Χωρίς σουτ, ο Γιάννης δεν αρκούσε για να δώσει τη νίκη…

Μόνο με τον Γιάννη και χωρίς σουτ δεν μπορείς να πας πουθενά! Η ελληνική ομάδα είχε διάθεση, είχε όρεξη, προσπάθησε να κοντράρει τους Αμερικανούς, αλλά δεν είχε το σουτ. Ούτε από μέση (14/39 δίποντα), ούτε και από μακρινή απόσταση (7/27 τρίποντα)… Και δίχως αυτό, ο MVP του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου, δεν μπορούσε μόνος του να νικήσει την ομάδα των ΗΠΑ, παρά το double-double που έγραψε η στατιστική του (15π., 13ρ.). Η ήττα από τις ΗΠΑ (69-53) ήρθε μάλλον αναμενόμενα, από τη στιγμή που η “επίσημη αγαπημένη” μας παρουσιάστηκε “προβληματική” σ’ αυτούς τους δύο τομείς και πλέον εκείνο που καλείται να κοιτάξει είναι το +12 στον “τελικό” της Δευτέρας κόντρα στην Τσεχία. Η ελληνική ομάδα δεν φοβήθηκε τους Αμερικανούς, κατάφερε να τους κρατήσει χαμηλά επιθετικά (μόλις 69 πόντους!), κρατήθηκε στο… ύψος της στον τομέα των ριμπάουντ (50-40) και αν είχε το σουτ, τότε πολλά μπορεί να ήταν διαφορετικά. Με τα “αν” και με τα “ίσως”, όμως δεν παίζεται το μπάσκετ (ούτε και κανένα άλλο σπορ ανά τον κόσμο), αλλά με το τί γίνεται μέσα στο παρκέ.

Κι εκεί το ελληνικό συγκρότημα φάνηκε ότι είχε μία “μαύρη τρύπα”. Που της στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω. Οι Αμερικανοί έχοντας πάρει το μάθημά τους από το ματς με την Τουρκία, μπήκαν πολύ πιο… ψαγμένοι στο παρκέ. Σίγουρα η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο απέναντί τους αποτελούσε ένα έξτρα κίνητρο για να μην αφήσουν τίποτε στην τύχη του. Ο μεγάλος Πόποβιτς είχε φροντίσει να κλείσει τους διαδρόμους στον Έλληνα σούπερ σταρ, που κατάφερε να πετύχει 15 πόντους, όμως δεν μπορούσε να “σπάσει” τα αμυντικά συστήματα που εφάρμοζαν οι Αμερικανοί. Κι από τη στιγμή που δεν είχε τη βοήθεια από το περιφερειακό σουτ, το πράγμα έγινε δύσκολο. Ο Σλούκας έδωσε λύσεις σημαντικές, ο Παπαπέτρου βοήθησε, όπως και οι Θανάσης Αντετοκούνμπο και Μάντζαρης όταν πήραν θέση στην 5άδα.

Αλλά είπαμε, η έλλειψη μακρινού σουτ που θα απειλούσε, στοίχισε… Σ’ ένα ματς, στο οποίο η Ελλάδα μπήκε ανταγωνιστική και καθόλου φοβισμένη στο παρκέ. Με τον Greak Freak να δίνει το ρυθμό (5 πόντους με το… καλημέρα), έδειξε διάθεση να μην αφήσει τους Αμερικανούς να φέρουν το ματς στα μέτρα τους. Με προσήλωση στον τομέα των ριμπάουντ και με καλές αποστάσεις στην άμυνα, κατάφερνε να βρίσκει τις λύσεις απέναντι σε μία αμερικανική ομάδα, που έπαιζε όπως ακριβώς την περιμέναμε. Με δύναμη, με τσαμπουκά και με αρκετή προσοχή κυρίως πάνω στον Αντετοκούνμπο. Αυτό έδινε τη δυνατότητα στους υπόλοιπους παίκτες να έχουν μία κάποια… ελευθερία κινήσεων, δίχως όμως να την μετουσιώνουν ουσιαστικά σε απειλή προς το αντίπαλο καλάθι. Ο Παπαπέτρου έδωσε κάποιες λύσεις στον επιθετικό τομέα, ενώ ο Σκουρτόπουλος από τον πάγκο φρόντισε από νωρίς να ανακατέψει την τράπουλα και με την επιλογή των δύο περιφερειακών και την άμυνα ζώνης προσπάθησε να κόψει τα εύκολα καλάθια των αντιπάλων του. Και εν μέρει το πέτυχε. Όμως οι Αμερικανοί ήταν φανερό ότι είχαν διαβάσει καλά το παιχνίδι της ελληνικής ομάδας και με “όπλο” τους τη δύναμή τους έφερναν το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, εκεί όπου ήταν φανερό ότι είχαν υπεροπλία.

Το 9-12 έγινε 19-13, πριν κλείσει το δεκάλεπτο με το ταμπλό να γράφει 19-17 με μία εκπληκτική πάσα του Καλάθη και εντυπωσιακό κάρφωμα του Παπαγιάννη… Ο Σλούκας ισοφάρισε σε 20-20 στο 11′, όμως η αδυναμία της ελληνικής ομάδας από τα 6.75 την “πλήγωνε”. Και το 4/12, έδινε στους αντιπάλους της τη δυνατότητα να μαζεύουν τα ριμπάουντ και να φέρνουν το παιχνίδι στο δικό τους τέμπο. Αυτό τους οδήγησε στο +9 (29-20 στο 14′), πριν αντιδράσει η ελληνική ομάδα. Πρόσκαιρα μεν, όπως αποδείχθηκε μειώνοντας σε 31-25, αφού οι Αμερικανοί παίζοντας πολύ καλά στον αμυντικό τομέα – κι έχοντας σε κάποιες φάσεις και αρκετή δόση τύχης, με τη μπάλα να μπαίνει και να βγαίνει από τη στεφάνη στα ελληνικά σουτ – ανέβασαν το δείκτη στο 38-25, που ήταν και το σκορ με το οποίο οι ομάδες πήγαν στο ημίχρονο.

Η ελληνική ομάδα έδειξε και πάλι σφυγμό (38-30 22′), όμως ήταν φανερό ότι δεν είχε τις λύσεις. Ο Αντετοκούνμπο δεν μπορούσε να βρει διαδρόμους για ν’ απειλήσει (έβρισκε “τείχος” από 3, 4 παίκτες μπροστά του!), οι συμπαίκτες του δεν βοηθούσαν επιθετικά και κάπως έτσι η διαφορά άρχισε να παίρνει την… ανηφόρα (45-30). Και το αντιαθλητικό (που σωστά) χρεώθηκε στον Greak Freak στο 24′ έδωσε στην αμερικανική ομάδα τη δυνατότητα να ξεφύγει κι άλλο (47-32). Το τρίποντο του Μπουρούση έδωσε μία λύση, αλλά ήταν εμφανές ότι η ελληνική ομάδα είχε πρόβλημα. Τεράστιο στον επιθετικό τομέα… Δεν μπορούσε να βρει λύση από την περιφέρεια, δεν υπήρχε τρόπος να μπει στο “ζωγραφιστό” και αυτό έφερε το +19 (56-37 στο 31′) υπέρ των Αμερικανών. Η εθνική μας, όμως είχε την… αναλαμπή που χρειαζόταν για να “μαζέψει” τη διαφορά. Ο Σλούκας σε πρώτη φάση, με τη συνδρομή των Μάντζαρη και Θανάση και σε συνδυασμό με το κοντό σχήμα (με τους Πρίντεζη και Βασιλόπουλο) και την άμυνα ζώνης (2-3) μείωσε σε 63-52 (στο 37′). Δεν μπόρεσε να φτάσει πιο κοντά, το τελικό 69-53 αποτελεί ένα… παράσημο για τους Έλληνες παίκτες που κατάφεραν να κρατήσουν τόσο χαμηλά στον επιθετικό τομέα τους Αμερικανούς, όμως πλέον πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους στον τελικό της Δευτέρας με την Τσεχία…