Μήπως πρέπει (να αρχίσουμε) να ανησυχούμε;

Αν οι διοργανώσεις των λεγόμενων «μικρών» εθνικών ομάδων αποτελούν ένα είδος… προάγγελου του μέλλοντος (εν πολλοίς αυτό συμβαίνει εδώ και 20 χρόνια), τότε το ελληνικό μπάσκετ έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για το τι του επιφυλάσσει. Διότι ακόμα κι αν τα μετάλλια δεν είναι αυτοσκοπός σε αυτό το επίπεδο (άσχετα αν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος τα επικαλείται επί σταθερής βάσης εδώ και δεκαετίες ολόκληρες), δεν είναι και λίγο να μένουν εκτός οκτάδας μέσα στο ίδιο καλοκαίρι όλες οι ομάδες μιας χώρας που έχει κατακτήσει συνολικά 16 μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Για την ακρίβεια, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στο ελληνικό μπάσκετ…

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν μείνει και οι τρεις εθνικές ομάδες εκτός οκτάδας την ίδια χρονιά, μετά το 2004 τουλάχιστον, από τότε δηλαδή που τα Ευρωμπάσκετ Παίδων, Εφήβων και Νέων άρχισαν να διοργανώνονται κάθε χρόνο. Το πιο ανησυχητικό, δε, είναι ότι μέχρι το 1998 η Ελλάδα είχε μόλις τέσσερις θέσεις εκτός οκτάδας και από το 2005 και μετά… 12!

Εν κατακλείδι, ωραία τα μετάλλια, οι υποδοχές στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και οι θριαμβολογίες για τις υποδομές του ελληνικού μπάσκετ. Ακόμα πιο ωραία η γενιά των «90άρηδων», η οποία συνέλεξε τα τελευταία 4 μετάλλια. Τα πρώτα σημάδια, πάντως, για τη συρρίκνωση του ταλέντου στο ελληνικό μπάσκετ, για την έλλειψη μαζικής παραγωγής παικτών, έχουν διαφανεί εδώ και αρκετά χρόνια. Μήπως -επιτέλους- ήρθε και η ώρα να αρχίσουμε να ανησυχούμε;

Οι χειρότερες χρονιές στις μικρές εθνικές ομάδες 

2011 Νέοι 12οι Εφηβοι 14οι Παίδες 9οι-12οι
2010 Παίδες 10οι    
2009 Εφηβοι 13οι Παίδες 14οι  
2008 Νέοι 13οι Παίδες 12οι  
2007 Νέοι 13οι      
2006 Παίδες 9οι    
2005 Εφηβοι 13οι Παίδες 13οι  
1998 Νέοι 11οι    
1984 Εφηβοι 9οι    
1979 Παίδες 9οι    
1972 Εφηβοι 9οι