Οι Γιώργος Τρόντζος και Χρήστος Ζούπας μίλησαν σε ραδιοφωνικό σταθμό για τον «Παγκόσμιο», αλλά και για τον «άδικο τρόπο» που «έφυγε» – όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ο πρώτος – αυτός ο μαχητής της ζωής, που εδώ και σχεδόν δύο χρόνια «έλιωνε μέρα με τη μέρα»…Αναλυτικά τα όσα είπαν οι Γιώργος Τρόντζος και Χρήστος Ζούπας για την απώλεια του Γιώργου Αμερικάνου:
«Αν και είναι σκληρό αυτό που λέω, ο Γιώργος στις καρδιές μας είχε ήδη τελειώσει εδώ και δύο χρόνια. Αυτό βέβαια δεν λιγοστεύει την θλίψη. Απλά ήρθε πιο ομαλά, δεν ήταν κάτι ξαφνικό. Δυστυχώς αυτός ο μεγάλος παίκτης έφυγε με τρόπο κάπως άδικο… Του άρεσαν οι πλάκες, ήταν πολύ έξω καρδιά άνθρωπος. Αυτό που μένει στο μυαλό μου είναι πως ήταν καλαθομηχανή. Του άρεσε να κάνει ηρωικά μπασίματα. Ήταν σαν παιδί, πανηγύριζε με τον κόσμο, το ζούσε», δήλωσε ο Γιώργος Τρόντζος.
Ο γιατρός Χρήστος Ζούπας είπε για τα προβλήματα που είχε ο Αμερικάνος: «Τον είχα κοντά μου δύο χρόνια στο Υγεία. Έζησε, παρά τα επανειλημμένα εγκεφαλικά επεισόδια, χάρις στις προσπάθειες των γιατρών που με μεράκι και πολλή αγάπη φρόντιζαν αυτό το παιδί. Έβλεπα τον γίγαντα να λιώνει και δεν μπορούσα να το χωνέψω. Έναν παικταρά, έναν παίδαρο, να τον βλέπεις μέρα με την μέρα να λιώνει. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Είναι θαύμα που άντεξε».
Για το πόσο σπουδαίος ήταν, σχολίασε: «Ήταν ο κορυφαίος της εποχής του. Ένα ατόφιο διαμάντι που βγήκε μέσα από μια φτωχογειτονιά, από τη Νίκαια, μια μπασκετομάνα. Ήταν στη ΧΑΝ Νικαίας όπου στα παιδιά άρεσε το μπάσκετ. Ο Γιώργος ήταν δεμένος με το καλάθι, έλεγε δώσε μου την μπάλα και θα το βάλω. Λες και είχε μαγική έλξη με το καλάθι. Αυτός μας κρατούσε όλους δεμένους, πάντα στις 4 Απριλίου μας μάζευε να φάμε σε μια ταβέρνα».
Και κατέληξε με μία πρόταση: «Κρίμα που δεν υπάρχει ίδρυμα να μπορεί να βοηθήσει παίκτες μεγάλους που έχουν ανάγκη. Οι αθλητές τότε δεν ανταμείβονταν, ενώ οι μπασκετμπολίστες τώρα παίρνουν τόσα εκατομμύρια. Θα μπορούσαν να δίνουν για παράδειγμα το 2% για εκείνους τους ανθρώπους καθώς το μπάσκετ μας έχει δώσει τόσες μεγάλες χαρές».