«Στη δουλειά μας λέμε συχνά ότι «το μπάσκετ είναι απλώς ένα παιχνίδι». Πολλές φορές, ένα ματς το έχουμε στο μυαλό μας σαν μία ταινία, σαν σενάριο που εμείς οι προπονητές επιθυμούμε να δούμε να εξελίσσεται ακριβώς όπως το θέλουμε. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, βιώνουμε κάτι που δεν είναι παιχνίδι. Και είμαστε άθελά μας πρωταγωνιστές ενός φιλμ με την… ίδια υπόθεση. Για την ακρίβεια, με το ίδιο «σκηνικό», για τον καθένα μας»… Ο προπονητής της Όρενμπουργκ Τζώρτζης Δικαιουλάκος μιλά στο athletestories.gr για τον τρόπο που βιώνει ο ίδιος, αλλά και οι άλλοι Έλληνες προπονητές και γυμναστές την επιβολή της καραντίνας λόγω του Covid-19 στη Ρωσία και φέρνει στο μυαλό του τις μέρες που έζησε στο Σεράγεβο την άνοιξη του 1992, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
«Εκτός γηπέδου, όλοι μας έλεγαν για καιρό ότι θα ξεσπάσει ο πόλεμος, όμως εμείς που ζούσαμε στην πόλη δεν βλέπαμε να έρχεται κάτι τέτοιο. Ακόμη και οι ίδιοι οι κάτοικοι επέμεναν ότι για πολλά χρόνια ζούσαν αρμονικά στο Σεράγεβο Σέρβοι, Κροάτες, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, χωρίς κανένα πρόβλημα. «Είμαστε γείτονες, φίλοι», ήταν η χαρακτηριστική έκφραση που είχαν. Υπήρχαν ζευγάρια από διαφορετικές θρησκείες, οικογένειες που είχαν βαφτίσει το ένα παιδί τους ορθόδοξο και το άλλο μουσουλμάνο. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί δεν έβλεπαν τι έρχεται. Κι όμως, έκαναν λάθος…».
Διαβάστε αναλυτικά στο athletestories.gr