Από την… κόλαση στον παράδεισο και στο βάθρο του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για την Ελλάδα! Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, που το περασμένο καλοκαίρι είχε τερματίσει στην 12η θέση, έκανε την απόλυτη υπέρβαση. Ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και στον μικρό τελικό της διοργάνωσης, πήρε τη νίκη (68-64 στην παράταση) επί του Βελγίου και μαζί και το χάλκινο μετάλλιο!!! Μία νίκη βγαλμένη από την… ψυχή των Ελλήνων παικτών, που ως τα μισά της τελευταίας περιόδου «κυνηγούσαν» στο σκορ, κι έβλεπαν τους Βέλγους ν’ αγγίζουν όλο και πιο πολύ το βάθρο. Όμως κάπου εκεί, στο δύσκολο σημείο, ήρθε η μεταμόρφωση. Το ψηλό σχήμα που επιλέχθηκε από το προπονητικό επιτελείο, έδωσε λύσεις, η άμυνα «έπνιξε» τους Βέλγους και σιγά-σιγά η πλάστιγγα άρχισε ν’ αλλάζει πλευρά. Η εθνική μας «ροκάνισε» τη διαφορά και παρότι πέταξε ένα σωρό ευκαιρίες για να «κλέψει» το χάλκινο μετάλλιο στην κανονική διάρκεια του ματς, το έκανε στην παράταση!
Μπήκε στο έξτρα πεντάλεπτο με το… μαχαίρι στα δόντια και αποφασισμένη να μην πετάξει τη μεγάλη αυτή ευκαιρία που είχε μπροστά της. Παρότι και σ’ αυτόν τον έξτρα χρόνο, δεν απαλλάχθηκε από τις κακές επιλογές της, η ελληνική ομάδα, είχε μεγάλο όπλο της το πάθος στην άμυνα. Κι αυτό ήταν που περιόρισε τους Βέλγους και τους έριξε στο καναβάτσο, δίνοντας το έναυσμα στους Έλληνες παίκτες να κλειδώσουν τη νίκη και να πανηγυρίσουν με την ψυχή τους την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου…
Βέβαια για να φτάσει ως τη μεγάλη ανατροπή, η Ελλάδα χρειάστηκε να περάσει από σαράντα κύματα. Είδε το Βέλγιο να μπαίνει δυνατά και να βάζει δύσκολα στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και βρέθηκε από νωρίς με «κεφάλι» στο σκορ (2-5, 5-10). Οι Έλληνες παίκτες προσπάθησαν να ισορροπήσουν το ματς, να βρουν απαντήσεις και με τον Πλώτα προσπέρασαν με 16-14 λίγο πριν το τέλος της πρώτης περιόδου, την οποία και έκλεισαν έχοντας βραχεία κεφαλή (18-17). Με τους Βέλγους, όμως να παίρνουν εκ νέου τα ηνία κι εκμεταλλευόμενοι τα πολύ χαμηλά ποσοστά των Ελλήνων παικτών (κυρίως από τη γραμμή του τριπόντου), μετέτρεψαν το 24-25 σε 26-35. Η προσπάθεια των παικτών του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος να μαζέψει τη διαφορά, δεν ευοδώθηκε, καθώς το άγχος ήταν εμφανές και δεν ήταν λίγες οι φάσεις που χάνονταν ακόμη και τα… άχαστα! Στο 18’ ο δείκτης της διαφοράς ανέβηκε σε διψήφιο νούμερο (31-41) με τους Βέλγους να έχουν επιβάλλει σε μεγάλο βαθμό το δικό τους ρυθμό και την ελληνική ομάδα να είναι σε ρόλο… κυνηγού! Δίχως όμως να μπορεί να ροκανίσει τη διαφορά αυτή, «πληρώνοντας» τις τρανταχτές αδυναμίες της. Παρότι κέρδιζε τις μάχες των ριμπάουντ και πετύχαινε και πόντους από δεύτερες ευκαιρίες, η εθνική μας δεν είχε τις λύσεις ούτε από τη γραμμή του τριπόντου, ούτε και από τον πάγκο (την ώρα που το Βέλγιο είχε προσθέσει στη στατιστική του 14 πόντους από παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο). Και σ’ αυτά έρχονταν να προστεθούν τα μετριότατα ποσοστά από μέση και μακρινή απόσταση (57%), και κυρίως το 1/7 τρίποντα(!), τα οποία επέτρεπαν στο Βέλγιο να παραμένει στο +10 με το τέλος του ημιχρόνου…
Η ελληνική ομάδα πλησίασε στο 38-43 στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου, όμως η επιμονή στο τρίποντο, δίχως να βρίσκει στόχο στερούσε από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα την ευκαιρία να πλησιάσει κι άλλο. Οι Έλληνες παίκτες πετούσαν τη μία ευκαιρία μετά την άλλη για να μειώσουν κι ο εκνευρισμός ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Ο Μαντζούκας ήταν εκτός κλίματος, αλλά παρόλ’ αυτά εκβίαζε τις επιθέσεις κι αυτό έδινε την δυνατότητα στο Βέλγιο να ξεφύγει εκ νέου και να βρεθεί μάλιστα με το τέλος της τρίτης περιόδου μπροστά με 40-52…
Η επιλογή να παίξει με πιο ψηλό σχήμα η ελληνική ομάδα στο 4ο δεκάλεπτο, απέδωσε καρπούς. Η άμυνα των Ελλήνων παικτών ήταν εκπληκτική, «μπλοκάροντας» τους Βέλγους, αλλά οι διεθνείς μας πετούσαν στα σκουπίδια τις ευκαιρίες που είχαν να «καθαρίσουν» το ματς. Παρόλ’ αυτά κατάφεραν τα φέρουν το παιχνίδι στα ίσια (54-54 στο 37’) και να μεταφέρουν το άγχος τους αντιπάλους τους. Με την άμυνά τους οι Έλληνες παίκτες συνέχιζαν να περιορίζουν τους Βέλγους, που είδαν το ματς να οδηγείται στην παράταση (56-56).
Κι εκεί οι Έλληνες φάνηκε να το πιστεύουν περισσότερο. Πήραν «αέρα» τριών πόντων (59-56), αλλά η κακή συνήθεια να «πουλάνε» τη μπάλα και να πετάνε στα… σκουπίδια τις ευκαιρίες να καθαρίσουν το ματς, συνέχιζε να είναι… συνοδοιπόρος των διεθνών μας. Με το Βέλγιο να προσπερνά (63-64) και να φαντάζει ικανό να πάρει τη νίκη. Όμως η άμυνα ήταν εκεί και πάλι. Οι διεθνείς μας έπαιζαν… σκυλίσια, δεν άφηναν φάση να πάει χαμένη κι αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να γείρουν και πάλι την πλάστιγγα υπέρ τους. Το χαμένο τρίποντο των Βέλγων και η ψυχραιμία του Πλώτα από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, έγραψαν το τελικό 68-64 και το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Διαιτητές: Ζουράποβιτς, Μανίστε, Μαρέ
Δεκάλεπτα: 18-17, 33-43, 40-52, 56-56 (κ.α.), 68-64
Ελλάδα (Παπαδόπουλος): Μπαζίνας 13 (1), Καλαϊτζάκης 3 (1), Μαντζούκας 10, Πλώτας 13, Ζούγρης 16 (12ρ.), Χατζής, Μερμίγκης 2, Νεόφυτος 2, Οικονομόπουλος 9 (1), Σταυρακόπουλος, Ζορμπάς