Το πρωτάθλημα που διανύουμε έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως το καλύτερο των τελευταίων ετών, άλλοι πάλι, δεν συμμερίζονται αυτήν την άποψη καθώς το αποκαλούν ως το πρωτάθλημα των βετεράνων.
Η αναλογία των μεγάλων παικτών έναντι των μικρών είναι εμφανέστατα υπέρ των πρώτων, όμως πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Οι Μαχητές είναι μία από αυτές, είναι η ομάδα με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας, μόλις τα 23 έτη και αυτή τα τελευταία χρόνια έχει δώσει βάση στην εξέλιξη των νέων αθλητών.
Εδώ και τρία χρόνια, ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης έχει αναλάβει τη διαχείριση νεαρών παικτών και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, καθώς την περασμένη σεζόν η ομάδα ανέβηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α2, επικρατώντας στα μπαράζ του Φάρου Κερατσινίου, ενώ φέτος τα Πεύκα πραγματοποιούν μία αξιόλογη πορεία.
Τα παιδιά παρά το νεαρό της ηλικία τους δείχνουν να ανταπεξέρχονται στις προκλήσεις. Οι Μαχητές στα περισσότερα παιχνίδια έχουν δείξει ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο αποδεικνύοντας πως πρόκειται για έναν άξιο αντίπαλο. «Το μυστικό είναι ότι δουλεύουμε σε πάρα πολύ υψηλούς τόνους κατά τη διάρκεια της προπόνησης εδώ και τρία χρόνια. Δεν είναι κάτι που έγινε φέτος. Ετσι λειτουργούμε ως ομάδα, με παιδιά που ίσως να μην έπρεπε να συμμετέχουν στο πρωτάθλημα, αλλά επιλέξαμε να τους δώσουμε την ευκαιρία μέσα από τη δουλειά και την ομαδική αντίδραση. Θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία σε νέα παιδιά να μπουν στο χώρο. Γι΄αυτό υπάρχουν οι Μαχητές για κανένα άλλο λόγο. Ούτε έχουμε μία πόλη πίσω μας, ούτε έχουμε την ιστορία ως όνομα. Αυτό που ζητάμε είναι να βγάλουμε νέα παιδιά».
Το… κοντέρ μετρά εφτά νίκες, ενώ έχουν «χτυπήσει» αρκετά παιχνίδια έχοντας απέναντί τους πιο ισχυρούς αντιπάλους. «Ξέρουμε που πρέπει να χτυπήσουμε. Με τον Εθνικό θέλαμε να ήμασταν ανταγωνιστικοί, ήμασταν για αρκετό διάστημα. Για εμάς το πρωτάθλημα θα παιχτεί μέσα στην έδρα μας, εκεί θα κριθεί η παραμονή. Ολες οι ομάδες που είναι κοντά μας και έχουμε μία ήττα διαφορά ή οι ομάδες που κυνηγάμε είναι μέσα στην έδρα μας. Τώρα κοιτάζουμε να δοκιμάσουμε κάποια πράγματα, να βάλουμε μέσα κάποια παιδιά να παίξουν και από εκεί και μετά τα ματς που σημαδεύουμε είναι συγκεκριμένα. Δεν μπορούμε να χτυπήσουμε ούτε τον Φάρο, ούτε τον Εθνικό, ούτε τον Προμηθέα, ξέρουμε που πατάμε. Εχουμε όμως παιχνίδια στην έδρα μας όπως τον Δούκα, τον Ηρακλή, το Ψυχικό που είναι για μας κομβικά ματς. Η ομάδα μου δείχνει ότι παλεύει τα εκτός έδρας και δεν μπορεί το κάτι παραπάνω, γιατί της λείπει κάτι, η εμπειρία, αλλά μέσα στην έδρα μας είμαστε πολύ δυνατοί και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τον οποιονδήποτε».
Πόσο όμως η έλλειψη εμπειρίας καλύπτεται από τον νεανικό ενθουσιασμό; «Καλύπτεται έως ενός σημείου. Στο δια ταύτα όμως η ποιότητα του παίκτη μετράει πάρα πολύ. Ο Μάντζαρης, ο Τότσιος, έκαναν 3-4 φάσεις, έχουν την ικανότητα, η ποιότητα είναι σημαντικό κομμάτι και εμείς δεν την έχουμε ακόμα. Εχουμε ενθουσιασμό, αυτό μας κρατάει. Επίσης είμαστε πολύ καλά γυμνασμένοι, παλεύουμε αλλά στη δύσκολη στιγμή, στην έδρα μας λόγω της ατμόσφαιρας οι παίκτες μου είναι πολύ καλύτεροι», αναφέρει αρχικά ο κόουτς τω Πεύκων και συνεχίζει: «Για να είσαι εδώ, να έχεις αντέξει και να έχει κάνει εφτά νίκες, πρέπει να έχεις και ταλέντο, αλλά ακόμα δεν είναι πνευματικά έτοιμοι, στη δύσκολη στιγμή να βγάλουν το ταλέντο τους».
«Η παραμονή μεγαλύτερη επιτυχία από την περυσινή»
Η πρώτη παρουσία των Μαχητών στην κατηγορία έτυχε σ΄ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα. 20 αγωνιστικές μετά τα Πεύκα έχον χαράξει τη δική τους πορεία. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος, η αλήθεια είναι αυτή. Στην αρχή ειδικά, όταν άρχισαν να γίνονται αυτές οι μεταγραφές με τον παχυλό αριθμό χρημάτων ήμουν διστακτικός. Πίστευα στην ομάδα μου, πιστεύω στη δουλειά που κάνουμε, αλλά για εμάς ήταν μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Σίγουρα μετά από τόσο καιρό για εμάς το πρόσημο είναι θετικό, θα μπορούσαμε βέβαια να έχουμε άλλες δύο με τρεις νίκες, δεν τις έχουμε, πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να πάρουμε ότι έχουμε προγραμματισμένο. Αν θα πάμε πλέι άουτ, σίγουρα εκεί δεν θα είμαστε ένας εύκολος αντίπαλος. Μην ξεχνάμε ότι τα ματς είναι τον Ιούνιο, τα δικά μου τα παιδιά είναι νέα, έχουν φρέσκα… πόδια. Τότε πολλές ομάδες θα έχουν… βαριά πόδια, δεν είναι το ίδιο. Νομίζω θα είναι μεγάλο πρόβλημα για τους αντιπάλους, αν θα πέσουν με τους Μαχητές τον Ιούνιο. Η ποιότητα και η ικανότητα δεν έχουν ηλικία. Στο τέλος θα τα καταφέρουμε και για εμάς θα είναι πιο μεγάλη επιτυχία και από την περυσινή. Και αυτό γιατί ερχόμαστε σ΄ένα πρωτάθλημα με μικρό μπάτζετ, με τον μικρότερο μέσο ηλικίας απέναντι σ΄ένα πρωτάθλημα γιγάντων. Είναι μια Α1 κυριολεκτικά…».
Ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, μία Α2 που μπορεί να συγκριθεί κάλλιστα με την Α1. Η συμμετοχή λοιπόν σ΄ένα τέτοιο πρωτάθλημα γεμίζει τα Πεύκα με εμπειρίες και εικόνες. «Για εμάς αλλά και για εμένα προσωπικά είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Προσπαθούμε να απολαύσουμε το ταξίδι, έχουμε δύσκολη αποστολή. Η δημιουργία των πλεί οφ και των πλέι άουτ αναβάθμισε το πρωτάθλημα, το οποίο θα είναι ανταγωνιστικό μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Δεν υπάρχει πλέον εύκολο παιχνίδι, αν δεν παίξεις καλά δεν θα κερδίσεις και αυτό θα πάει μέχρι το τέλος. Κάποτε από τη μέση και μετά το πρωτάθλημα χώλαινε, αυτός που σωζόταν ήταν αδιάφορος, αυτός που ανέβαινε επίσης, ήταν από κάποιο σημείο και μετά ένα αδιάφορο πρωτάθλημα. Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που αυτά τα παιδιά δεν έχουν μπασκετικές παραστάσεις και μπαίνουν σ΄ένα πρωτάθλημα τόσο ανταγωνιστικό και ποιοτικό».
Ο επαγγελματισμός και το… σκαλοπάτι
Η φιλοσοφία των Μαχητών είναι γνωστός, καθώς στοχεύει στο να δώσει εφόδια σε νέους παίκτες. «Εχουμε μία φιλοσοφία ως ομάδα, ξέρουμε που βαδίζουμε. Δεν είμαστε μία ομάδα που μπορεί να ανταποκριθεί σε συνθήκες Α1 δεν είμαστε έτοιμοι ούτε κατά διάνοια. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να σωθούμε και να δικαιώσουμε την παρουσία μας και την επόμενη χρονιά να εξακολουθήσουμε να υποστηρίζουμε την φιλοσοφία μας. Από εκεί και πέρα το επαγγελματικό πρωτάθλημα, στηρίζετε πολύ στα λεφτά, κακά τα ψέματα. Εμείς ακόμα δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε, γι΄αυτό και βαδίζουμε σ΄ένα πλάνο low profile. Βήμα βήμα για να φτάσουμε όσο πιο ψηλά. Για εμένα, μπορούν να βγαίνουν καινούργια παιδιά στην κατηγορία, όπως ο Απιδόπουλος; Όπως ο Πέτρος Γερομιχαλός, ο οποίος ξεπετάχτηκε πέρυσι και φέτος είναι σε μια ομάδα που πρωταγωνιστεί; Ο ρόλος μας πρωτίστως είναι αυτός και μετά όλα τα άλλα. Θέλει υπομονή», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης και συμπληρώνει: «Δουλεύουμε πολύ επαγγελματικά έως απόλυτα θα έλεγα. Νομίζω ότι οι συνθήκες για έναν νέο αθλητή, μέσα από τη δουλειά, να δείξει τι αξίζει και από εκεί και πέρα να πάει όσο πιο ψηλά μπορεί».
Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο η ανάμειξή του με τις νεαρές ηλικίες του άνοιξαν νέους ορίζοντες. «Αρχικά ήταν μονόδρομος. Μετά σε εξιτάρει γιατί θέλεις να αφήσεις το στίγμα σου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να δουλέψεις σε ομάδα Α1. Γνωρίζω όμως ότι θα κάνω αυτή τη δουλειά και να προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος σε αυτό το κομμάτι. Να βγάλω κάποια παιδιά, βγάλαμε έναν νεανικό τρόπο παιχνιδιού που είναι αρεστός στο κόσμο, γιατί του αρέσει να βλέπει θεαματικό και γρήγορο μπάσκετ. Όμως οι συνθήκες παίζουν μεγάλο ρόλο, γιατί στην πόλη μου, δεν υπάρχουν χρήματα. Πολλά νέα παιδιά διψάνε, ας είμαστε εμείς το σκαλοπάτι τους για το επόμενο βήμα».
Η διαχείριση των «μικρών» και οι διαφορές…
Πόσο εύκολο όμως είναι να διαχειριστείς τους μικρούς; «Μέσα από το ρυθμό της προπόνησης. Είναι σε τέτοιο επίπεδο, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα παρά μονάχα να ακολουθήσεις. Σημαντικός είναι και ο ρόλος, δεν είναι όλοι οι παίκτες το ίδιο, δεν κάνουν όλοι τα ίδια πράγματα. Καθένας πρέπει να ακολουθήσει το ρόλο του, αν το βάλεις σε μία σειρά είναι εύκολο».
Εχοντας δουλέψει και με μεγάλους αλλά και με νεαρούς αθλητές, ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης μπορεί να βρει τις διαφορές. «Δεν διαφοροποιώ τη δουλειά μου, ως προς το ρυθμό της προπόνησης και το ρυθμό του παιχνιδιού, είναι το στυλ μου αυτό. Όταν έχεις να κάνεις με πιο μεγάλους είσαι πιο απαιτητικός, έχεις καλύτερη διαχείριση, ενώ στον μικρό πρέπει να είσαι απόλυτος, πρέπει να ακολουθηθεί το πλάνο. Στον μεγάλο μπορείς να τον αφήσεις να βγάλει την προσωπικότητά του».
Τρία χρόνια μετρά η έντονη ενασχόλησή του με τους μικρούς και αυτό όπως φαίνεται είναι κάτι που τον γεμίζει. «Είναι κάτι που με εκφράζει και με εξιτάρει κιόλας. Χάσαμε, ας πούμε με 16 πόντους και τη Δευτέρα στην προπόνηση θα έχουμε τον ίδιο ενθουσιασμό. Θα πρέπει να μιλήσεις με τους παίκτες, να τους ηρεμίσεις».
Το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς, αν και ο έμπειρος κόουτς φαίνεται πως έχει βρει το… λιμάνι του. «Το πιο πιθανό είναι αυτό, εκτός και αν έρθει η Μπαρτσελόνα (σ.σ. γέλια). Δεν θέλω να διαφοροποιηθώ αλλά κάθε άνθρωπος έχει ένα κρυφό όνειρο στο μυαλό του. Αν βρεθεί κάτι το οποίο θα με πείσει να φύγω από την πόλη μου δεν θα πω όχι, αλλά για εμένα προτεραιότητα έχουν οι Μαχητές».