Λένε, μερικές μεγάλες χαρές, όταν έρχεται η ώρα να τις απολαύσεις είναι σαν ένας μικρός θάνατος…ξαφνικά είναι σαν να σταμάτησε ο χρόνος έστω κι αν η αδρεναλίνη χτυπάει “κόκκινο”, βλέπεις τα πάντα να περνάνε μπροστά στα μάτια σου, όλη η ζωή…της χρονιάς εκείνης, το άγχος στην αρχή, τις δυσκολίες και τις ατέλειωτες ώρες στο γήπεδο που χρειάστηκε να περάσεις στην διάρκεια της σαιζόν, τις μικρές χαρές που σε βοήθησαν να ξεπεράσεις όποια μεγάλη λύπη βρέθηκε έστω και για λίγο στην πορεία σου. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι κάθε πρωτάθλημα έχει την δική του ζωή και δύναμη, την δική του ιστορία να διηγηθεί όταν φτάνει στο φινάλε και τι καλύτερο όταν αυτό έρχεται με ένα χαμόγελο στα χείλη όπως είχαν όλοι οι άνθρωποι στην Γέφυρα μετά από το τέλος της πολύ σύντομης, όπως αποδείχθηκε, παρουσίας τους στην Γ΄ Εθνική.
Στην παρθενική χρονιά μιας ομάδας οι περισσότεροι χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν, για να βρούνε τα πατήματα τους μέσα στην νέα κατηγορία, αντίθετα με την νεοφώτιστη Γέφυρα που κατάφερε από την αρχή να είναι αποφασιστική και αποτελεσματική με την σταθερότητα να είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά της.
24 νίκες και μόλις δύο ήττες ήταν ο τελικός απολογισμός μιας χρονιάς – όνειρο που άρχισε με ένα σερί 10-0 νικών για αρχή και τους Ικάρους Σερρών να είναι αυτοί που τους ανάγκασαν για λίγο να…διακόψουν τις «υψηλές πτήσεις» τους. Όμως οι καλαθοσφαιριστές των νεοφώτιστων είχαν «γλυκαθεί» από τις επιτυχίες και στην συνέχεια έδειξαν ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να επιτρέψουν σε κανέναν να βάλει «φρένο» στο ταξίδι τους.
Με την έναρξη του 2016 η ομάδα της Γέφυρας προσπάθησε να το επαναλάβει αλλά αυτή τη φορά, σταμάτησε το σερί της στις εννιά συνεχόμενες νίκες και πάλι εκτός έδρας και συγκεκριμένα μέσα στην μεγάλη συνδιεκδικήτρια της ανόδου Ασπίδα Ξάνθης. Όμως το στραβοπάτημα αυτό δεν ήταν αρκετό για να χαλάσει το όνειρο αυτό, παικτών, διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας. Μπορεί η ξανθιώτικη ομάδα να απέκτησε έτσι προβάδισμα σε ενδεχόμενη τελική ισοβαθμία με τον μεγάλο της αντίπαλο όμως οι καλαθοσφαιριστές της Γέφυρας με αρχηγό τον Δημήτρη Μπίσκα δεν άφησαν να τριτώσει το κακό, ε…οι ήττες εννοούσα και η ισοβαθμία αυτή δεν ήρθε ποτέ. Έτσι οι πανηγυρισμοί στο τελευταίο παιχνίδι με την Γαλάτιστα όπως μπορούμε να δούμε και από τις φωτογραφίες απεικονίζουν όλη αυτή την θέληση, την προσπάθεια πολλών ανθρώπων διαφορετικών με όμως ένα κοινό στόχο, να μπορέσουν έστω και με κόπους πολλούς, να απολαύσουν το μοναδικό ποτό που μόνο καλό σου κάνει: το νέκταρ της επιτυχίας το οποίο γίνετε ακόμη πιο γλυκό μέσα από το Κύπελλο του Πρωταθλητή!