Σ’ ένα παιχνίδι γιορτή του μπάσκετ, σε μία διοργάνωση που για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια είχε και πάλι τη μορφή Final 4, ο Ολυμπιακός πανηγύρισε τον 10ο τίτλο του, επικρατώντας του «αιωνίου» αντιπάλου του με 81-73. Μία νίκη που ήρθε χάρη στις αντοχές που έδειξαν οι Πειραιώτες, γυρίζοντας από το -12 που είχαν βρεθεί με τους Ντόρσεϊ, Γουόκαπ – και λίγο λιγότερο τον Βεζένκοφ (που ήταν ο κινητήριος μοχλός του στο πρώτο μισό της αναμέτρησης) – να είναι οι παίκτες-κλειδιά του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός που φάνηκε να έχει το πάνω χέρι της αναμέτρησης, έμεινε από δυνάμεις στο κρίσιμο τελευταίο 10λεπτο, εκεί όπου σκόραρε όλους κι όλους πέντε πόντους (!!!) και είδε τον τίτλο να φεύγει από τα χέρια του…
Το παιχνίδι ήταν μία διαφήμιση του μπάσκετ. Με τους παίκτες στο παρκέ να προσφέρουν όμορφο θέαμα στους περίπου 2000 φίλους του αθλήματος που βρέθηκαν στα «Δύο Αοράκια», οι οποίοι με τη σειρά τους δεν έδωσαν κανένα δικαίωμα και βοήθησαν ώστε αυτό το Final 4 να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία.
Μία επιτυχία όχι μόνο εκτός παρκέ, αλλά κι εντός… Καθώς το παιχνίδι ήταν εξαιρετικό και μοιρασμένο. Με τον Παναθηναϊκό για 30 λεπτά να μοιάζει το αφεντικό, αλλά τον Ολυμπιακό να έχει αντοχές σ’ αυτόν τον… μαραθώνιο!
Το πρώτο ημίχρονο ήταν η απόλυτη διαφήμιση του μπάσκετ, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για ένα ντέρμπι αιωνίων… Με τις δύο ομάδες να ξεδιπλώνουν στο παρκέ όλη τους τη μαεστρία, πάθος και διάθεση. Το γρήγορο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού (7-0) βρήκε απάντηση απ’ τον Ολυμπιακό, που είχε καλά ποσοστά από τα 6.75, αλλά αμυντικά παρουσίαζε κάποιες μικρές αδυναμίες. Ο Νέντοβιτς ήταν το πρόσωπο του ημιχρόνου (με 19 πόντους και 4 τρίποντα), έχοντας πετύχει μεγάλα καλάθια κι αναγκάζοντας τους αμυντικούς των Πειραιωτών να στρέφουν όλο και πιο πολύ πάνω του το βλέμμα τους. Στον αντίποδα ο Μπαρτζώκας έβλεπε τον Βεζένκοφ να «κουβαλά» επιθετικά την ομάδα του και ν’ αποτελεί την κύρια απειλή. Όμως ο Ολυμπιακός πέραν του Βεζένκοφ δεν έβρισκε σταθερά σε κάποιον άλλον παίκτη, παρά μόνο κάποιες αναλαμπές από τους Παπανικολάου, Σλούκα, Ντόρσεϊ Λαρεντζάκη και Φαλ. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός πέρα από τον «καυτό» Νέντοβιτς έβλεπε τόσο τον Μέικον, όσο και τους Γουόκαπ και Παπαγιάννη να δίνουν τις δικές τους ουσιαστικές βοήθειες στην ομάδα τους (και με καλάθια, αλλά πολύ περισσότερο στην αμυντική της προσήλωση) κι αυτό τους επέτρεψε να βρεθούν στο τέλος του πρώτου 20λέπτου, έχοντας ένα μικρό προβάδισμα στο σκορ (45-49).
Μία διαφορά που οι «πράσινοι» φρόντισαν να τη διευρύνουν στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου (59-47), χάρη στην συνεχιζόμενη καλή επιθετική τους λειτουργία από τη μία, αλλά και το πολύ καλό πλάνο που είχαν στην άμυνά τους. Ο Μπαρτζώκας κάλεσε εσπευσμένα τάιμ άουτ για να κόψει τη φόρα των αντιπάλων του και εν μέρει το πέτυχε, με τον Ντόρσεϊ να δίνει ανάσες στην επίθεση. Όμως ο Παναθηναϊκός συνέχιζε να έχει το πάνω χέρι και να κρατάει τα ηνία, παρότι τα «βαριά χαρτιά» του, Νέντοβιτς και Γιόβιτς δεν πρόσφεραν κάτι ουσιαστικό στο τρίτο δεκάλεπτο, Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι το μομέντουμ ήταν υπέρ του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός βρήκε τις λύσεις που έψαχνε. Με υπομονή στην επίθεση και τους Ντόρσεϊ και Γουόκαπ ν’ αλλάζουν τις ισορροπίες, «κλείδωσε» τον αντίπαλό του και όχι απλά «ροκάνισε» τη διαφορά των 12 πόντων, αλλά βρέθηκε να προηγείται με 67-73 στο 37’. Οι «πράσινοι» είχαν μείνει άποντοι από το ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου κι έμοιαζαν… χαμένοι στο παρκέ! Κάτι που επέτρεψε στον Ολυμπιακό να πανηγυρίσει μία μεγάλη ανατροπή και μία ακόμη πιο μεγάλη νίκη (73-81), αλλά και έναν τίτλο, τον 10ο στον θεσμό…
Το φύλλο αγώνα
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 73-81
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 17-21, 45-49, 67-58, 73-81
Διαιτητές: Φούφης, Κορομηλάς, Τσαρούχα
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Πρίφτης): Μέικον 10 (2), Παπαγιάννης 10 (12ρ.), Μποχωρίδης 2, Κασελάκης 4, Ουάιτ 15 (1), Γιόβιτς, Νέντοβιτς 23 (4), Έβανς 6, Σαντ Ρόος 3 (1)
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μπαρτζώκας): 8 (1), Ντόρσεϊ 21 (3), Λαρεντζάκης, Φαλ 7, Σλούκας 10 (1), Μάρτιν 4, Βεζένκοφ 18 (2, 13ρ.), Πρίντεζης, Παπανικολάου 2, Ζαν Σαρλ 2, ΜακΚίσικ 9