτωπο. Αυτό του Ρομέιν Σάτο, ο οποίος σ’ όλο το πρώτο ημίχρονο ήταν νευρικός και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάνει ακόμη κι ελεύθερα σουτ. Όμως στο 25′ ο Σάτο βλέπει τη μπάλα να του κάνει το χατίρι, το ταμπλό γράφει 36-40 κι η ψυχολογία του ανεβαίνει. Με καλή δική του άμυνα κι ένα δεύτερο σερί τρίποντό του, το σκορ πάει στο 36-43 και το… μομέντουμ είναι πλέον για τους πράσινους. Κι αυτό φαίνεται… Ο Καλάθης που παίρνει τη θέση του Διαμαντίδη (για να πάρει κάνα δύο ανάσες) στέλνει το δείκτη της διαφοράς στο +9 και στην επόμενη φάση ο Φώτσης, περνάει σαν… σταματημένο τον Μάτσβαν καρφώνει τη μπάλα αυτοκρατορικά στο καλάθι και η διαφορά εκτοξεύεται στο +11 (40-51), περίπου ενάμιση λεπτό πριν το τέλος του δεκαλέπτου…
Τάιμ άουτ άρον-άρον για τον Μπλατ, προκειμένου να… μαζέψει την ομάδα του, αλλά η νευρικότητά τους είναι εμφανής. Ο Σάτο συνεχίζει να κάνει εντυπωσιακό δεκάλεπτο και μ’ ένα ακόμη τρίποντό του, απαντάει σ’ εκείνο που είχε πετύχει λίγο νωρίτερα ο Μπλου. Το 43-54 είναι το σκορ του δεκαλέπτου, παρά τις διαμαρτυρίες των ισραηλινών προκειμένου να μετρήσει το τρίποντο που πέτυχαν, έχοντας όμως ακουστεί η λήξη του χρόνου… Μ’ ένα σερί 4-0 η Μακάμπι δείχνει διάθεση να επιστρέψει στο ματς (47-54), αλλά ο Νίκολας έχει άλλη άποψη. Το τρίποντό του δίνει σύνθημα για ν έο ξεκίνημα της ελληνικής ομάδας, ο Ομπράντοβιτς αποσύρει τον Σάτο για να του δώσει ανάσες και ρίχνει στο παρκέ τον Διαμαντίδη κι ο Παναθηναϊκός με το καθαρό μυαλό εκμεταλλεύεται κάθε αδυναμία που εντοπίζει στην άμυνα της Μακάμπι. Ο “Σόφο” έχει ήδη φορτωθεί με τέσσερα φάουλ, η διαφορά ανεβαίνει στο +14 (47-61) στο 33′ και η πλάστιγγα γέρνει όλο και περισσότερο. Χρόνος αρκετός πάντως υπάρχει και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τίποτε… Κι αυτό γίνεται, με την Μακάμπι ν’ αντεπιτίθεται. Ο Πάργκο παίρνει μπροστά, ο Ελιγιάχου δίνει βοήθειες και το +14 γίνεται +7 (56-63), κάνοντας τον Ομπράντοβιτς έξαλλο! Σάτο και Νίκολας πάλι παίρνουν θέση στην πεντάδα, ο Μπατίστ γράφει το 56-65, η άμυνα του τριφυλλιού “σφίγγει” και πάλι και στο 37′ το σκορ γίνεται 56-67 με το Νίκολας να είναι ο σκόρερ. Άρον-άρον τάιμ άουτ και πάλι απ’ τον Μπλατ, που πάντως βλέπει πως το κυνήγι, μοιάζει με… κυνήγι μαγισσών!
Η Μακάμπι προσπαθεί πλέον με σουτ απελπισίας απ’ τα 6.75 να φέρει τα πάνω κάτω, αλλά δίχως επιτυχία… Η πίεση και το άγχος βαραίνουν τα χέρια των ισραηλινών κι αυτό φαίνεται κι απ’ την αστοχία τους ακόμη κι απ’ τη γραμμή των ελευθέρων βολών! Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός διευρύνει όλο και πιο πολύ τη διαφορά. 2:11 με το σκορ να είναι 57-69 και το πανηγύρι στις εξέδρες να έχει ξεκινήσει. Λογικό, άλλωστε, διότι με τέτοιες επιλογές από πλευράς Μακάμπι και έχοντας απέναντί του μία τόσο έμπειρη ομάδα, δύσκολα ανατρέπεται…
Βέβαια τα πάντα σε τόσο χρόνο είναι ρευστά κι ο Παναθηναϊκός δείχνει αποπροσανατολισμένος, επιτρέποντας στους αντιπάλους του να επανέλθουν. Η πίεση της Μακάμπι οδηγεί σε λάθη και μαζί σε ροκάνισμα της διαφοράς. Λάθος και πάλι απ’ τους πράσινους και το ματς γίνεται ντέρμπι, αφού ο Ελιγιάχου μειώνει σε 64-69! Ο Ομπράντοβιτς έξαλλος καλεί νέο τάιμ άουτ, καθώς ο χρόνος είναι αρκετός για ανατροπές. Κι η απάντηση έρχεται στο παρκέ. Ο Μπατίστ γράφει το 64-71, ο Διαμαντίδης κλέβει τη μπάλα και πλέον τα πάντα δείχνουν ότι τελειώνουν.
Ο Μήτσος απ’ τη γραμμή γράφει το 64-74 και το τρόπαιο ετοιμάζεται να… θρονιάσει στην αγκάλη του!
Η πίεση αυτή τη φορά σ’ όλο το γήπεδο δεν μπορεί ν’ αποφέρει καρπούς, ο Παναθηναϊκός γυρίζει τη μπάλα καλά, ο Διαμαντίδης κερδίζει το φάουλ και στήνεται εκ νέου στη γραμμή, για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα… Ο Ομπράντοβιτς ρίχνει όλους τους παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί στο παρκέ, ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι στο θρόνο του και το πανηγύρι για το 6ο τρόπαιο ξεκινά ακόμη πιο έντονο… Το τελικό 70-78, απλώς μένει στην ιστορία, ενώ οι εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες στα μυαλά όλων είναι εντυπωσιακές…
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 15-22 , 30-33, 43-54, 70-78
MAKAMΠΙ (Μπλατ): Πάργκο 12, Χέντριξ, Σαρπ Μπλου 14 (3), Ελιάχου 10, Πνίνι 8 (2), Μπερστάιν, Έιντσον 17 (2), Μάτσβαν 3, Σχορτσανίτης 4.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18, Φώτσης 5, Σάτο 13 (3), Νίκολας 14 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (1), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4, Καϊμακόγλου.